جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این تحقیق نظریه میل را به عنوان تلاشی ضمنی برای غلبه بر تفاوت هستی‌شناختی از طریق بازسازی فلسفی درمان میل در پدیدارشناسی روح هگل و آثار منتخب ژان پل سارتر، با توجه به نوشته‌های الکساندر کوژو و ژان هیپولیت توسعه می‌دهد. . دغدغه اصلی ایجاد هستی شناسی میل است که رابطه متقابل انتخاب، تخیل، موقتی و تاریخ شخصی و فرهنگی را در تجربه میل به حساب می آورد. بحث هگل از اهمیت هستی‌شناختی میل، چارچوبی را فراهم می‌کند که کوژو و هیپولیت میل را با توجه به رابطه آن با زمانمندی و زندگی تاریخی به طور کلی تحلیل می‌کنند. هیپولیت و سارتر این ادعای هگل را می پذیرند که میل را باید در قالب مسئله نفی درک کرد و این نشان می دهد که میل در تمام فعالیت های آگاهانه نقشی سازنده دارد. اگرچه دیدگاه سارتر در مورد میل، فرمول مجدد انتقادی هستی‌شناسی هگلی را پیش‌فرض می‌گیرد، با این وجود، آموزه نفی را با پیامدهای روشنی برای انضمام‌سازی و پیشبرد درک پدیدارشناختی میل گسترش می‌دهد. شکل‌بندی مجدد سارتر از میل به‌عنوان نفی، شامل دیدگاهی از میل به‌عنوان انتخاب (تجلی فقدان که آزادی است) و به‌عنوان شیوه‌ای برای درک جهان (عملکرد «نابودکننده» یا تبعیض‌آمیز آگاهی) است. مطالعات زندگی‌نامه‌ای بعدی سارتر درباره ژنه و فلوبر، تحلیل‌های ملموس فرهنگی و شخصی از این دیدگاه از میل ارائه می‌کند. علاوه بر این، آنها آشکار می‌کنند که پروژه هگلی برای دستیابی به وحدت هستی‌شناختی جوهر و سوژه، پروژه‌ای خیالی است، که بر این اساس، تنها در آثار خیالی می‌توان به آن دست یافت. در این مطالعات زندگی‌نامه‌ای، سارتر همچنین به فرمول‌بندی هگلی میل بازمی‌گردد، و رابطه بین میل و شناخت را بر حسب تجربیات اولیه کودکی و وظیفه نوشتن ادبی بازمی‌سازد.

ترجمه ماشینی : پژوهش من به مطالعه جایگاه موضوع در فلسفه مدرن و بالاتر از همه فلسفه قرن بیستم (مانند اگزیستانسیالیسم، پدیدارشناسی و دیالکتیک) اختصاص دارد. زیربنای این تحقیق اصل به اصطلاح امتناع از تعالی است. مفهوم متعالی نقش مهمی در تعریف ماهیت موضوع در فلسفه مدرن کلاسیک داشت. با امتناع از این مفهوم، در تعدادی از زمینه های فلسفه قرن بیستم، بازنمایی موضوع تغییر می کند. در این تحقیق باید بررسی شود که چه تغییراتی در رابطه با موضوع به طور خاص قرار است رخ دهد. زمینه فلسفی اصلی پژوهش، فلسفه هگل و همچنین رویکردهای فلسفی کوژو، سارتر و هایدگر خواهد بود. تجزیه و تحلیل میراث این نویسندگان نشان خواهد داد که پروژه ای از آنچه می توان انسان شناسی بنیادی نامید ظاهر شد و جایگزین هستی شناسی بنیادی معمول شد. در چارچوب آن پروژه، عمدتاً با امتناع از مفهوم کلاسیک «موضوع»، تأکید بر جایگاه ویژه شخص و نحوه وجود او در جهان آغاز می شود. مفهوم اصلی که زیربنای این دگرگونی ها است، مفهوم «منفی» است. در این تحقیق، بازسازی تفصیلی ایده منفی گرایی در هگل، کوژو، سارتر و هایدگر، با اشاره به شباهت ها و تفاوت های رویکردهای فلسفی آنها و چگونگی ارتباط آنها منفی با شخص، زیربنای ارائه منطق ظهور مفهوم منفی و ارتباط آن با نقش شخص در جهان. این که انسان موتور پیشرفت باشد، تاج آفرینش، یا شاهد فروتنی بر روندهای مستقل در حال توسعه تاریخ باشد، مستقیماً به این بستگی دارد که چه نقشی به موضوع و جایگاه آن در جهان نسبت داده می شود.

یکی از راه های ترویج فرهنگ نقد کتب فلسفی، انتشار نقدهایی است که در مجلات و کتب فارسی زبان منتشر شده است. این باز نشر نشانگر پیشینه سنت نقد در میان پژوهشگران است. نقد حاضر در این مقاله در شماره 149 مجله نگین 30 مهر 1356 منتشر شده است. همچنین این مقاله عیب و هنر ترجمه خدایگان و بنده را بیان می کند.