جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آیت الله آقا سید رضی شیرازی به سال ۱۳۰۷ در نجف اشرف دیده به جهان گشود و تا سی سالگی در همان مکان به تحصیل مراحل علمی، اعم از مقدمات، سطح و خارج فقه و اصول پرداخت. برجسته‌ترین استادان ایشان در نجف بزرگانی همچون والدشان سید محمد حسین شیرازی، جد مادری ایشان شیخ محمد کاظم شیرازی و آیت‌الله شیخ حسین حلی بوده‌اند. ایشان نخستین اجازه اجتهاد را در سالهای جوانی از شیخ محمد حسین کاشف الغطاء دریافت کرد. پس از این دوره در تهران رحل اقامت افکند. خارج فقه را به مدت ۷ سال از مرحوم آیت‌الله شیخ محمد تقی آملی درک فیض نمود. کتب فلسفه و عرفان از قبیل شرح منظومه، اشارات، اسفار و شرح فصوص را نزد فلاسفه و فقهای مشهوری چون آقا میرزا مهدی الهی قمشه‌ای، آقا میرزا ابوالحسن شعرانی، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، آقا میرزا احمد آشتیانی، فاضل تونی، میرزا محمد علی حکیم شیرازی و حائری سمنانی فرا گرفت. وی از سال ۱۳۳۸ شمسی تا کنون به تدریس سطوح عالیه خارج فقه، اصول و فلسفه پرداخته است. حاصل این سالها تربیت علمی و اخلاقی شاگردان متعدد و تألیف کتب علمی است. او در این مدت علاوه بر اشتغالات علمی به اقامه جماعت در مسجد شفاء تهران و تفسیر قرآن و بیان مباحث اخلاقی و تربیت جوانان و مشتاقان علوم اسلامی و بحث و گفتگو با اقلیتهای مذهبی اهتمام داشته است. طبق مستندات موجود، تاکنون بیش از ۵۰۰ نفر از پیروان ادیان مختلف در محضر ایشان به دین اسلام مشرف شده‌اند. در سال ۱۳۳۸ برای تدریس در مدرسه سپهسالار (شهید مطهری )از او دعوت به عمل آمد. در آن زمان اساتید بزرگی همچون : آقا شیخ محمد علی لواسانی، سید کاظم عصار، راشد، ترابی، سید محمود طالقانی، وحید گلپایگانی و شیخ ابوالفضل نجم‌آبادی در آن مدرسه تدریس می‌کردند. او به عنوان جوانترین استاد قسمت اول منظومه را تدریس نمود.بعد از دستگیری سید محمود طالقانی به مدت یکسال در جایگاه او به تدریس مشغول شد. در مصاحبه با مجله حوزه ماجرای خروج خود از دانشگاه را اینگونه توضیح می‌دهد: «تا این که پس از رفراندم ششم بهمن و مخالفت روحانیت با شاه رژیم خواست به گونه‌ای از حجم این مخالفت ها بکاهد لذا برای ظاهر نمایی از روحانیون تهران دعوت کرد تا برای ملاقات با شاه به مسحد سپهسالار بیایند. در آن ملاقات عده زیادی از روحانیون شرکت نکردند که من هم از آن جمله بودم واین برای آنان بهانه‌ای شد جهت اخراج من از مدرسه سپهسالار. همچنین در دانشکده الهیات فقه تدریس می‌کردم . علت این که در دانشکده الهیات مشغول به تدریس شدم این بود که : آیه الله حاج آقا مهدی حائری یزدی از طرف آیه الله العظمی بروجردی به عنوان نماینده ایشان عازم آمریکا شده بود دانشکده ازمن دعوت کرد که به جای ایشان تدریس کنم .این هم زیاد طول نکشید زیرا مبارزات ۱۵ خرداد ۴۲ پیش آمد و ما هم در دانشکده ازاین حرکت شدید حمایت می‌کردیم و در سر کلاس دراین باره صحبت کردیم . به همین خاطر در سال ۱۳۴۳ بنده و مرحوم شهید مطهری و آقای صدر بلاغی را از دانشکده اخراج کردند .آقا سید محمدباقر سبزواری که ازاساتید دانشکده بود به بدیع‌الزمان فروزانفر رئیس دانشکده گفته بود:چرا آقایان را اخراج کردید. شما چند نفر مانندایشان دارید؟ فروزانفر گفته بود: دستوراز بالا بود که این چند نفر را اخراج کنیم.» در سال ۱۳۴۴به درخواست سید احمد خوانساری برای اقامه جماعت به مسجد شفاء آمد.این مسجد به دستور آیت الله بروجردی در یوسف آباد تهران بنیان گردید. وی از آن تاریخ تاکنون به اقامه امامت جماعت در مسجد شفا در تهران و به تدریس علوم اسلامی در منزل خود پرداخته است. آثار: 1. شرح منظومه 2. الاسفار عن الاسفار 3. نقد و طرح انديشه‌ها 4.زلال حکمت (تفسیر) 5.زلال حکمت2 (اخلاق) 6.نگاه ناب 7. حاشيه بر معالم 8. حاشيه بر كفايه 9. حاشيه بر رسائل 10. حاشيه بر مكاسب 11. حاشيه بر اسفار 12. حاشيه بر اشارات 13.حاشيه بر قوانين

به فضل و عنایت پرورگار متعال و همکاری و همیاری فرهیختگان و اندیشمندان اهل قلم، شماره دوم فصـلنامه علمی تخصصی عقل و دین به زیور طبع آراسته می‌گردد. در این شماره، علاوه بر درج و نشر مقالات تخصصی در حـوزه عقـل و دیـن، مصـاحبـه‌ای نیـز با یـکـی از فرزانگان و اندیشه‌وران علوم عقلی و نقلی معاصر، حضرت آیت الله سید رضی شیرازی از سوی این جانب به عمل آمده است. نگارنده با هدایت و راهنمایی حضرت آیت الله والد و استاد عظیم الشأنم، از سال 1374 با شخصیت والای علمی و معنوی و اخلاقی حضرت آیت الله شیرازی آشنا شد و بنا به سفارش و فرمایش مطاع معظم له در حلقه درس وی حضور فعال و منظم پیدا کرد.