جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

;یکی از اعتقادات مشترک در میان شیعیان به عنوان یکی از مذاهب اسلامی ومسیحیان کاتولیک به عنوان اکثریت غالب از مسیحیت ،مسئله نجات از طریق شفاعت است . که در مکتب تشیع به عنوان آموزه ای قرآنی از همان ابتدا مورد توجه ویژه مسلمانان بوده است ولی در دنیای مسیحیت با ظهور پولوس وبه عنوان یکی از اندیشه های او مطرح گردید . مسئله شفاعت اگرچه در هر دومکتب پذیرفته شده است اماجزئیات این مسئله در بین شیعیان ومسیحیت کاتولیک تفاوتها وشباهتهایی دارد که بیان همین تفاوت ها وشباهتها سوالی است که این تحقیق در صدد پاسخ گویی به آن می باشد. اگر چه دعای مسیح وطلب بخشش برای پیروان خود در بازگشت ،از مصادیق شفاعت در مذهب کاتولیک محسوب می شود ولی بخش اصلی اعتقاد به شفاعت در مسیحیت کاتولیک بر مبنای اعتقاد به گناه نخستین ودر ماجرای مرگ مسیح بر صلیب وفدا شدن او معنا و ظهور پیدا می کند. مسئله ،فدا وشفاعت گری عیسی در مسيحيت تا بدان جا اهمیت دارد که پاره اى از مباحث مهم الاهياتى نظير آموزه گناه نخستين ، تثليث ، تجسد و مرگ مسيح بر صليب ، بر پايه اين اعتقاد شكل و معنا مى يابد. جایگاه دیگر شفاعت در نزد مسیحیت کاتولیک ،شفاعت عیسی (ع)،مقدسان ومریم در بازگشت عیسی ورستاخیز اوست، با این بیان شفاعت عیسی از نظر کاتولیک ها دو مرحله دارد بخش عمده آن در دنیا و به خاطر عمل فدیه وار مسیح محقق می شود وبخش دیگر آن در برزخ ودر رستاخیزمسیح وبا دعای او ومقدسان صورت خواهد گرفت ومهمترین شرط بهرمندی از شفاعت مسیح در هر دو نشئه ایمان به اوست . مسلمانان خصوصاً شیعیان، نیز به واقعیت شفاعت و رستگارى ابدی توجه ویژه ای دارند . ولی درتشیع برخلاف مسیحیت گناه ذاتی انسان برای بهرمندی از شفاعت جایگاهی ندارد، به عقیده شیعیان انسانها بر فطرت پاک آفریده شده اند و رفتار گناه آلود بعدی، آنها را از مرز عصمت خارج می نماید وشفاعت دراسلام به عنوان عاملی بازدارنده ودر عین حال امید بخش برای گناهکاران محسوب می شود. و برای استفاده ازامتیاز شفاعت شرایط وضوابطی وجود دارد .بنابراین شفاعت شیعی باشفاعت کاتولیکی از حیث ماهیت،شیوه،زمان ومکان وقوع،ارکان ومسائل وابسته تفاوتهای اساسی دارندو همین مسئله سبب ایجاد دو دیدگاه غیر هم سوگردیده است این پایان نامه با روش توصیفی وتحلیلی به بررسی تطبیقی شفاعت در تشیع ومسیحیت کاتولیک پرداخته است.

