جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کلام خداوند در ادیان ابراهیمی و مزدایی، آفریننده ی جهان و موجودات است که نه‌تنها با آن جهان را آفرید بلکه آفریده اش را زنده نگاه می دارد و یا اگر بخواهد نابود می‌سازد، "کلمه" در آفرینش، نابودی و تداوم هستی وظیفه ی اساسی را بر عهده دارد. مطابق با متون مقدس هر یک از چهار دین مورد بحث، کلام خداوند، کلامی است که تهی و دست خالی باز نخواهد گشت و به یقین نتیجه بخش خواهد بود. در این ادیان بر این باورند کلامی که از دهان انسان نیز خارج می شود، اگر کلامی، مانند نیایش‌ها و یا اسم اعظم خداوند، ارجمند و ارزشمند باشد، نیروی آفرینندگی و فناکنندگی را در پی دارد.هر کلمه‌ای که به نوعی قداست و نیرویی مینوی داشته باشد، ذاتاً می‌تواند بر موجودات متعالی مانند خدا، یا بر جهان آفرینش موثر واقع شود؛ نیایش و اسم اعظم خداوند دارای چنین نیرویی هستند. این پژوهش اندیشه ی پیروان این ادیان و متون مقدس آن‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهد، و به مبنای نظری اهمیت سخن و کلام و تأثیر نیایش از منظر روانشناسی نیز می‌پردازد.