جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ما در این تحقیق در پی مقایسه‌ی دیدگاه دو متفکر یعنی ابن‌عربی و یونگ، در مورد مسئله‌ی رویا هستیم. در مرتبه‌ی نخست نظر ابن‌عربی را در مورد رویا بر اساس آثار مهم وی بررسی کردیم. از نظر ابن‌عربی، با نگاهی هستی‌شناسانه که جدای از معرفت شناسی نیست، عالم خیال مرتبه‌ای از مراتب هستی است که در واقع برزخ میان عالم عقل و عالم حس است. آدمی تصاویر رمزگون این ساحت از هستی را با خیال انسانی رویت می‌کند. و تعبیر رویا بر اساس معیار‌هایی مطرح شده محقق می‌شود. از این رهگذر است که ابن‌عربی هم پای تقسیم عوالم وجودی، جایگاه رویا را در فهم و درک حقایق یکی از این عوالم برای ما مشخص کرده است. از طرف دیگر، یونگ در بحث ناخودآگاه به وجه جمعی آن توجه ویژه داشت و آن را امری واقعی می‌دانست. رویا‌های ما ریشه در ناخودآگاه جمعی دارد از این رو تصاویر مرئی در رویا‌های جمعی، کهن‌الگو‌ها هستند که خصلتی اسطوره‌ای و تاریخی دارند و از رهگذر وراثت در روان تمامی انسان‌ها خود را نشان می‌دهند.توجه بدین تصاویر هم‌سنخ، ساحتی را پیش روی ما باز می‌کند تا به کلیت انسان توجه کنیم. زیرا آنها، در رویا‌های تمامی انسان‌ها و فرهنگ‌ها، به نحوی رخ می‌نماید. تاکید ما بر عینیت نگاه دو طرف نیست بلکه آنچه مهم است مفاهمه دوطرف است حول محور رویا. وجه اختلاف در شالوده‌های معرفت‌شناسانه است، ابن‌عربی، تصاویر مرئی در رویا را خارج از انسان، در عالمی وجودی شرح می‌دهد، حال اینکه، یونگ رویا را ناشی از روان فرد دانسته. اگر در هر دو نگاه، وجه معرفتی به رویا را لحاظ کنیم، دو متفکر در پی فهمو تعریف انسانند. عارف از مسیر رویا به معرفت الهی می‌رسد و عبد را با نگاهی الهی تفسیر می‌کند و از سویی در تحلیل رویا، رسیدن به کهن‌الگو‌ها، که امری مشترک در روان انسان‌هاست و فهم این نماد‌های مشترک، درک مفهوم و عمق انسانیت است.