ضرورت حکومت و ساختار قدرت سیاسی از منظر دین از مباحث مورد توجه متفکران است. در میان نظریات متفاوتی که اندیشمندان مسلمان مطرح نموده اند، دو دیدگاه توانست طرفداران جدی پیدا کند که حاضر شدند برای تحقق عملی آن ایده ها حتی از جان خود هم بگذرند؛ یکی در جهان اهل سنت و متعلق به رشید رضا بود که از سویی جریانهای مختلف اخوان المسلمین بمنظور تحقق آن سالها تلاش کردند، ولی در تحقق آن توفیقی نیافتند، و از سوی دیگر جریانهای افراطی و نوظهور سلفی مانند داعش در تلاش جهت تحقق آن علیرغم تحمیل هزینه های بسیار برای کشورها و جوامع اسلامی جز خسارت، کشتار فجیع مسلمین به دست مسلمین و وهن آمیز شدن دستورات اسلامی چیز دیگری به ارمغان نیاوردند. و این نشان دهنده عمق ضعف مسلمین در فهم مبانی دینی در امر حکومت اسلامی داشته است. و دیگری در جهان تشیع و متعلق به امام خمینی(ره) بود که به مدد از جان گذشتگی‌های مؤثر جوانان ایران و رهبری بی مانند ایشان به تحقق پیوست و نظام جمهوری اسلامی ایران تاسیس شد. این پژوهش با بررسی تطبیقی این دو الگوی حکومت اسلامی بر اساس آراء ایشان، با روش مقایسه ای ـ تطبیقی بین مبانی دو دیدگاه وکشف مشترکات و تفاوتهای دو نظریه در مبانی تل-اش دارد به روشن شدن چرایی این امر در مرحله نظریه پردازی بپردازد. هر دو نظریه بر اساس متون دینی و مذهبی خاستگاه خود استوار بوده و مبتنی بر مبانی دینی ـ مذهبی اعم از مبانی کلامی و فقهی می باشند. مهم ترین مبانی مشترک در نظریه پردازی آنان حکمتِ انزال دین، ماهیت و کارکرد آن، توجه به اصل اجتهاد، برجسته کردن جنبه های مردمی دینی مانند شورا و بیعت، است. از نظر هر دو سیاست امری دینی است و حکومت نیز باید دینی باشد. در عین این اشتراک های مبنایی، تمایزاتی از جهت تفسیر و تبیین مبانی نظری که برآمده از اختلاف دو مذهب شیعه واهل سنت است وجود دارد. این تفاوت در مبنای مشرعیت حکومت و حاکم اسلامی و در چگونگی تبیین و تفسیر مبانی مشترک در دو نظریه است. این تفاوت ها و عدول عملی رشیدرضا از مبانی نظریه اش در نقد خلافت تاریخی در مواجهه با اصل عدالت در اهداف حکومت اسلامی و شرایط حاکم آن و گرایش وی به وهابیت در اجرایی نشدن نظریه خلافت سلفیه و انحراف گسترده در طرفداران آن موثر بوده است.

پس از انتشار نظریّه ی تکامل داروین، نقدهایی از طرف زیست شناسان، متألّهان مسیحی و مسلمان ارائه شد. مایکل بیهی و محمدرضا نجفی اصفهانی دو دانشمندی هستند که در دو فرهنگ متفاوت و با مبانی متمایز و تخصص های متفاوت، ولی با دغدغه ی مشترک کلامی به نقد و بررسی ایده ی تکامل داروین اهتمام ورزیده اند. مایکل بیهی با طرح استدلال پیچیدگی تقلیل ناپذیر و با استناد به شواهد پیچیده و حیرت انگیز سازِگان های بیوشیمیایی در صدد ابطال فرا گیری اصل انتخاب طبیعی بوده و حدّاقل آن را در بخش مولکولی و بنیادین حیات نقض پذیر می انگارد. وی در این زمینه از علم بیوشیمی و روش‌های مأخوذ در فلسفه ی علم مدد گرفته و منشأ حیات و فرآیند شکل گیری سازگان‌های پیچیده بیوشیمیایی را هدایت شده توسط طرّاح هوشمند معرفی می‌کند. به اعتقاد وی این استدلال درحال حاضر مصداق استدلال از طریق بهترین تبیین قلمداد می‌‌‌‌‌شود، ولی نجفی اصفهانی با تحلیل و تفسیر فلسفی از متون دینی، درپی توجیه ارتباط سازنده نظریّه ی تکامل با دین بوده و در نتیجه دین را مؤیّد و مکمّل علوم تجربی به طور عام و نظریّه‌‌‌ی تکامل به طورخاص معرّفی می کند. وی با تکیه بر مفروضات فلسفه ی علم و فلسفه ی دین، نظریّه ی تکامل را غیر الحادی معرفی می‌کند، و با نقد تکامل گرایی و داروینیسم، الحاد گرایی را ابطال و آن را از تکامل داروینی متمایز می کند. به باور او، دین با تأکید بر خالقیّت خداوند همه موجودات را چه با فرآیند تکامل و چه با مکانیسم استقلالی، مخلوق خداوند می داند و با این تأکید، تعارض بین دین و تکامل را منتفی می سازد.

