جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خوارج به عنوان یک فرقه مذهبی، در اواخر دهه چهارم قرن اول هجری، در اثر یک اشتباهکاری خطرناک بوجود آمدند. این گروه در جریان جنگ صفین و در مساله حکمیت رخ نشان دادند . گروه خوارج با طرح شعار (لا حکم الا لله) به مخالفت با طرح حکمیت پرداختند و به سرعت به یک جریان سیاسی- فکری بدل شدند. هرچند در جریان جنگ نهروان قریب به اتفاق آنها کشته شدند، اما اصل جریان و تفکر آنان از بین نرفت و روح خارجی گری در بسیاری از کشورهای اسلامی حلول کرده است. خوارج با برداشت ناصواب از قرآن و فهم نادرست از دین ، به عنوان مشکلی بزرگ برای حکومت علی(ع) به حساب می آمدند. این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی و رویکرد کتابخانه ای انجام شده است، سعی دارد مبانی فکری خوارج را با محوریت قرآن و نهج البلاغه بررسی نماید و آفت های تفکر آنان را ذکر نماید و همچنین اشاره ای به مساله وهابیت که تفکر آنان بسیار شبیه خوارج است، نموده و وجوه تشابه این دو گروه خطرناک را بیان نماید.بررسی ها نشان می دهد که خوارج در بیشتر موارد به ظاهر قرآن تمسک جستند و در بسیاری از موارد دچار تفسیر به رأی شدند. همچنین بین وهابیت و خوارج وجوه اشتراک زیادی در اندیشه و عمل دیده می شود.