جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

معرفت ‌‌فطری در مکتب میرزا مهدی اصفهانی و پیروان ایشان به معرفتی اطلاق می‌شود که نقطه مقابل معرفت عقلی است و برای رسیدن به این معرفت، فرد بايد از تمامي استدلالات عقلي، افکار و انديشه‌ها جدا گردد به گونه‌اي که زمينه هر نوع استدلال و تعقلی منتفي ‌می‌شود. در این تحقیق با رد نظریه مذکور اثبات شده است معنای صحیح معرفت‌ فطري، اين است که انسان به گونه‌اي روشن و بديهي به وجود خداوند تعالي اقرار و تصديق داشته و نيازي به اقامه براهين پيچيده و دشوار و طولاني نباشد، در اين تفسير نيز سنخ معرفت و شناخت، استدلالي و عقلي است اما استدلالي در نهايت سادگي و روشني، در حالی که در معرفت‌ مطرح شده در مکتب تفکیک سنخ مدعا به گونه‌اي ديگر بوده و استدلال عقلي ابطال می‌شود. ایشان با استناد به معرفت قلبی، معتقدند که در این نوع از معرفت، کنه ذات خداوند به طور مستقیم شناخته می‌شود به طوری که هرگونه واسطه بين عارف و معروف از ميان می‌رود. ما ضمن بررسی ادله ایشان با ارائه روایاتی ثابت کردیم که سنخ این معرفت نیز عقلی خواهد بود. محور اصلی این پژوهش بررسی اسنادی مبتنی بر نسخ خطی و واکاوی اندیشه‌ها و آثار مؤسس مکتب تفکیک و شاگرد خاص ایشان، شیخ محمود حلبی است نه آثار غیر مستقیمی که افراد دیگری درباره ایشان نوشته‌اند.

شیخ محمود ذاکر زاده تولائی معروف به حلبی (۱۷ شهریور ۱۲۷۹-۲۶ دی ۱۳۷۶) از روحانیون شیعه شهر مشهد و از پایه گذاران انجمن حجتیه مهدویه بوده‌است. وی در سال‌های ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۲ به فعالیت سیاسی پرداخته و از نهضت ملی شدن صنعت نفت حمایت می‌نمود. حلبی, قبل از کودتای ۲۸ مرداد از سیاست کناره گرفت و افزایش تعداد بهائیان در ایران را زیر نظر گرفت. به همین منظور وی انجمن نقد بهائیت را پایه ریزی کرد که بعدها به نام انجمن حجتیه مهدویه نامیده شد.