دفاع ازجان ومال وسرزمین، درزمره ابتدائی ترین حقوق هرانسان وهرملتی است، ودین مبین اسلام نیزتحت عنوان جهاد وقتال براین مطلب مهرتأیید زده است .متأسفانه درقرون اخیربرخی غرض ورزی های خاورشناسان وهمچنین فتاوای بدون دلیل برخی فقهاء ونیزافعال دوراز انسانیت برخی منسوبین به اسلام، باعث شده است تا دشمنان، اسلام را دینی خشن ومسلمانان را انسانهائی خونریزو پیامبراسلام ص را به عنوان شخصی که مردم را به زور شمشیر واداربه پذیرش اسلام کرده است، معرفی نمایند .لکن ما با مراجعه به منابع اصیل اسلامی به وضوح تمام در می یابیم که تمام جنگ های پیامبر ص درجهت دفاع ازاسلام ومسلمانان بوده است ودرهیچکدام از این جنگ ها پیامبراکرم ص بدون دلیل وبه صرف کافربودن آن ملتها، دستورجهاد با ایشان را صادرنکرده است، بلکه تمامی این جنگ ها به سبب هائی مانند دفع هجوم دشمن،تادیب خائنین وناقضان عهود، یاری طوائف هم پیمان و....صورت پذیرفته است واین مطلب با مراجعه به آیات نازل شده دررابطه با هرجنگ باوضوح تمام، آشکارمی باشد .همچنین ما وقتی بدون پیشینه ذهنی از کلام فقهاء، به آیات قرآن کریم مراجعه می نمائیم، به روشنی درمی یابیم که فتاوی اغلب فقهاء گذشته ،مبنی بر وجوب کفائی قتال با کفار به جهت مشرک بودن آنها،هیچ پشتوانه قرآنی نداشته وبلکه تمام آیات جهاد وقتال درقرآن کریم با توجه به سیاق ومعنای ظاهری آنها، دررابطه با جهاد دفاعی می باشند.

مهمترین دغدغه شیعیان، مسأله غیبت و ظهور امام عصر (عج) است. تدوین اقدامات و فعالیت‌های اسلامی در تمهید مقدمات ظهور در جمیع عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، امنیتی، فرهنگی، علمی، اخلاقی و بین‌المللی در زمان معاصر مستلزم دکترین کلانی است که راهنمای منتظران حضرت حجت(عج) باشد. هر دکترین و راهنامه‌ای، شامل مباحث بنیادی، راهبردی و کاربردی است. راهبردهای ظهور در عصر انتظار، با وجود آن که، کاملاً مستقل از مباحث مهدویت است؛ ولکن نه تنها مستغنی از اندیشه‌های مهدویت نیست، بلکه مباحث راهبردی ظهور، ریشه در اندیشه‌های بنیادین دارد. اندیشه‌های بنیادین ظهور، با تبیین مبانی نظری ظهور تحقق می‌یابد. لذا هدف اصلی این رساله "تبیین مبانی نظری ظهور حضرت مهدی (عج)" از منظر قرآن وسنت است. تا مبنای نگارش بخش دوم دکترین ظهور یعنی "تدوین راهبردهای عملی و اقدامات عملیاتی در تمهید مقدمات ظهور" قرار گیرد. بدین منظور به تبیین مبانی ظهور در چهار عرصه هستی‌شناسی، انسان‌شناسی، معرفت‌شناسی و فرجام‌شناسی با بهره‌گیری از ثقلین با روش توصیفی و تحلیلی پرداختیم. و نتیجه گرفتیم که بر اساس مستندات روایی، اولین مخلوق خداوند، وجود نورانی پيامبر خاتم (ص) است، که مظهر اسم اعظم، جامع اسماء حسنی، خليفه مطلق، واسطه ظهور همه خیرات و برکات در عالم است. "ولی" برخلاف نبی و رسول از اسماء الله است، و مظاهرش اولیاء الله نیز دائم و باقی‌اند. اولیاء مظاهر ولایت احمدی‌(ص)، انبیاء مظاهر نبوت او، شرايع مظاهر شريعت او، و كمال شريعت او نيز به ولايت است، بدین ترتیب ولایت امام عصر(عج) كمال شريعت محمدی و شرایع ادیان ابراهیمی است. امام معصوم (ع) غاية الغايات عالم امكان است و با‌ ولایت تکوینی خویش مخرج همۀ ذرات عالم‌ امکان‌ از نقص به کمال است. امام عصر (عج) در زمان غیبت، امور را بر اساس ملکوت و تصرف در قلوب هدایت می‌کند و پس از ظهور علاوه بر هدایت باطنی، هدایتی در عالم خلق با مقام ملكي براي تأمين امور دنيايي مردم دارند. نوع انسان، در ولایت و تأسی از امام معصوم به هدف نهایی آفرینش یعنی قرب و لقای الهی می‌رسد. منتهای صیرورت انسان، خلافت فی الارض است؛ که ناشی از اختیار انسان و نامحدودیت صیرورت اوست. نبی اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) مظهر خلافت اسم جامع الله و سایر انبیا مظهر اسم رب و خلیفه رب هستند. و انسان‌های متقی و صالح تحت ولایت امام عصر (عج) به خلافت فی الارض نائل می شوند. سرّ غلبه متقین در آخرالزمان تسلط به علوم شهودی و ولایت تکوینی حاصل از آنست. علمِ شهوديِ اسماءِ تکوینیِ خداوند، معیار خلافت و منشاء ولایت تکوینی است. و شرط احراز آن، نیل به قرب نوافل و قرب فرایض است، نه عصمت. و در نتیجه آن، انسان قادر است بر هر شئ و بر هر امری. باتوجه به نسبت طولی اختیار انسان با اراده خداوند، ظهور حضرت حجت (عج) سنت قطعی و قضای حتمی الهی است، و اراده انسان در تقدیر این سنت و قضای الهی مؤثر است. در آستانه ظهور، ارض جوامع بشری از ظلم و شرک، و ارضِ وجودِ صالحانِ مصلح از عدل و توحید املاء می شود. لذا ظهور، نتیجه کمال و بلوغ شیعیان و تقابل نهایی حق با باطل و موحدین با مشرکین است.

