جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عنوان نوشتاری که پیش رو دارید « قرب الهی از دیدگاه آیات و روایات» است. هدف از این پژوهش بیان تقرب به خداوند است که در سایه آن همه کمالات، زیبایی ها، لذت ها و سعادت ابدی به وجود می آید. ما در این پژوهش به دنبال این هستیم که بیان کنیم یک انسان چگونه و از چه راه هایی می تواند به خداوند تقرب پیدا کند. در آیات و روایات برای تقرب انواعی ذکر شده که نوع اول آن که تقرب خدا به بنده است، خدای متعال به واسطه بخشیدن نعمت ها و فیض رساندن به بنده به او نزدیک می شود. نوع دوم که تقرب بنده به خداوند می باشد که به واسطه آن انسان می تواند خود را در جوار قرب الهی نزدیک و زمینه رسیدن به کمال برای او فراهم شود. خداوند متعال برای دعوت بندگان به سوی خود با بیان های گوناگونی آن ها را مورد خطاب قرار داده و این سبب به وجود آمدن مراتبی برای قرب بندگان به خداوند گردیده است. شخص مقرب به مراتب قربش از اوصافی برخوردار می شود که متضمن آثاری در او می شود از جمله: بندگی خدا، خضوع و خشوع در برابر خداوند و اجتناب از گناه و تکبر و... عواملی باعث تقرب به خدا می شود از جمله: نماز، قرآن، عمل صالح، انفاق، جهاد در راه خدا و... و در مقابل موانعی هم در این راه ذکر شده از جمله: دنیاطلبی، پیروی از شیطان و هوای نفس و... می توان اشاره کرد. مقربان در قرآن از جایگاهی خاص برخوردار می باشد که از آن به عنوان حریم امن الهی یاد شده، به گونه ای که کسی که به خداوند نزدیک شود خداوند به او نظر رحمت می افکند و در نتیجه از عذاب دردناک نجات می یابد و غرق در نعمت های او می شود. مزیت این پژوهش در مقایسه با دیگر آثار در این است که مطالب را به صورت منسجمی در منابع مختلف قرآنی، روایی، اخلاقی گردآوری کرده و باعث می شود دستیابی به مطالب را راحت تر کند.