جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحلیلی است از گسترش مسیحیت در سه قرن اول و فعال سازی و توسعه متناسب آنچه میشل فوکو مکانیسم های انضباطی قدرت می نامد. این کتاب قصد دارد دو سؤال را بررسی کند، اول اینکه شرایط نظری که منجر به گسترش سریع مسیحیت شد چه بود؟ و دوم، پیش‌آگهی‌های تاریخی سازوکارهای قدرت انضباطی چه بوده است؟ سپس به دنبال کنار هم گذاشتن این دو سؤال است تا پیشنهاد کند که مسیحیت اولیه در سبقت گرفتن از دولت امپراتوری روم موفق بود، زیرا مکانیسم‌های انضباطی زیربنایی قدرت را در جهانی تحت کنترل و کنترل قدرت مستقل فعال کرد. از طریق این فعال سازی، فضایی ایجاد کرد که در آن سوژه مسیحی می توانست شکل بگیرد و زندگی خارج از قدرت حاکمه سزار را تصور کند. برای نشان دادن این پایان نامه، این پایان نامه با این ادعا آغاز می شود که ایده رستاخیز ذاتاً ماهیت خرابکارانه دارد و نقش مهمی، اگر نگوییم اولیه، در شکل گیری هویت اولیه مسیحیت ایفا کرده است. به دنبال این ادعا، از طریق فصول متناسبی توسعه می یابد که نشان می دهد چگونه ایده رستاخیز در اشکال مختلف مادی و متنی مصداق پیدا کرد و چگونه این نمونه سازی مکانیسم های انضباطی قدرت را فعال کرد. یعنی به طور خاص به شکل‌گیری تقویم مسیحی، اقتباس از معماری مسیحی، رشد الهیات روح و ماهیت عیسی پس از قیام، و ساخت شهید مسیحی می‌پردازد. مجموعه ای از فصول ماهوی تاریخی، بر حسب ضرورت، با هم کار می کنند. من پیشنهاد می‌کنم که آنها از طریق رابطه‌شان ادغام مکانیسم‌های قدرت انضباطی را در سطح خرد روابط نیرو نشان دهند، که در نتیجه سیستمی را تشکیل می‌دهد که در برابر قدرت حاکمیت روم مقاوم است. در سراسر این پایان نامه، هر نقطه از شواهد تاریخی به مکانیسم های قدرت انضباطی فوکو مرتبط است، هم این ادغام را نشان می دهد و هم تاریخ طولانی پشت این تکنیک های قدرت را مستند می کند. علاوه بر این، نشان می‌دهم که هر مکانیزم در ارتباط با ایده رستاخیز پدید می‌آید. این ارتباط، بین سازوکارهای قدرت و ایده رستاخیز، شالوده نظری لازم را برای این ادعا فراهم می کند که رستاخیز عیسی یک ایده خرابکارانه است. به طور خلاصه، این پایان نامه نشان می دهد که همبستگی با ظهور جنبش مسیحی، فعال کردن تکنیک های انضباطی قدرت بود که در تضاد با قدرت حاکمیتی روم قرار داشت. سپس پیشنهاد می‌کند که این همبستگی به توضیح گسترش اولیه مسیحیت کمک می‌کند.

