جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر، از مجموعة کتابهای «آشنایی با فیلسوفان» است که در آن سرگذشتنامه ای از «شوپنهاور»، به همراه نقد و تفسیر برخی از آثار او ارائه شده است. آرتور شوپنهاور در سال 1788 در «دانتزیک» متولد شد. شوپنهاور متفکر معاصر «هگل»؛ نظام او را شایستة تحقیر میدانست. هگل معتقد بود تجربه های انسان، حرافیهایی بر اساس دریافتهای حسی است. اما شوپنهاور مانند کانت معتقد بود که جهان بنیادی اخلاقی دارد. او در آثارش چون: «جهان همچون اراده و تصور» و «متعلقات و ملحقات» و... نیز اعتقاداتش را نمایان ساخته است. وی در سال 1860 در فرانکفورت درگذشت. در پایان کتاب، گاه شمار رخدادهای فلسفی و زندگی شوپنهاور ضمیمه شده است.

ترجمه ماشینی : تأثیر فلسفی یک مفهوم، ابزار روش شناختی و فرآیندی است که ارزش تحقیق دارد، زیرا چارچوبی را برای مشارکت فیلسوف در سنت تعیین می کند. این پژوهش نگاهی دقیق به تأثیر فلسفی بر وابستگی و وابستگی متقابل بین ایده‌ها و مفاهیم، جریان‌ها و گرایش‌ها و تجربیاتی دارد که هر فیلسوفی از سنت گذشته به ارث برده است. همچنین چهار فیلسوف را برای شناسایی ریشه‌های تأثیر معرفی می‌کند: آرتور شوپنهاور، فئودور داستایوفسکی، فردریش نیچه و امیل سیوران.

ترجمه ماشینی : این کتاب پرسش‌های فلسفی خاصی را در مورد ساختار زیربنایی اندیشه‌های کانت، شوپنهاور و نیچه درباره الحاد و آگنوستیک مطرح می‌کند. افکاری که یکی از هماهنگ ترین حملات به دین توحیدی در فلسفه مدرن را نشان می دهد. با این حال، مفسرانی که به الحاد فلسفی علاقه مند هستند، اغلب این سنت را نادیده گرفته اند. متیو ری نتیجه می گیرد که الهیات اخلاقی کانت تا حد زیادی مورد حمایت قرار نمی گیرد. الحاد متافیزیکی و اخلاقی شوپنهاور در چندین زمینه ناقص است. و حمله طبیعت گرایانه نیچه به مسیحیت تنها تا حدی موفقیت آمیز است. ری با اتخاذ موضعی انتقادی نسبت به ارتدکس الحادی در فلسفه مدرن، استدلال می کند که مسئله وجود خدا در فلسفه پساکانتی مشخصاً حل نشده باقی می ماند.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه برجسته کردن اهمیت دانش آموزه فیض مسیحی برای درک آموزه های شوپنهاوری شفقت و آزادی اخلاقی است. از این گذشته، شوپنهاور از مفاهیم مسیحی برای تبیین موضوعات کلیدی اخلاق خود استفاده می کند که در آنها نقش فیض برجسته است. برای دستیابی به این هدف، ابتدا فلسفه «دکتر فیض» سنت آگوستین را تحلیل می‌کنم و سپس پیامدهای آن را در فلسفه شوپنهاور ارزیابی می‌کنم.