خدا شناسی و راه‌های صحیح منتهی به معرفت خدا شناسی، شناخت اسماء و صفات خداوند متعال و راه‌های معرفت درست به آنها، همواره‌ یکی از سئوالات اصلی انسان بوده است. که در این پایان‌نامه به آرای دوتن از علما، یکی از مذهب تشیع (علامه طباطبایی) و دیگری از مذهب تسنن (آلوسی) پرداخته می‌شود که در راه‌های خداشناسی باهم تفاوت و تشابهاتی دارند.فطرت ازنظرعلامه: غریزه معنوی انسان‌ها است.فطرت ازنظرآلوسی: عهد است و قابلیت انسان برای پذیرش حق می‌باشد.برهان نظم: هر دو به اتفاق برهان نظم را مورد اشاره قرارداده، جز آنکه تعابیر علامه از برهان، پخته‌تر است.برهان امکان و وجوب: به نظر علامه برهان امکان و وجوب کاملا برهان عقلی و فلسفی است ولی از نظرآلوسی نگاه عمومی و عرفی به آن دارند. همانطورکه ایشان درآیات حدوث، به مباحث ادبی پرداخته و برخلاف علامه اشاره‌ای نکرده است.بصورت کلی می‌توان گفت آلوسی پا فراتر از نقل نگذاشته درحالی که علامه طباطبایی تربیت یافته در مکتب اصیل اهل بیت است،که به براهین عقلی و نقلی می‌پردازد که می‌توان اوج این تفاوت را در حمل صفات بر حقیقت یا مجاز و بحث رویت الهی مشاهده کرد.پژوهش حاضر از روش توصیفی تحلیلی و جمع آوری مطالب به روش کتابخانه از و از نرم افزارهای اسلامی برگرفته شده است.

متکلمان مسلمان در ابتدا با آموزه های قرآن در مورد ماهیت انسان، روح، نحوه خلقت انسان، رابطه روح و بدن، مادی بودن یا نبودن روح و نحوه مرگ آشنا بودند. اما افکار فیلسوفان یونانی تأثیر زیادی بر خوانش آنها از متن قرآن داشت.در این تحقیق این آثار مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد، اکثر متکلمان معتقد بودند که روح جسمی است که از نظر ماهیت با جسم مادی (جسم) متفاوت است، اما دارای ویژگی هایی مانند نورانی بودن، والایی و تعلق به عالم بالا، نورانیت و سبکبالی می باشد.متکلمان معتقدند که روح از طریق جواهرات اعضای بدن و در واقع از جواهر نفوذ می کند و اعضای بدن گذرگاه روح هستند. همانطور که گلاب در گل جاری است و آتش در ذغال، نفس نیز در اندام های بدن جریان دارد. قرآن کریم و سنت مبارکهپیامبر (ص) در مورد روح انسان سخن گفته اند و مسلمانان و صوفیان مسلمان از دیرباز به تهذیب روح مشغول بوده و با بصیرت و درایت خود دریافتند که دستیابی به ماهیت یا طبیعت روح چیزی است که از آنها پنهان است . آنها اعتراف کردند که از شناخت ماهیت روح ناتوان هستند زیرا ایمان داشتند که نفس از چیزهایی است که خداوند متعال علم به آن را برای خود نگه داشته است از این رو اباعبدالله الفباجی از صوفیان برجسته معتقد بود که روح جسمی است با حواسی ظریف تر و برتر از حس لامسه.این حقیفت است که روح یک موجود را نمیتوان به چیز دیگری تعبیر کرد.