چکیده ماشینی : کلیسا، اقتدار و فوکو به مشکل درهم‌تنیدگی کلیسا با قدرت حاکمیتی می‌پردازند که می‌تواند به حاشیه‌نشینی منجر شود. اوگدن با ایجاد زمینه جدید، از رویکرد فوکو به قدرت و دانش برای تفسیر اهمیت رهبر کلیسا به عنوان نگهبان دانش استفاده می کند. این می تواند به دانش ممتاز، تحت طلسم قدرت حاکمه، و با همدستی روحانیون و غیر مذهبی ها در جستجوی حاکمان تبدیل شود. ناگزیر، چنین فرهنگی به احساس استحقاق برای رهبران و انطباق برای پیروان منجر می شود. همه به نام اطاعت. کلیسا برای انجام وظیفه خود نیاز به تغییر دارد. به جای سلطنت، کلیسا به عنوان فضای آزاد آزادی چطور؟ بنابراین، این کتاب یک کار الهیاتی است که اعمال آزادی را به خاطر دیگری پرورش می دهد. این شامل تفکر متفاوت با کاوش در کاتالیزورهای تغییر است که شامل نقد، فضا، تخیل و خرد است. در این فرآیند، اوگدن از طیف وسیعی از منابع استفاده می‌کند و گفتمان، شایعات، آیین‌ها، قلمرو، مردانگی و قدرت شبانی را تحلیل می‌کند. در مجموع، کار میشل فوکو لحن را برای نقد کلیسایی تازه ای تنظیم می کند که برای الهیدانان و روحانیون به طور یکسان جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : پیشبرد عقاید افلاطون و ارسطو از یک سو و رواقیون از سوی دیگر دیدگاه بدبینی دیوژن را تحت الشعاع قرار داد که از نظر زمانی به عنوان پل ارتباطی بین آنها عمل می کرد و از نظر تاریخی، بدبینی را در بسیاری از تاریخ خود چیزی بیش از یک نقطه توقف نشان نمی داد. هدف این پایان نامه نشان دادن این است که فلسفه دیوژن یک نقطه توقف نبود، بلکه جایگزین مناسبی برای فلسفه های اصلی بود که به آن توجه چندانی نمی کردند. استفاده از تحلیل تاریخی و ریشه‌شناختی در منابع مورد اعتماد، بدبینی را روشن‌تر نشان می‌دهد. ابتدا نشان می دهد که زندگی دیوژن آزمایشی بود در "ساده زیستی" که او را به اتخاذ یک سبک زندگی طبیعی مشابه با شیوه زندگی سنتی یونان سوق داد. ثانیاً، نشان می‌دهد که یک شیوه طبیعی زندگی باعث شده است که او هنجارهای مرسوم جدید را رد کند، که به اعتقاد او اکتساب‌گرایی، تمایز طبقاتی و بدخواهی را تشویق می‌کند و در نتیجه جوانان را تضعیف می‌کند. و سوم، با گذشت زمان، دیوژن فلسفه خود را توسعه داد، که بر آزادی بیان یا پارگی، خودکفایی و خودمختاری متمرکز بود - آرمان‌هایی که فیلسوفان مدرن مانند روسو، نیچه و فوکو را به خود جذب کرد. نتیجه می‌گیرم که خواندن بهتر دیوژن فیلسوفی باهوش و شوخ را نشان می‌دهد که همانطور که او می‌گفت زندگی می‌کرد. انتقاد او از هنجارهای مرسوم آتن به صورت طنز طنز آمیز و سرگرمی و همچنین آموزش بود و در این عمل او به مردی پرهیزیا تبدیل شد - یک حقیقت گو که می توان روی آن برای حمایت از حقیقت حتی در موقعیت های خطرناک حساب کرد. این جسارت می‌خواست که داستان‌های مربوط به او به سرعت به آن اشاره می‌کنند. بدين ترتيب، بدبيني ديوژن به عنوان شيوه اي از زندگي كه در آن شخص شخصيت و شهامت سخن گفتن را پرورش مي دهد، همراه لازم براي هر فلسفه در هر عصري است، نه فقط فلسفه خود.

به همان سیاق که پزشکی علمی همچون فیزیک نیست، فلسفه پزشکی قابل فروکاستن به فلسفه علم نیست.

