جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این پایان‌نامه لباس را به‌عنوان شیوه‌های سوبژکتیزه‌کننده باکتی یا فداکاری هندو معاصر، و وسیله‌ای برای تجسم که بدن الهی، انسانی و اجتماعی را در انجمن بین‌المللی آگاهی کریشنا (Iskcon) شکل می‌دهد، بررسی می‌کند. بدن اجتماعی Iskcon به عنوان فضایی از حرکات و احساسات که از شبکه ای از بدن و مواد برای دستکاری کارایی تکنولوژیکی و کنترل جریان الوهیت استفاده می کند، تحلیل می شود. فناوری یا مطالعه تکنیک ها به عنوان کمکی در ایجاد و حفظ ارزش ها و روابط عبادی تلقی می شود. از خود گذشتگی به عنوان «صمیمیت مؤثر»، یک رابطه حسی و عاطفی با الهی است که کانالی برای ارتباط، تبادل و امکان رستگاری ایجاد می‌کند. با نگاهی به یک لنز متنی، گسترش جهانی و موعظه Iskcon با کتاب مقدس مرتبط است. در عوض، من پیشنهاد می‌کنم که مفاهیم فلسفی باید در تمرین روزانه مورد مذاکره قرار گیرند و جانبازان به همان اندازه بر کارآیی غیرگفتمانی مواد و اعمال تکیه کنند. فداییان قدرت و حضور امر مقدس را از طریق محسوس بودن شکل و ویژگی های فیزیکی خدا و ناملموس بودن کیفیت هایی که از طریق عمل و نوآوری به دست می آید، تجربه می کنند. اعمال لباس پوشیدن و لباس دوزی، فدائیان را با واسطه کردن مرزهای متخلخل بین خود و جهان، ایجاد روابط بین الاذهانی و شکل دادن به افراد به شیوه ای موقعیتی، متحول می کند. با ردیابی حالات متمایز عبادت در سراسر فضای معبد و خانه و لباس بدن انسان و خدا، استدلال می‌کنم که عبادت یک فرآیند روزمره جهت‌گیری و مقیاس‌بندی است. چنین فرآیندهایی می‌توانند با ارتباط دادن مقوله‌های درونی/بیرونی و دنیوی/آخر دنیا به جای دادن فداییان در منظر دینی معاصر کمک کنند. من پیشنهاد می‌کنم که مطالعه لباس به‌عنوان عبادت می‌تواند به ما کمک کند تا بفهمیم مردم چگونه از مواد برای ارتباط با خدا استفاده می‌کنند و مفاهیم ارزش و کارآمدی را که جامعه دینی جهانی را پیوند می‌دهند، روشن می‌کند.