جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : خلاصه ای جدید از حساب 1846 مارکس و انگلس با سنت فلسفی، ویرایش شده و با مقدمه ای توسط فیلسوف تام وایمن. این نسخه خلاصه شده جدید با ویرایش و با مقدمه ای توسط فیلسوف تام وایمن، ایدئولوژی آلمانی، نور جدیدی را بر یکی از دشوارترین متون مورد مناقشه در آثار مارکس می افکند. ایدئولوژی آلمانی که در سال 1846 نوشته شد و متعاقباً توسط مارکس و انگلس رها شد، تنها در دهه 1930 توسط محققان اتحاد جماهیر شوروی نجات یافت، ایدئولوژی آلمان نقطه اوج اندیشه فلسفی مارکس است: اثری درخشان و روشن‌فکر و هنوز به طرز هیجان‌انگیزی رادیکال فیلسوفان ماتریالیست. با این حال، هیچ نسخه مستقل کاملاً رضایت‌بخشی به زبان انگلیسی باقی نمانده است، تنها یک نسخه خلاصه شده در سال 1970 توسط سی.جی. آرتور ویرایش شده است، یا یک نسخه فکس برگرفته از جلد. 5 از مجموعه آثار مارکس-انگلس، که شامل یادداشت های علمی رضایت بخش نیست، در حال حاضر موجود است. در این نسخه جدید Repeater Classics، تام وایمن به دنبال رفع این مشکل است. این نسخه جدید ایدئولوژی آلمانی با گسترش خلاصه‌های عمومی در دسترس برای شامل بخش عمده‌ای از بخش ماکس استیرنر، و همچنین اصلاح ترجمه، افزودن یادداشت‌ها و ارائه مقدمه انتقادی جدید، به افراد غیرمتخصص اجازه می‌دهد تا با این موضوع درگیر شوند. کار انتقادی برای اولین بار در زمانی که علاقه به آثار مارکس در حال افزایش است، در حالی که مردم به دنبال جایگزینی برای سیستم سیاسی در حال حاضر شکست خورده ما هستند، این نسخه جدید ایدئولوژی آلمانی اساسی ترین دیدگاه مارکس را در مورد اینکه کمونیسم واقعاً چگونه می تواند باشد را برای مخاطبان کاملاً جدیدی ارائه می دهد. "یک نسخه محبوب بسیار مورد نیاز ایدئولوژی آلمانی. اگر می خواهید فلسفه انفجاری مارکس و انگلس را درک کنید، این را بخوانید." --این متن به نسخه شومیز اشاره دارد. تام وایمن نویسنده و فیلسوف اهل بریتانیا است. او در دانشگاه های اسکس، وارویک و هال تدریس کرده است. اولین کتاب او، بی نهایت پر از امید، توسط Repeater در سال 2021 منتشر شد.

ترجمه ماشینی : زرتشت نیچه را «ستمگر اخلاقی» معرفی می‌کند که اخلاقش دقیق‌تر از اخلاق مسیحی است که می‌خواهد جایگزین آن شود. چهار رشته کلیدی اخلاق نیچه در غلبه بر خود را شناسایی و نقد می کند «اخلاق گرایی» در پس «بی اخلاقی» خودخوانده نیچه را برملا می کند. فوئرباخ در مورد عشق، فداکاری و انسانیت برتر فرانچسکا کوچی از طریق بازجویی مستمر از دکترین غلبه بر نفس زرتشت، زهد زیربنایی دستورات تجویزی مندرج در دو بخش اول کتاب «چنین گفت زرتشت» را آشکار می کند. این دستورات در سه بخش قرار می‌گیرند: خود قانون‌گذاری، خودداری و ایثار، که نشان داده می‌شود با مفاهیمی که اولین بار توسط کانت، هگل و فویرباخ صورت‌بندی شد، قرابت‌های چشمگیری دارند. در خوانش جدید کوچی، اراده عقلانی کانتی، «کار منفی» هگلی و تثلیث تفکیک ناپذیر عشق، فداکاری و رنج فویرباخ در زرتشت به عنوان عوامل آموزه‌ای وحشیانه و خودبزرگ‌کننده غلبه بر خود دوباره ظاهر می‌شوند. همه ویژگی های یک استبداد اخلاقی را نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : مشکل بیگانگی و فتیشیسم ارائه شده توسط لودویگ فویرباخ در آثارش، به ویژه جوهر مسیحیت (1841) و سخنرانی در مورد جوهر دین (1851)، احتمالاً به نوعی به درک مارکس از پدیده ها و خصلت فتیشیستی کالا کمک کرده است. پول و اقتصاد سیاسی مدرن و همچنین درک سرمایه داری به عنوان شیوه تولید مبتنی بر کار بیگانه شده و بنابراین ساختاری مشابه با دین یا بیگانگی مذهبی دارد. بنابراین، به گفته مارکس، به اصطلاح اقتصاد سیاسی و اقتصاددانان بورژوا، کاری جز ایجاد و ایده آل کردن یک الهیات جدید انجام نمی دادند. در واقع، دین سرمایه داری، کیش پول، در طول تاریخ از خود مسیحیت یا هر دین دیگری قدرتمندتر شده است و مطلقاً بر بشریت و جامعه حکومت می کند. از نظر مارکس، مسیحیت با پرستش خدا و موجود انتزاعی، مفیدترین و مناسب‌ترین دین برای سرمایه‌داری است و به نوعی مسئول آماده‌سازی زمینه برای میدان ذهنی و ایدئولوژیک است. به هر حال، سرمایه و همچنین خدا، طبق نظریه مارکس، گوهر بیگانه شده و بیرونی شده انسان را نشان می دهد که تحت تسلط و پرستش او است. فتیشیسم دینی یا بیگانگی دینی، در تبدیل مخلوق به خالق، جهان و همه ارزش های آن را وارونه می کند، اشیا را به انسان و انسان را به اشیاء تبدیل می کند، یعنی فرآیند عینیت یافتن و انسان سازی اشیا را آغاز می کند. درام تاریخی که امروزه بشریت زندگی می کند، درام فتیشیسم است. همانطور که در فتیشیسم مذهبی یا بت پرستی مذهبی، فتیشیسم سرمایه داری که توسط طبقه حاکم حمایت و تحریک می شود، به عنوان ابزار سلطه و مشروعیت بخشیدن به ساختارهای سرکوب و استثمار انسان توسط انسان عمل می کند. مارکس نیز مانند فویرباخ به دنبال تقبیح محاصره پیشرفت، فرهنگ و رهایی انسان است که توسط بیگانگی و فتیشیسم یا بت پرستی مذهبی ایجاد شده است. هم برای مارکس و هم برای فوئرباخ، رهایی انسان، و در نتیجه غلبه بر فتیشیسم توسط بشریت، باید از فلسفه و همچنین پرولتاریا بگذرد.

