جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: با تکیه بر «مفهوم اولیه پدیدارشناسی» که هایدگر در بخش دوم مقدمه‌ای بر Sein und zeit معرفی کرد، می‌توان گفت که پدیدارشناسی مرگ به این معناست: «اجازه دادن به مرگ، به عنوان چیزی که خود را نشان می‌دهد، از خودش دیده شود. به همان شکلی که خود را از خود نشان می‌دهد.» پس آیا این بدان معناست که یک تفسیر پدیدارشناختی درست از مرگ ممکن است برای ما آشکار کند که مرگ به‌عنوان یک رویداد واقعی چگونه است. خودش"؟ اگر چه من نمی توانم مرگ خود را برای توصیف آن تجربه کنم، آیا ممکن است نوعی استنتاج پدیدارشناسی یا «برون یابی»2 شرط یک مکاشفه منحصر به فرد و ممتاز از مرده بودن باشد؟ عنصر مهمی از توصیف پدیدارشناختی وجود دارد که چنین برون یابی را غیرمحتمل می کند، و شامل چیزی است که هوسرل در اصل تقلیل به معنا یا معنا نامیده است. هرگز نمی تواند برای پدیدارشناس صادق باشد، 1 هایدگر، مارتین، Sein und zeit، ص. 34. E. تی صفحه 58. 2 هنری دبلیو. جانستون جونیور فکر می‌کند در حالی که نمی‌توان از تجربه خواب به تجربه مرگ دیر تعمیم داد، ممکن است بتوان از پدیده lQgy خواب به پدیدارشناسی مرگ تعمیم داد. رجوع کنید به اچ دبلیو جان استون جونیور، "به سوی پدیدارشناسی مرگ"، در فلسفه و پژوهش پدیدارشناسی، جلد. XXXV، شماره 3، 1975، صفحات 396-7. رجوع کنید به