یکی از اختلافات شیعه امامیه با اهل‌تسنن در مسئله امامت، عصمت یا عدم عصمت ائمه اطهار(علیهم‌السلام) است. در حقیقت، عصمت اولی الامر را شیعیان و مفسران اهل‌تسنن پذیرفته‌اند و تنها در مصادیق آن طبق آیه 59 سوره نساء اختلاف دارند. بنابراین، امامیه اولی الامر را منحصر در امامان معصوم و عترت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌داند و مشروعیت اطاعت از آنان به‌دلیل نصب و اطلاق این اطاعت، نیز به‌دلیل عصمت ایشان است. ولی اهل‌سنّت (فخر رازی و وهبه زحیلی) معتقدند مصداق اولی الامر اجماع اهل حلّ و عقدند، اهل‌سنت اطاعت از اولی الامر را واجب کردند ولی بدون شرط، یعنی اگر اهل حلّ و عقد در مسئله‌ای اجماع کنند، معصوم خواهند بود البته، دیدگاه فخر رازی نیز دارای اشکال‌های متعدد و نوعی تناقض است. او که همانند شيعه به عصمت اولی الامر معتقد است، بر دیدگاه شیعه مناقشه‌هایی دارد تا از رهگذر آن‌ها از نظریه خود دفاع کند؛ لیکن این مناقشه‌ها تام نیست و قابل نقد و رفع است.

از ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎز اﻧﺴﺎن ﻣﻌﺎد اﺳﺖ. ﺑﺎور ﻣﻌﺎد داراى ﺗﺎﺛﻴﺮات ﻣﻬﻢ در ﺣﻴﻄﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮدى و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ و از ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﻟﻔﻪﻫﺎى ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ دﻳﻨﻲ اﺳﺖ. جهت تربیت دینی افراد معاد باوری می تواند عامل موثری باشد. اعتقاد به معاد انسان را از احساس پوچی می رهاند و به وی احساس ارزشمندی داده و به زندگی او هدف می بخشد. لذا مشاهده می شود که جهت تربیت افراد در همه ادیان و همه کتب آسمانی توجه به معاد شده است. در این پژوهش نیز سعی شده که انواع روش های پرورش ایمان به معاد از منظر دو عالم بزرگوار شیعه آیت الله مکارم شیرازی و علامه مصباح یزدی مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش، کیفی و از نوع توصیفی ـ تحلیلی (تحلیل محتواي کیفی) و استنباط قیاس عملی است. همچنین به منظور گردآوري اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شد. یافته هایی که از پژوهش حاضر بدست آمد این بود که، هر دو عالم شیعه نامبرده در کلیات امر پرورش ایمان به معاد که شامل روش های ایجادی و اصلاحی است اشتراکات فراوان و اتفاق نظر دارند. مگر در توصیف و تفسیر و شیوه بیانشان. به طور خلاصه از اشتراکاتشان می توان گفت استفاده از مثال ها و اتفاقاتی که در طول تاریخ رخ داده و در قرآن وروایات به آن ها اشاره شده، نگاه به زندگی فردی و اجتماعی انسان، اثبات وجود معاد با استفاده از براهین و آیات قرآن، خود از روش های پرورش ایمان به معاد در انسان هاست. از همه مهمتر برای آنکه این روش ها موثر واقع شود باید همراه با اعتقاد و اصل توحید باشد و به تنهایی هیچکدام کارساز نیست. اما با توجه به تمام این اشتراکات این دو عالم وارسته تفاوت هایی دربیان شیوه ها دارند. برای مثال آیت الله مکارم شیرازی از روش تفسیری و روایی و علامه مصباح یزدی از روش فلسفی و کلامی بهره میبرند. همچین آیت الله مصباح یزدی به منظور ارتباط بیشتر همه جوانب زندگی انسان را در بیان معاد و پرورش آن به کار می گیرند اما آیت الله مکارم شیرازی بیشتر با استناد به آیات قرآن وجود معاد را تقویت می کنند. آیت الله مصباح یزدی از روش تفسیری که نظام مند و جامع استفاده می کنند و آیت الله مکارم بیشتر به رفع شبهات پیرامون آیات معاد می پردازند.