ترجمه ماشینی : تحلیل درونی‌ای که در مورد نقد فویرباخ معطوف به دین و الهیات مسیحی و فلسفه نظری مطرح می‌کنیم، نشان می‌دهد که هدف اصلی این نقد توسعه‌یافته با ادعای انسان‌شناسی فویرباخ و بنابراین درک انسان به‌عنوان عقلانی و عقلانی مرتبط است. حساس. فویرباخ نقد خود از دین و الهیات مسیحی را از فرآیند بیگانگی از جوهر عمومی انسان بیان می کند. فویرباخ در منابع اولیه مسیحیت کلاسیک و شارحان ماوراء طبیعی آن، همبستگی واقعی، مادی، ابهام زدایی از تصاویر مذهبی و جزم گرایی الهیاتی را جستجو می کند. از آن پس فوئرباخ نشان می دهد که دین مسیحی بیانگر احساسات انسانی، روابط انسانی، حساسیت و بنابراین انسان شناسی است. با این حال، احساسات ابراز شده توسط این دین توسط دکترین الهیات در روند توسعه و تأیید جزمی الهیات و عقلانیت، با ادعای آرمان مرد اخته، غیرجنسی، دناتوره مهار می شود. به همین ترتیب، فلسفه نظری مدرن، که حداکثر توان آن هگل است، به عنوان مبنای نظام منطقی، بر ادعای وجود مطلق از انتزاع انسان و حساسیت استوار است. از نظر فویرباخ، فلسفه مدرن خود را در بیان مفاهیمی می‌داند که عناصر آن‌ها به صورت ایده‌آلیستی مبتنی بر عقل است، به عبارت دیگر، مفاهیم از دنیای معقول پانورامای واقعیت استخراج می‌شوند. بنابراین، برای فویرباخ، فلسفه نظری مدرن به یک فلسفه دلبخواه تبدیل می شود. علاوه بر این، فلسفه فویرباخ با رادیکالیسم رو به رشدی مشخص می شود که در دفاع از فلسفه جدیدی که باید با غیرفلسفه آغاز شود، بیان می شود. با عقب‌گردی روش‌شناختی که «فلسفه مکتب» یعنی اشیاء معقول ایجاد کرده است. فلسفه جدید باید از اشیاء معقول شروع شود تا پس از آن به مبانی عینی و درونی در توسعه مفاهیم دست یابد و ماهیت مناسب را به عنوان چیزی که انسان منشأ و منابع مادی آن را مدیون وجود آن است اعتبار بخشد. فلسفه جدید یا فلسفه حس گرایانه به دنبال بازسازی معرفت کامل است: عقل و حساسیت متحد در مسئله سازی و درک انسان و جهان. هدف این مقاله، مشخص کردن محوریت مفهومی انسان و حساسیتی است که در چارچوب انتقادی فویرباخ وجود دارد و نشان می‌دهد

ترجمه ماشینی: لودویگ فویرباخ بیشتر به عنوان نویسنده نقدی پر شور از مسیحیت در اواسط قرن نوزدهم شناخته می شود. اگرچه برخی از محققان این انتقاد از مسیحیت را به خودی خود مهم می‌دانند، اما بیشتر آن را به دلیل پیش‌بینی‌اش از دیدگاه‌های نیچه، مارکس و فروید، مناسب می‌دانند. کتاب هاروی استدلال می‌کند که این تفسیر ناکافی از اهمیت فویرباخ است. با کاوش در آثار فویرباخ که عملا نادیده گرفته شده اند، او به طور قانع کننده ای ارتباط معاصر آنها را نشان می دهد.