جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سروری امام متقیان و امیرالمومنین حضرت علی(ع) در تمام عرصه های فضایل مورد اتفاق همگان است، پیشوایی و یکه تازی او در گسترۀ "کلمه" و "کلام" با نگاهی گذرا به میراث مکتوبی که امرزه با نام او در دسترس ماست، آشکارتر می شود، چرا که سخن علی(ع) به لحاظ لفظ و محتوا در سطح و درجه ای والا قرار دراد، در گفتار او رنگی از علم خدا و بویی از گفتار مصطفی(ص) است.

بازسازی بناهای دوره های پیشین وجهی بارز از معماری دوره تیموریان است. آغازگر این جریان شخص تیمور بود. او مال بسیاری صرف ساخت و ساز کرد و برخی بناهای بازمانده از پیش را هم از نو ساخت. شاهرخ، پسر و جانشین تیمور، بیش از پدر به بازسازی آثار توجه کرد. در زمان او، شاهزادگان و درباریان هم برای احداث و بازسازی بناها تا حدی اختیار یافتند. پس از شاهرخ، جریان تعمیر آثار همچنان تداوم یافت و میرزا ابوالقاسم بابر و سلطان ابوسعید در این زمینه کوشش هایی کردند. سپس سلطان حسین بایقرا و وزیرش، علی شیر نوایی، برخی از آثار پیشین را بازسازی کردند. همچنین بسیاری از صاحب منصبان و حتی توانگران ناوابسته به دربار، با ساخت و سازهای گونه گون بر شمار بناها افزودند. اگر چه از آثار بازسازی شده عهد تیموریان جز اندک نمونه هایی باقی نمانده است، روایت مورخان این دوره کمبود آگاهی را تا حدی جبران می کند. به نظر می رسد این بخش از معماری آن عصر از دید پژوهشگران معاصر پنهان مانده است.

نثراللئالی که بنا بر مشهور از فضل بن حسن طبرسی است یکی از شناخته‌شده‌ترین مجموعه کلمات قصار حضرت علی علیه‌السلام و از متونی است که به چندین زبان ترجمه شده است. این مقاله به ترجمه‌ای مهم و کمتر شناخته شده از آن به ترکی جغتائی، موسوم به نظم‌الجواهر اختصاص دارد که توسط امیرعلی شیر نوایی (د. 908ق)، یکی از امیران سلطان حسین بایقرا (حک‍. 873-911ق)، سروده شده است. برای نخستین بار، ضمن معرفی یگانه نسخه‌ی خطی شناخته شده‌ی این اثر در ایران، کتابی که چندی پیش به همین عنوان چاپ شده‌، مورد نقد قرار گرفته است.