ترجمه ماشینی: میشل فوکو در اواخر عمر خود توجه خود را به پدران اولیه کلیسا معطوف کرد. او این کار را نه برای چیزی مانند بازگشت به سوی خدا انجام داد، بلکه به این دلیل که در آن منابع جایگزین هایی برای تصویرسازی مجدد از خود یافت. و اگرچه فوکو هرگز به طور جدی مسیحیت را فراتر از نظریه‌پردازی سبک زیبایی‌شناختی آن سرگرم نکرد، می‌توان استدلال کرد که اعمال مسیحی مانند اعتراف یا عشای ربانی شباهت‌های خانوادگی با حساسیت‌های فوکو دارند. این کتاب توضیح می دهد که چگونه می توان الهیات را در پرتو فوکو انجام داد، یا به طور دقیق تر، فوکو را طوری خواند که گویی خدا مهم است. بنابراین، تلاش می‌کند تا اعمالی مانند اعتراف، دعا و غیره را به‌عنوان تکنیک‌هایی برای خود بیان کند، «کلیسا را ​​به‌عنوان سیاست» در صورت‌های فلکی کنونی قدرت قرار دهد، دانش‌های الهیاتی را به‌عنوان شیوه‌های مداخله انتقادی، یا آنچه فوکو باستان‌شناسی نامید، آشکار کند. و وجود مسیحی را در زمان از طریق شیوه های یادمانی تبارشناسی مفهوم سازی کند.

ترجمه ماشینی: در جریان انقلاب 1978 ایران، نفوذ روشنفکران عمومی گسترده بود. بسیاری از دیدگاهی مبنی بر رهایی از تأثیرات «غرب زدایی» که از مفاهیم هایدگری در مورد بومی گرایی ضدغربی الهام گرفته شده بود، حمایت کردند. علی میرسپاسی با پیگیری سیر فکری فیلسوف ایرانی احمد فردید در این کتاب شرحی از ظهور اسلام سیاسی در ایران مدرن ارائه می دهد. فردید از طریق شخصیت جنجالی و حضورهای عمومی و خصوصی متعدد خود در قبل، حین و به ویژه پس از انقلاب، دیدگاهی اسلام گرایانه را که خصمانه ستیزه جویانه با دنیای مدرن است، رواج داد که تا به امروز بخشی اساسی از فلسفه سیاسی جمهوری اسلامی باقی مانده است. میرسپاسی با آوردن عناصری از اندیشه فردید پس از انقلاب و همچنین تحلیل انتقادی نوشته‌های فوکو درباره «سیاست معنویت»، خواندنی ضروری را برای همه کسانی که سیر تحول اندیشه و فلسفه سیاسی در ایران مدرن و فراتر از آن را مطالعه می‌کنند، ارائه می‌کند.

فوكو بر اين باور است كه انسان غربي در عصر مدرن تبديل به سوژه منقاد شده ‌است. وي براي يافتن سازوكارهاي شكل‌گيري اين سوژه منقاد به سراغ سه شيوه ابژه‌سازي مي‌رود. بر طبق تحليل فوكو، انسان‌ها از طريق سه شيوه ابژه‌سازي، تبديل به سوژه منقاد مي‌شوند. آنچه ما در اين مقاله به آن مي‌پردازيم، تنها دومين شيوه ابژه‌سازي انسان است كه مربوط به كردارهاي تقسيم‌گر مي‌شود. ما قصد داريم نقش اين كردارها را در چگونگي شكل‌گيري سوژه منقاد بررسي نماييم. در اين راستا پس از مقدمه‌اي كوتاه، در بخش اول مقاله، منظور فوكو از كردارهاي تقسيم‌گر توضيح داده مي‌شود و سپس در بخش‌هاي دوم و سوم، دو نمونه از مثال‌هاي فوكو از كردارهاي تقسيم‌گر و نقش آنها در چگونگي شكل‌گيري سوژه منقاد به تفصيل تشريح مي‌گردد. كردارهاي تقسيم‌گر مجنون/ عاقل در بخش دوم با تمركز بر نهاد تيمارستان و كردارهاي تقسيم‌گر بزهكار/ بهنجار در بخش سوم با تمركز بر نهاد زندان بيان مي‌شود.