جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: وسوسه انگیز است که فرض کنیم دلیل اینکه جهان عمیقاً ناعادلانه باقی می‌ماند این است که تعداد کافی از ما اعتقادات صحیحی در مورد مطالبات عدالت نداریم و/یا انگیزه تحقق آن را نداریم. همانطور که آلن بوکانن نشان می دهد، با این حال، این امر باعث از دست دادن بخش مهمی از تصویر می شود: باورهای اشتباه ماموران در مورد آنچه برای رسیدن به عدالت لازم است می تواند به طور جدی چشم انداز چنین دستاوردهایی را مختل کند. در این مقاله، من به طبقه‌بندی باورهای اشتباه بوکانان درباره آنچه برای دستیابی به عدالت نیاز است، بسط می‌دهم و گزارش او (بسط یافته) را به مفهوم عدالت معرفتی می‌آورم.

ترجمه ماشینی : نابرابری معرفتی چیزی است که هر زمان که حقارت معرفتی خود را نسبت به برخی و برتری معرفتی خود را نسبت به برخی دیگر تصدیق می کنیم، در تجربه روزمره خود با آن مواجه می شویم. جنبه منفی این پدیده معرفتی در چارچوب بحث در مورد بی عدالتی معرفتی مورد توجه قرار گرفته است: هر گاه یک موضوع معرفتی اعتبار دیگری را کاهش دهد یا قدرت خود را به عنوان آگاهان تشخیص ندهد، نابرابری معرفتی ناعادلانه (تعیین شده) به راحتی ایجاد می شود. با این حال، این نوع نابرابری جنبه مثبت مهمی دارد (البته اخیراً دست کم گرفته شده است)، زیرا می تواند فرصتی اساسی برای سوژه برای دستیابی به کالاهای معرفتی - مانند دانش، درک، و فضایل فکری - از سوی کسانی باشد که از نظر معرفتی هستند. برتر از آنها این پایان‌نامه به بررسی ویژگی‌های کلیدی تعامل بین عوامل غیرهمتا می‌پردازد تا گزارشی قانع‌کننده از نابرابری معرفتی به‌عنوان یک پدیده مثبت، یعنی به‌عنوان منبع اجتناب‌ناپذیر و قابل اعتماد کالاهای معرفتی ارائه کند. برای دستیابی به این هدف کلی، تحلیل پیشنهادی باید به سه سوال اصلی، یکی مفهومی، یکی هنجاری و دیگری عملی بپردازد. سؤال مفهومی این می‌پرسد که برای اینکه یک عامل معرفتی از نظر معرفتی بر شخص دیگری برتری داشته باشد، چه چیزی لازم است. پرسش هنجاری مرزهای منطقی تعامل بین عوامل غیر همتا را بررسی می کند. من از منظر فاعل برتر معرفتی، جواز پدرگرایی معرفتی را بررسی می‌کنم، یعنی اینکه آیا می‌توان بدون مشورت با آنها در این موضوع، در کارگزاری دیگری برای منافع معرفتی موضوع مداخله کرد یا خیر؟ از دیدگاه عامل معرفتی فرودست، من بررسی می‌کنم که داشتن کدام نگرش نسبت به افراد (که دلیلی برای در نظر گرفتن آنها داریم) از نظر معرفتی بالاتر از خودمان عقلانی است. سؤال عملی در مورد پیامدهای این تحلیل برای یک نمونه پارادایماتیک تعامل بین افراد غیر همتا، مانند رابطه آموزشی بین معلمان و دانش آموزان است. در پاسخ به این سوال مفهومی، من چارچوبی مبتنی بر فضیلت کثرت گرایانه ارائه خواهم کرد که به روش های مختلفی امکان می دهد تا یک فرد یا یک عامل جمعی - مانند گروه ها، کمیته ها و تیم های تحقیقاتی - از نظر معرفتی بر دیگری برتری داشته باشد. به ویژه، من بین خبرگان، مقامات اعتقادی و صاحبان فهم تمایز قائل خواهم شد. در پاسخ به این پرسش هنجاری، من استدلال می‌کنم که پدرگرایی معرفتی تنها تا آنجا مجاز است که مداخله‌گران از نظر معرفتی بهتر از موضوعات مداخله‌شده باشند، و من شرحی از آنچه من «مداخله‌گر پدرگرای فضیلت‌گرا» می‌نامم، بیان می‌کنم. بعلاوه، من استدلال می‌کنم که مواردی وجود دارد که در آنها منطقی است که یک سوژه از نظر معرفتی پست‌تر، هر باوری را که ممکن است داشته باشد کنار بگذارد و به طرف مقابل از نظر معرفتی برتر اطلاق کند - و بدین ترتیب نسخه‌ای محدود از دیدگاه به اصطلاح پیشگیرانه از اقتدار معرفتی را تأیید می‌کند. در نهایت، به عنوان پاسخ به سؤال عملی، من یک گزارش مبتنی بر نمونه از آموزش را پیشنهاد خواهم کرد، توضیح خواهم داد که چگونه می توان از آن برای آموزش فضایل فکری به جوانان استفاده کرد، و از این دیدگاه از چندین ایراد مطرح شده علیه رویکردهای فضیلت محور به آموزش دفاع می کنم. .

ترجمه ماشینی: ابتدا به طور خلاصه به ایده گسترده «بی‌عدالتی معرفتی» می‌پردازم و توضیح می‌دهم چگونه می تواند به صورت توزیعی یا تبعیض آمیز به منظور قرار دادن مفاهیم «بی‌عدالتی گواهی» و «بی‌عدالتی هرمنوتیکی» در جای خود. در کارهای قبلی که دارم بررسی کرد که چگونه اشتباه هر دو نوع بی عدالتی معرفتی هم جنبه اخلاقی دارد و هم یک اهمیت معرفتی - در مقام یک دانا به کسی ظلم شده است. اما من هدف کنونی نشان دادن این است که این اشتباه می تواند اهمیت سیاسی نیز در رابطه داشته باشد به عدم سلطه و به همین ترتیب به آزادی. در حالی که این فقط مفهوم جمهوری است از آزادی سیاسی که عدم تسلط را سازنده آزادی معرفی می کند، خواهم کرد استدلال می کنند که عدم سلطه به بهترین شکل به عنوان یک ایده آل لیبرال کاملاً عمومی درک می شود آزادی که حتی آزادیخواهان منفی نیز به طور ضمنی به آن متعهد هستند، زیرا عدم تسلط، آزادی منفی به عنوان حق است – عدم مداخله تضمین شده. در این مورد بسیار مهم است تصور، عدم تسلط مستلزم آن است که شهروند بتواند با مداخلات مخالفت کند. پتیت سه شرط اعتراض را مشخص می کند که هر کدام از آنها در برابر یک مورد برجسته محافظت می کندخطر اینکه رقیب احتمالی "شنوای مناسب" دریافت نکند. اما من این را استدلال خواهم کرد در این فهرست چیزی برای محافظت در برابر چهارمین تهدید برجسته وجود ندارد: تهدید که هر یک از انواع بی عدالتی معرفتی ممکن است اعتراض را از طریق یک ناعادلانه از کار بیندازد کاهش اعتبار یا قابل فهم بودن بنابراین می بینیم که هم گواهی و هم بی عدالتی هرمنوتیکی می تواند یک رقیب احتمالی را تحت سلطه قرار دهد. عدالت معرفتی بدین ترتیب به عنوان یک شرط تشکیل دهنده عدم تسلط و در نتیجه یک مرکز آشکار می شود آرمان سیاسی لیبرال آزادی