سبک زندگی" اصطلاحی نو، دارای ابعاد وسیعی است که بسان ابزاری نرم در تغییر هنجارها عمل می کند، بنابراین در تعامل معقول و منطقی، جهت رفع ناهنجاری های ناشی از آن، ضرورت دارد، با محمل ها و بسترهاي مرتبط، تطبيق داده شود، در این راستا، پژوهش حاضر، درصدد پاسخ به این سوأل اصلی است: "نقش اصول اعتقادات در سبک زندگی خانوادگی چیست؟" پاسخ به این مسأله و مسائل فرعی ذیل آن، می تواند فرضیه ی رابطه ی همه جانبه ی اعتقادات اساسی در سبک زندگی را اثبات و نقش کاربردی آن را در عرصه ی خانواده ترسیم نماید، از این رو تحليل رابطه و تأثير اصول اعتقادات (توحید، رسالت، امامت و معاد) در سبک زندگي، در عرصه ی خانواده، طی فرایند چند مرحله ای پیش رو قابل دستیابی است؛ نخست؛ تبیین و توصیف مفاهیم، دوم؛ تحلیل و بررسی روابط بین متغیرها، سوم؛ بررسی و کشف نوع تأثیر متغیرهای اصلی بر متغیرهای تابع در سطوح مختلف و چهارم؛ ترسیم مدل تعلیمی، الگویی و تبشیری تنذیری سبک زندگی خانوادگی مبتنی بر آیات و روایات مربوطه و تحلیل محتوای آن ها جهت استخراج شاخصه ها و ارائه ی راهبرد سبک زندگی خانوادگی در اسلام؛ که در مجموع، ساختار فصول رساله را پوشش داده و طی این فرایند با روش توصيفي تحليلي و تحلیل محتوی؛ تصويري از رابطه ی منطقي متغیرها و جایگاه آن¬ها در سبک زندگي خانوادگی به دست مي دهد که ره آورد آن؛ نقش توحید، راهنما و معاد به ترتیب؛ "مبناسازی، سبک سازی و تضمین و انگیزه سازی" در سبک زندگی خانواده است، بدین بیان که با بسترسازی انواع توحید، ربوبیت تکوینی و تشریعی الهی، شاکله ی سبک زندگی خانوادگی را با عملکرد "تأکیدی، تأسیسی و تحدیدی" ترسیم می کند، رسالت و امامت آن را تعلیم و با کارکرد "الگویی و اسوه ای" تبدیل به سبک می نماید و معاد با عملکرد "تبشیری و تنذیری"، عامل تضمین و انگیزه بخش تحقق آن است، این نقش ها در سه لایه ی "بینش، گرایش و کنش" باواسطه یا بی واسطه، متضمن آثار و فواید فراوانی است که وجه مشترک هر سه اعتقاد؛ "توسعه ی نگرش، پیشگیری از تنش، انسجام و هدف بخشی، اخلاق مداری، آرامش، ثبات سلوک، تعادل، هم افزایی، استقامت و صبر، امید، عزّت و کرامت، اعتماد به نفس، معنویت و..." در خانواده است و شاکله و تصویر آن در آیات و روایات، از جنبه های گوناگون، بسته ی جامعی از خانواده ی متعالی، ذیل حیات طیبه ی الهی را با شاخصه های کلان پیش رو به نمایش می گذارد که نقش توحید؛ حقیقت نمایی و ترسیم مسیر تعالی" در کیفیت و کمیت، نقش رسالت و امامت؛ جهت گیری معنادار در هدف و روش چون؛ "تعالی حداکثری" و "استقامت عملی" در تحقق عینی سبک زندگی خانوادگی و نقش معاد؛ تأکید هدف مند در تثبیت برخی مؤلفه های سعادت بخش سبک زندگی خانوادگی به هدف "توازن آفرینی گرایش های معنوی در مقابل کشش های مادی" است که نشان گر "شفقت، عنایت و لطف الهی" در تحقق تعالی انسان است و با تعبیه ضمانت و انگیزش به وسیله ی معاد، زمینه سازی شده و با نصب برگزیدگان خاص عینییت یافته است که در مجموع ره آورد کاربردی و عملی آن تحکیم، آرامش، تعالی و در نهایت، سعادت و خوشبختی خانواده خواهد بود و تعیین کننده راهبرد و جهت گیری سیاست های کلان فرهنگی تبلیغی در نظام اسلامی است.