جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن، حدیث و ادبیات ارتباط نزدیکی با هم دارند. از نیمه قرن سوم هجری که سرودن شعر پارسی آغاز شد، کم کم و به مرور زمان، اندیشه های دینی و قرآن و حدیث بر شعر نیز تأثیر گذاشت به طوری که در قرن های بعد، کسانی چون سنایی، شعرشان آمیخته با قرآن و عرفان بود. از رهروان سبک سنایی، می توان از جمال‌الدین اصفهانی نام برد. هرچند که زیاد به او پرداخته نشده است، اما شعرش سراسر از تأثیر قرآن و حدیث است. جمال‌الدین بیشتر از قرآن تأثیر پذیرفته تا از احادیث. بیشترین تأثیرات را می‌توان در قصاید او مشاهده نمود. اعتقادات دینی در اشعار او موج می‌زند. وی از شیوه های تأثیر پذیری، بیشتر از اقتباس و تلمیح و در مواردی از حل و تضمین استفاده کرده است. بسامد اشعار جمال، راجع‌به صفات خدا، پیامبر اسلام (ص)، معراج ایشان، سایر پیامبران الهی، روز قیامت، رزق و روزی و چندین موضوع دیگر است. موضوع این رساله تأثیر قرآن و حدیث در دیوان جمال‌الدین است که در پنج فصل بررسی وتنظیم شده است: فصل اول شامل کلیات و تعاریف می باشد که به؛ شرح و بیان مسئله، ضرورت و اهمیت موضوع، اهداف تحقیق، کاربرد نتایج تحقیق، پیشین? تحقیق، سوال های تحقیق و شرح روش تحقیق پرداخته شده است. فصل دوم با عنوان؛ زندگی، آثار و روزگار شاعر تنظیم شده است فصل سوم شامل؛ پیشینه و شیوه های تأثیر قرآن و حدیث در ادبیات فارسی. فصل چهارم که قسمت اصلی رساله را در بر می گیرد، شامل: بررسی محتوایی تاثیر قرآن و حدیث در شعر جمال‌الدین که موضوعاتی مثل توحید، صفات خدا،صفات پیامبر اسلام و معراج ایشان، سایر پیامبران الهی، روز قیامت و موضوعات دیگر را در بر می‌گیرد. فصل پنجم نیز با عنوان سایر موضوعات به موضوعات گوناگونی که شاعر به آنها پرداخته است اختصاص دارد. مهمترین مسئله ای که در دیوان استاد به چشم می خورد، تأثیر زیاد قرآن در اشعار اوست که شاعر مسائل دینی واعتقادی خود را در اشعارش تأثیر داده است. همان طوری که در اندیشه های جمال خواهید خواند، وی فردی مسلمان ومقیّد به دین اسلام می باشد، هرچند که در اشعارش به مدح افراد نیز پرداخته است. بیشتر قصاید استاد، مدحی هستند که در بعضی موارد اغراق نیز نموده است. دیوان جمال الدین اصفهانی از مهمترین کتب اشعار مذهبی می باشد که آیین? تمام نمای جامع? عصر شاعر، ویکی از ارزشمند ترین آثار ادبی – مذهبی جامع? ایران در قرن ششم محسوب می شود.