جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : ژیژک در نقش کمدین: شوخی در خدمت فلسفه. لودویگ ویتگنشتاین می‌گوید: «می‌توان یک اثر فلسفی جدی و خوب نوشت که تماماً از جوک تشکیل شده باشد.» خبر خوب این است که این کتاب مجموعه ای سرگرم کننده اما روشنگرانه از ژیژکیسم ها را ارائه می دهد. بر خلاف هر کتاب دیگری از اسلاوی ژیژک، این چیدمان فشرده از جوک ها که از نوشته های او استخراج شده اند، نمایه ای برای مضامین فلسفی، سیاسی و جنسی خاصی است که او را به خود مشغول کرده است. جوک‌های ژیژک شامل چیدمان‌ها و خطوط مشت - و همچنین توهین‌ها و توهین‌ها - است که ژیژک به آنها مشهور است، همه در کمتر از 200 صفحه. پس خبر بد چیست؟ هیچ خبر بدی وجود ندارد. فقط اسلاوی ژیژک تکرار نشدنی است که در لباس یک عموی غیرممکن و از نظر سیاسی نادرست ظاهر شده و جمله ای را شروع می کند: «یک شوخی قدیمی یهودی وجود دارد که دریدا آن را دوست داشت...» برای ژیژک، جوک ها داستان های سرگرم کننده ای هستند که میانبری به بینش فلسفی ارائه می دهند. . او منطق سه گانه هگلی را به عنوان مثال با سه نسخه کلاسیک «امشب نه، عزیزم، من سردرد دارم» را نشان می دهد: ابتدا همسر ادعا می کند که میگرن دارد. سپس شوهر انجام می دهد. سپس زن فریاد می زند: "عزیزم، من یک میگرن وحشتناک دارم، پس بیا کمی رابطه جنسی داشته باشیم تا من را سرحال کنم!" یک خط پانچ در مورد یک بطری آبجو یک درس لاکانی در مورد یک دال ارائه می دهد. و یک نسخه «واقعاً ناپسند» از شوخی معروف «اشراف‌سالاران» باعث می‌شود که خانواده به جای نمایش ناگفتنی‌ها، دوره‌ای کوتاه در تفکر هگلی ارائه دهند. جوک های ژیژک حاوی هر جوک ذکر شده، بازنویسی یا روایت شده در آثار ژیژک به زبان انگلیسی است (از جمله برخی در دست نوشته های منتشر نشده)، از جمله نسخه های مختلف یک جوک که نکات متفاوتی را در زمینه های مختلف بیان می کند. نکته مهمتر این است که کمدی در جدیت ژیژک نقش اساسی دارد.

ترجمه ماشینی : این ایده که معرفت باید بر فقدان هرگونه ارجاع به یک مطلق استوار شود، امروزه خود را به بی اعتقادی واقعی به امکان مفصل بندی بین دانش و میل تبدیل می کند. در نتیجه، ما شاهد ناپدید شدن هر نوع انتقالی هستیم که بتواند کلام جدید را به پیش ببرد، در حالی که به خود اجازه می دهیم فریفته کلمه سودآور و فراوانی شویم که مخفیانه بر بدهی روزافزون فعلی متکی است. بنابراین، از ما دعوت شده است تا خود را درگیر وظیفه اندیشیدن، به شیوه ای قابل انتقال، به بن بست های کنونی اندیشه انتقادی کنیم - به تعبیر هگل: مفهوم سازی کنیم که چه چیزی ما را به مخمصه فعلی ما نه تنها به عنوان ایراد بلکه به عنوان ابژه مرتبط می کند.

ترجمه ماشینی : می توان یک اثر فلسفی جدی و خوب نوشت که تماماً از جوک تشکیل شده باشد.» -- لودویگ ویتگنشتاین خبر خوب این است که این کتاب مجموعه ای سرگرم کننده اما روشنگرانه از ژیژکیسم ها را ارائه می دهد. بر خلاف هر کتاب دیگری از اسلاوی ژیژک، این چیدمان فشرده از جوک ها که از نوشته های او استخراج شده اند، نمایه ای برای مضامین فلسفی، سیاسی و جنسی خاصی است که او را به خود مشغول کرده است. جوک های ژیژک شامل چیدمان ها و خط های مشت -- و همچنین توهین ها و توهین ها -- است که ژیژک به خاطر آنها مشهور است، همگی در کمتر از 200 صفحه. پس خبر بد چیست؟ هیچ خبر بدی وجود ندارد. فقط اسلاوی ژیژک تکرار نشدنی است که در لباس یک عموی غیرممکن و از نظر سیاسی نادرست ظاهر شده و جمله ای را شروع می کند: «یک شوخی قدیمی یهودی وجود دارد که دریدا آن را دوست داشت...» برای ژیژک، جوک ها داستان های سرگرم کننده ای هستند که میانبری برای بینش فلسفی ارائه می دهند. . او منطق سه گانه هگلی را برای مثال با سه نسخه کلاسیک «امشب نه عزیزم، من سردرد دارم» را نشان می دهد: ابتدا زن ادعا می کند که میگرن دارد. سپس شوهر انجام می دهد. سپس زن فریاد می زند: "عزیزم، من یک میگرن وحشتناک دارم، پس بیا کمی رابطه جنسی داشته باشیم تا من را سرحال کنم!" یک خط پانچ در مورد یک بطری آبجو یک درس لاکانی در مورد یک دال ارائه می دهد. و نسخه‌ای «واقعاً زشت» از شوخی معروف «اشراف‌سالاران» باعث می‌شود که خانواده به جای نمایش ناگفتنی‌ها، دوره‌ای کوتاه در تفکر هگلی ارائه دهند. جوک های ژیژک حاوی هر جوک ذکر شده، بازنویسی یا روایت شده در آثار ژیژک به زبان انگلیسی است (از جمله برخی در دست نوشته های منتشر نشده)، از جمله نسخه های مختلف یک جوک که نکات متفاوتی را در زمینه های مختلف بیان می کند. نکته مهمتر این است که کمدی در جدیت ژیژک نقش اساسی دارد.

