جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مرگ‏آگاهی نزد شوپنهاور در شناخت خواست و مرگ خودخواسته و در واقع، در لغو خواست جاودانگی نهفته است. نظر وی هر نوع تفرد در جاودانگی را انکار می‏کند و از این رو، میل به بقاء در انسان را سیراب نمی‏کند. جنس مرگ‏اندیشی وی از نوع شهود نفسانی است. نیچه از مرگ به سمت زندگی نظر می‏کند و به عبارتی، سرنا را از ته می‏نوازد، این مرگ است که نیروی زندگی به انسان می‏بخشد. ایده‏آل زندگی هر فردی با مشخصه‏های شخصی او تعریف می‏شود. نیچه از انسان می‏خواهد خلاقانه زندگی کند نه منفعلانه. نیچه پیرو اخلاق طبیعی فردی است، اما در تبیین باور خود، زوایایی از اخلاق طبیعی که مبتنی بر اموری غیر از تنازع بقاء هستند را نادیده می‏گیرد. همچنین، او از نقش عوامل محیطی و آموزش در ساخت ابَرانسان غفلت ورزیده است. آنچه وی به عنوان راه‏کار برای معناداری زندگی معرفی می‏کند، مستلزم داشتن خرد ناب است که هم‏سنگ خردهای عامۀ مردم نیست و از این رو، کارآمدی همگانی ندارد. مرگ‏آگاهی نزد وی از جنس فهم است که به وسیلۀ تمام قوای طبیعی انسان تولید می‏شود.

شوپنهاور در حوزة اخلاق قائل به دو ساحت است.اولی ساحت فرد شفیق است که او در این بافت از آزادی و جبرباوری، مسئولیت اخلاقی، فلسفة حق، فضائل و رذائل اخلاقی، روان شناسی اخلاق و انواع خصلت ها بحث کرده و می گوید شفقت منبع همة کنش هایی است که واجد ارزش اصیل اخلاقی اند. دومی ساحت قدیس است که او در این بستر از مرگ، عدالت، متافیزیک عشق جنسی، ریاضت پیشگی و عرفان بحث می کند. در این ساحت، قدیس در جهت انکار خواست یا اراده، آگاهانه از زندگی کناره می گیرد و به زهد و ریاضت پیشگی روی می آورد و نسبت به هر چیز کاملاً بی تفاوت می شود. هنگامی که بر این این دو ساحت متمرکز می شویم، می بینیم که با هم در تعارض اند. او از یک طرف می گوید که هرگونه اخلاقی مبتنی بر شفقت است و از سوی دیگر می گوید که به لحاظ اخلاقی، مطلوب ترین حالت برای فرد روی گردانی از هرگونه اراده ورزی است؛ اما واضح است که بدون فعالیت اراده شفقت و همدردی با دیگران ناممکن است. و چنانچه شفقت را به عنوان بنیاد و اساس اخلاق بپذیریم، انکار اراده ورزی قدیس منتفی می شود. از طرف دیگر اراده به عنوان شیءفی نفسه و جوهر هستی صرفاً خواست است و از آن حیث که خواست است، نمی تواند نخواهد. بنابراین نمی تواند خود را انکار کند.

ترجمه ماشینی : این اثر ارزیابی کتاب درسی شوپنهاور را به عنوان آتئیست مبارز و بدبین مطلق به چالش می کشد. مانیون در بررسی برخورد شوپنهاور با دین، الهیات و فلسفه اخلاقی کانت پیشنهاد می‌کند که ما در واقع می‌توانیم یک فروتنی «مذهبی» در روش را در آثار شوپنهاور تشخیص دهیم که به وضوح در اخلاق شفقت و آموزه نجات او دیده می‌شود. با توجه به نظر شوپنهاور درباره دین به عنوان «متافیزیک مردم»، استفاده و قرابت او از بسیاری از عقاید و آموزه های دینی، و اوج فلسفه او در آموزه نجاتی که به «عرفانی» ختم می شود، مانیون پیشنهاد می کند که فلسفه شوپنهاور یک فرضیه تبیینی است که به لحاظ کارکردی از بسیاری جهات به نظام های اعتقادی دینی شباهت دارد. مانیون همچنین استدلال می‌کند که شوپنهاور نمی‌تواند ادعا کند که در تشخیص ماهیت «واقعی» واقعیت غایی فراتر از این نظام‌های دینی پیش رفته است، زیرا او اذعان می‌کند که آنها همچنین به «عرفانی» ختم می‌شوند، که فراتر از آن باید سکوت کنیم. در واقع، شوپنهاور تفسیری ارائه می‌دهد، برخلاف رد آشکار دین و نظام او انسجامی را به دست می‌آورد که از طریق انگلی بودن بر خود اندیشه دینی حاصل می‌شود.

