جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: علمای اخلاق زیستی، فیلسوفان اخلاق و تحلیل‌گران سیاست اجتماعی مدت‌هاست در مورد اینکه چگونه باید تصمیم بگیریم چه کسی با منابع کمیاب و نجات‌بخش نجات یابد، بحث کرده‌اند، در حالی که نمی‌توان همه را نجات داد. اغلب ادعا می شود که نجات افراد جوان تر عادلانه تر است و سن یک ملاحظات اخلاقی در چنین تصمیمات غم انگیزی است. منفعت پزشکی باید به حداکثر برسد و انتخاب نهایی باید با هدف به حداقل رساندن تأثیر آلوده کننده شانس باشد. این ادعاها توسط داف آر. وارینگ در فواید پزشکی و قرعه‌کشی انسان، یکی از معدود کتاب‌هایی که تلاش می‌کند دفاعی پایدار از انتخاب تصادفی بیمار داشته باشد، به چالش کشیده است. این کتاب اخلاق و فلسفه سیاسی را در رویکرد جدید و برابری طلبانه سختگیرانه خود در انتخاب بیمار برای اعضای قابل پیوند ترکیب می کند. Waring به این سوال می پردازد که آیا ما باید بین زندگی ها بر اساس شانس های منصفانه یا بهترین نتایج را انتخاب کنیم. او استدلال می کند که معیارهای انتخاب نهایی باید بر اساس شانس های منصفانه باشد که فرصت ها را در مقابل بهترین نتایج برابر می کند. هدف دفاع او از برابری طلبی "سرسخت" نشان دادن این است که انتخاب تصادفی از طریق قرعه کشی می تواند هم انسانیت مشترک و هم ارزش برابر زندگی ها را تایید کند. تصور انتخاب بیمار از طریق قرعه‌کشی در اخلاق زیستی خوب عمل نکرده است و برخی آن را یک توهین اخلاقی می‌دانند. وارینگ استدلال می کند که قرعه کشی انتخاب انسانی ممکن است نه آنقدر خام باشد و نه از نظر اخلاقی غیرعادی باشد که برخی تصور می کنند. در واقع، می‌تواند منعکس کننده مفهومی آشنا از برابری به عنوان یک آرمان سیاسی و اخلاقی باشد. این تصور از بسیاری از تفاوت‌های غیرقابل انکار بین بیماران انتزاعی می‌شود و ادعا می‌کند که منابع کمیاب باید با این فرض اصولی تخصیص داده شود که زندگی هر یک از آنها به همان اندازه ارزش پس انداز دارد. این کتاب همچنین به دلیل نقد برخی از مفاهیم سودمند اخیر از مزایای پزشکی که می تواند تأثیری با سوگیری سنی بر بیماران مسن داشته باشد، قابل توجه است. سپس وارینگ علیه رویکردهای پیشرو و مبتنی بر سن معاصر برای انتخاب بیمار بحث می‌کند. او روشی را بررسی می‌کند که انتخاب تصادفی از طریق قرعه‌کشی می‌تواند اخلاق برابری‌خواهانه او را در مواردی که نامزدهای پیوند واجد شرایط هر یک از آستانه‌ای از سطح آستانه‌ای از مزایای پزشکی آینده‌نگر عبور کرده‌اند که با مشورت دموکراتیک تعیین شده است را تأیید کند. رام کردن شانس با قرعه کشی انسانی به عنوان واضح ترین وسیله برای تضمین فرصت برابر دفاع می شود. با انجام این کار، وارینگ استدلال می کند که ما به اصل نگرانی یکسان و احترام به بیانی ریشه ای می پردازیم: بالاتر از یک آستانه غیرمقایسه ای از مزایای پزشکی، هر نامزد می تواند ادعای برابری برای زندگی داشته باشد.