ترجمه ماشینی: چرا برخی از مارکسیست های اصلی قرن بیستم به طور گسترده با الهیات درگیر هستند؟ چه تأثیری در کارهای دیگر آنها وجود دارد؟ این کتاب به بررسی تقاطع‌های مارکسیسم و ​​الهیات در آثار ارنست بلوخ، والتر بنجامین، لوئیس آلتوسر، هانری لوفور، آنتونیو گرامشی، تری ایگلتون، اسلاوی ژیژک و تئودور آدورنو می‌پردازد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه، با استفاده از کار اسلاوی ژیژک در تعامل با پولس رسول، استدلال می کند که پولس، در رومیان 6-8، گناه را به عنوان دروغی که موضوع را خارج از مسیح پایه گذاری می کند و نجات را به عنوان افشای و جابجایی این دروغ می داند. یکی به بدن مسیح پیوسته است. در این درک، رستگاری را می توان اساساً در قالب غلبه بر بیگانگی از خدا، همسایه و خود از طریق مشارکت در تثلیث (پذیرش پدر از طریق پسر به وسیله روح) مشاهده کرد که در مقابل سوژه گناهکار قرار می گیرد. در بیگانگی درونی او و بیگانگی او از خدا و دیگران، با یک میل فریبکارانه مرگ است که زندگی را در شریعت و نه در خدا می یابد. اهمیت الهیاتی خاص ژیژک (همراه با پیشینیانش زیگموند فروید و ژاک لاکان) نشان دادن ماهیت فراگیر و سیستماتیک این دروغ (فصل 1) و توصیف آن است که او آن را در رومیان 7 (فصل 2) می یابد. اهمیت کلی که این گزارش برای الهیات ممکن است داشته باشد این است که مفهوم گناه را به عنوان یک فریب (تجسم نفس) با منطق، پویایی و ساختار خاص خود، شبیه به موضوع روانکاوی، و به نوبه خود، می توان درک کرد. به عنوان مکان و وسیله ای که موضوع گناه و ماهیت ویرانگر آن توسط زندگی جدید در مسیح درک می شود و جابجا می شود (فصل 3). گناه و رستگاری، تحت این مفهوم، مقوله های پزشکی قانونی نیستند، بلکه با واقعیت زیسته هویت، یعنی سوژه ای معطوف به مرگ یا زندگی، ارتباط دارند.

ترجمه ماشینی: در دهه 1960، تقابل شدید بین مذهبی و سکولار شروع به فروپاشی کرد و تمایز بین فلسفه سیاسی و الهیات سیاسی را محو کرد. این فروپاشی به افول لیبرالیسم مدرن کمک کرد که از فضای بی طرف و بدون ارزش برای سرمایه داری حمایت می کرد. همچنین قلمروهای سیاسی، مذهبی و فلسفی عمیقاً ناآرام شد و مجبور به مقابله با مخاطرات مفهومی بازگشت به دین شد. کلایتون کروکت با مداخله بازی در رقابتی که قطعنامه های ساده را به چالش می کشد، همگرایی پسامدرن سکولار و مذهبی را به عنوان مبنایی برای تفکر سیاسی رهایی بخش در نظر می گیرد. کراکت با مضامین درگیرکننده حاکمیت، دموکراسی، توانمندی، قانون و رویداد از دیدگاه مذهبی و سیاسی، دیدگاه الهیاتی را بیان می‌کند که به جهان معاصر ما و واقعیت‌های تئوسیاسی آن پاسخ می‌دهد. به طور خاص، او مدعی است که ما باید در مورد خدا و دولت به جای قدرت حاکمیتی، از منظر قدرت بالقوه فکر کنیم. بحث او با به کارگیری مفاهیم جدیدی مانند ایده اختلاف منظر اسلاوی ژیژک و مفهوم انعطاف پذیری کاترین مالابو، با بحث هایی در مورد ماهیت و جایگاه دین، ایدئولوژی و مسیحیت درگیر می شود. با درهم آمیختگی با آثار دریدا، دلوز، اسپینوزا، آنتونیو نگری، جورجیو آگامبن، آلن بدیو، جان دی.کاپوتو، و کاترین کلر، کروکت با بازنگری دموکراسی به عنوان شکلی از اندیشه سیاسی و عمل مذهبی به پایان می‌رسد و بر پیوند آن با سرمایه داری لیبرال مدرن در حالی که یک دموکراسی معتبرتر را نیز متصور است که توسط این پیوندها محدود نشده است.