ترجمه ماشینی : شوپنهاور بیشتر به عنوان "فیلسوف بدبینی" شناخته می شود، نویسنده سیستمی که می آموزد چگونه هنر و اخلاق می توانند به انسان ها کمک کنند تا در "بدترین جهان های ممکن" زندگی کنند. این تصویر غالب از شوپنهاور شاخه مهمی از درخت فلسفه او را قطع کرده است: متافیزیک طبیعت و گفتگوی آن با علوم آن زمان. یک آینه محدب نور جدیدی را بر توسعه فلسفه شوپنهاور و تعامل مداوم او با علوم طبیعی می اندازد. درک متافیزیک شوپنهاور هم مستلزم بینشی در رابطه او با علم و هم درک نقش علوم طبیعی در پروژه فلسفی اوست. شوپنهاور در اولین نسخه جهان به عنوان اراده و نمایندگی (1819)، به علم در چارچوب فلسفه‌های طبیعت کانت و شلینگ پرداخت، اما سردرگمی فزاینده او با آنها او را به برداشتی بدیع و پیچیده‌تر از رابطه بین علم سوق داد. و متافیزیک بنابراین او تجدید نظر در متافیزیک طبیعت خود را آغاز کرد که در نهایت بر مفاهیم اصلی آن - یعنی اراده و ایده ها - تأثیر گذاشت و بر تصمیم او برای انتشار یک جلد مکمل (1844) به جای ویرایش اصلاح شده اثر اصلی خود تأثیر گذاشت. . رابطه در حال تکامل فلسفه شوپنهاور با علوم طبیعی ابزار تفسیری قدرتمندی است: «آینه ای محدب پراکنده» که کلیت و پیچیدگی نظام او را منعکس می کند و مفاهیم اصلی فلسفه او، مانند ساختار نظام مند فلسفه اش را روشن می کند. واقعیت و بازنمایی، آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی، چند معنایی بودن ایده‌ها، و اراده به مثابه چیزی فی نفسه.

ترجمه ماشینی : پیوندهای بین مرگ، اندیشیدن و زندگی متفکرانه موضوعی تکراری در قوانین اندیشه فلسفی غرب و شرق بوده است. این کتاب به بررسی منابع کلاسیک این ادبیات فلسفی، به‌ویژه «فایدون» و «کاتا اوپانیشاد» افلاطون می‌پردازد و سپس به تحلیل مستمر و ارزیابی انتقادی منابع و دیدگاه‌های یک متفکر واحد، آرتور شوپنهاور می‌پردازد که کارش به طور جامع دنبال می‌شود. این مشکل. فراتر از تأثیرات غرب که به خوبی بررسی شده است بر شوپنهاور، سینگ گزارشی عمیق از ارجاعات شوپنهاور به اندیشه شرقی و بررسی جامع منابع شرقی او، به ویژه ودانتا و بودیسم ارائه می دهد. این کتاب موضوع محوری مرگ را در طیف وسیعی از نوشته‌های شوپنهاور دنبال می‌کند و مفاهیم عمیق‌تر مفهوم حیاتی او از اراده برای زندگی را آشکار می‌کند.

ترجمه ماشینی : 1. توسعه فلسفه شوپنهاور -- 2. اشیاء کانتی. فضا، زمان و مقوله ها کانت و برکلی ظاهر و شیء فی نفسه -- 3. موضوعات کانتی. آزادی ماورایی. خود و دانش -- 4. موضوع و ابژه در شوپنهاور -- 5. آرمان گرایی -- 6. ماتریالیسم -- 7. شناخت چیز در خود -- 8. اراده و عمل -- 9. جبر و مسئولیت -- 10. تقدم اراده -- 11. آزادی از اراده -- 12. خود و جهان -- 13. اظهاراتی در مورد ویتگنشتاین و نیچه -- 14. نتیجه گیری. دستاورد فلسفی محوری شوپنهاور شرح او از خود و رابطه آن با جهان بود. اشیاء. این کتاب به بررسی تعارضات فلسفی می‌پردازد که وقتی به خود فکر می‌کنیم، می‌توانند به وجود آیند.