ترجمه ماشینی : فلسفه شوپنهاور، در نگاه اول به زیبایی گرد شده، پس از تحلیل، خود را به عنوان عرصه مخفی دو جهان بینی متضاد نشان می دهد. تحلیل حاضر این تعارض را با رویارویی شوپنهاور به عنوان «شاگردی از نوع کانت» با شوپنهاور به عنوان «همکار سابق گوته در نظریه رنگ» بررسی می‌کند. در اینجا این دو بر سر مسائل عمیقی که انقلاب علمی قرن هفدهم به طور اجتناب ناپذیری پیش روی ما قرار داده است، ملاقات می کنند: سطح مناسبی برای درک طبیعت چیست؟ پایه و اساس مناسب برای یک اخلاق سازگار چیست؟ چگونه (اگر اصلا) می توان به یک تصور واحد از جهانی که توسط علم مدرن شکسته شده است رسید؟ در این مطالعه عمیق، روشن نوشته شده، انسانی و عالمانه، تاریخ جریان های فلسفی با تاریخ علم، با تاریخ ایده ها به طور کلی، و (برای روشن کردن بخش های مرتبط از زندگی نامه شوپنهاور و محیط فکری و اجتماعی) با تاریخ آلمان آمیخته می شود. هم. این تحلیل، در عین اینکه از ادبیات علمی بهره می برد، اساساً مبتنی بر تحقیقات اصیل در میان آثار گردآوری شده شوپنهاور، کانت و گوته است که با همه تنوع فلسفی، علمی و ادبی آنها در نظر گرفته شده است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تلاش می کند تا پاسخی به دو انتقادی که شوپنهاور در مورد پذیرش آموزه های ایده ها و شخصیت های قابل فهم توسط شوپنهاور ارائه می کند، ارائه دهد و در عین حال خوانشی جدیدی از نقش و ارتباط آنها ارائه دهد. از یک سو، قصد دارم به نگرانی‌هایی بپردازم که ایده‌ها را «مقوله‌های هستی‌شناختی سوم» می‌دانند. از سوی دیگر، من پاسخی به "مشکل تشخص شخصیت های قابل فهم" ارائه می کنم. این امر با تحلیل موازی بودن هر دو آموزه و ارائه ارتباط آنها با معرفت شناسی شوپنهاور انجام می شود. این پایان نامه در چهار فصل تنظیم شده است. فصل اول به عنوان مقدمه ای بر فلسفه و نامگذاری شوپنهاور در نظر گرفته شده است. در فصل دوم، من مسئله ایده‌ها را به عنوان «دسته سوم» مورد بحث قرار می‌دهم، در حالی که ابزارهایی را که ما را به حل این مشکل سوق می‌دهند، ارائه می‌کنم. فصل سوم به ارائه مسئله تشخص شخصیت های قابل فهم اختصاص دارد. در این فصل من نشان می‌دهم که موازی نزدیکی بین این آموزه و ایده‌ها وجود دارد و نقش شخصیت‌های قابل فهم را ابزارهای توضیحی می‌سازد. در فصل چهارم، من خوانشی از ایده‌ها و شخصیت‌های قابل فهم را ارائه می‌دهم که هدف آن بررسی ناقص بودن تبیین علی طبیعت است. آنها به عنوان همتای فلسفی درک جهان از طریق علل کارآمد و نهایی ارائه می شوند.

در این پژوهش سعی شده است به طور جامع آرای شوپنهاور درباره علیت، مورد بررسی قرار بگیرد. پیرامون این مبحث، انتقاداتی که به شوپنهاور وارد شده و یا انتقاداتی که شوپنهاور، متوجه دیگران کرده شرح داده شده و مورد ارزیابی قرار گرفته است. بخشی از انتقادات شوپنهاور، مربوط به نوع توالی و بخشی دیگر مربوط به محدوده به‌کارگیری قانون علیت است. در مورد اول، انتقاد شوپنهاور به هیوم این است که چرا او همه توالی‌ها را تنها یک توالی صرف، یعنی بدون وجود یک رابطه علت و معلولی در آن در نظر می‌گیرد و انتقاد شوپنهاور به کانت این است که چرا او تنها رابطه علت و معلولی را دارای عینیت می‌داند و از توالی صرف غافل می‌شود. همچنین درستی یا نادرستی برخی از این مواضع مورد بررسی قرار گرفته است. به طور مشخص به این پرسش، پاسخ داده شده که آیا شوپنهاور دلیل متقنی برای تمایز میان توالی علت و معلولی و توالی صرف دارد و یا اینکه چنین دلیلی در دست نیست و مطابق نظر هیوم وجود ضرورت در توالی علت و معلولی منتفی است؟ درباره محدوده به‌کارگیری قانون علیت، انتقاد شوپنهاور متوجه پیشینیانی است که این قانون را در جایگاه مناسب خود به کار نبرده‌اند. بنابراین او سعی دارد با مطرح کردن صورت‌های اصل دلیل کافی، محدوده مناسب به‌کارگیری این قانون را تعیین کند. در اینجا از منظر جهان تصور، این مباحث به میان آمد؛ یعنی جایی که قانون علیت به عنوان یگانه کارکرد قوه فهم در نظر گرفته شده است. اما شوپنهاور از منظر جهان اراده نیز به موضوع نگاه می‌کند و سعی می‌کند محدودیت قانون علیت را از این منظر نیز تعیین کند. به همین جهت، مفهوم اراده ناپدیداری و عینیت‌یابی‌های آن متناسب با این بحث به میان آمد.