جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عادت به کاربرد اصطلاحات جا افتاده در مباحث سنتی یک دانش موجب این تلقی‌ می‌گردد که در مباحث روز و معاصر آن دانش نیز همواره اصطلاحات به معنایی‌ یکسان به کار برده می‌شود. این گمان در موارد متعددی موجبات خطا و انحراف‌های‌ ذهنی را پدید می‌آورد. از جمله دانش‌هایی که امکان وجود چنین مشکلی در آن به جد وجود دارد دانش منطق است. توصیف و تحلیل گزاره‌های شرطی در منطق ابن سینا و پیروان او نشان می‌دهد که: اولا گرچه گزاره‌های غیر حملی، با عنوان«گزاره‌های‌ شرطی»نامگذاری شده‌اند اما مفهوم معهود و لغوی شرط در تحقق این نوع گزاره‌ها لزوم و قطعیت ندارد و ثانیا ملاک مشترک شرطیت میان گزاره‌های اتصالی و انفصالی و نیز استقرایی بودن تقسیم گزاره‌های شرطی به اتصالی و انفصالی، حاکی‌ از اعتقاد به امکان افزایش اقسام این تقسیم در منطق سینوی می‌باشد. با این دو مبنا، وسعت دامنه گزاره‌های شرطی در منطق سینوی می‌تواند تمام انواع گزاره‌های مرکب‌ در منطق جدید را پوشش دهد. چنین وسعتی را می‌توان مبنای خوبی برای این‌ پیشنهاد دانست که: اصطلاح«شرطی»در مبحث قضایای منطق سینوی را معادل‌ اصطلاح«مرکب»در بحث گزاره‌های مرکب در منطق جدید تلقی نماییم.