جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کتاب کلاسیک وینسنت برومر در مورد نماز در سال 1984 یک تحلیل فلسفی جامع از مسائل اصلی در مورد ماهیت و عمل نماز ارائه می دهد. وقتی از دیگران چیزی می‌پرسیم، وقتی از آنها تشکر می‌کنیم یا از آنها تمجید می‌کنیم، وقتی از کاری که در حقشان کرده‌ایم ابراز پشیمانی می‌کنیم و از آنها طلب بخشش می‌کنیم، چه می‌کنیم؟ و انجام این کارها در رابطه با خدا با زمانی که ما آنها را در رابطه با دیگران انجام می دهیم، چه تفاوتی دارد؟ و این برای وجود و ماهیت خدایی که ما به او دعا می کنیم چیست؟ این نسخه جدید به طور قابل توجهی اصلاح و به روز شده است. سه فصل جدید اضافه شده است که به تفصیل اشاره ای توسط G.K. چسترتون که ایمان "چیزی شبیه یک نظریه نیست، بلکه چیزی شبیه یک رابطه عاشقانه است." از آنجا که دعا بیانگر این «عشق» است، سرنخی برای درک ماهیت ایمان نیز هست. این فصل‌ها با نشان دادن اینکه چگونه تحلیل برومر از دعا به ما کمک می‌کند ماهیت معنویت، ایمان و اعتقاد دینی و الهیات را درک کنیم، به میزان قابل توجهی به علاقه آکادمیک فعلی به معنویت کمک می‌کند. هدف معنویت دستیابی به «تجارب» دینی یا «معرفت» عرفانی درباره خداوند نیست. هدف اصلی آن رسیدن به شکل دینی زندگی و دیدن جهان در پرتو ایمان است. اعتقاد دینی صرفاً یک کار شناختی مانند علم نیست. نمی توان آن را از معنویت و حیات ایمانی جدا کرد و بنابراین اساساً وجودی است و صرفاً عقلی نیست. این کتاب به عنوان یک متن اصلی ارزشمند برای دانشجویان، به تعدادی از بحث‌های جاری در الهیات و فلسفه دین کمک می‌کند: بحث‌های واقع‌گرایی و باور دینی، در مورد عقلانیت ایمان و ماهیت الهیات، در مورد رابطه بین دین. اعتقاد و اخلاق، در مورد رابطه علم و دین و بحث پر جنب و جوش بین مسیحیان انجیلی در آمریکا در مورد "باز بودن خدا".

ترجمه ماشینی: مؤمنان دینی معنای زندگی خود و دنیا را از طریق ارتباط آنها با خدا درک می کنند. وینسنت برومر می پرسد که چگونه مدل عشق در این رابطه صدق می کند؟ او نشان می‌دهد که بیشتر دیدگاه‌ها در مورد عشق، آن را یک نگرش می‌دانند تا یک رابطه: توجه انحصاری (Ortega y Gasset)، اتحاد خلسه‌آمیز (عرفان عروسی)، رنج پرشور (عشق درباری)، عشق نیاز (افلاطون، آگوستین) و هدیه. عشق (نیگرن). برومر در بحث درباره این مسائل، به بررسی نقش این نگرش ها در رابطه عشقی می پردازد و پیامدهای استفاده از مدل عشق را به عنوان پارادایم کلیدی در الهیات بررسی می کند.

دین مجموعه ای از داستان ها، تمثیل ها، و استعاره ها و اعمال و اعتقاداتی است که روی هم رفته چارچوبی را در اختیار ما قرار می دهد که بر اساس آن می توانیم زندگی و تجارب خویش از جهان را معنادار کنیم. چنین تفسیری ما را قادر می سازد تا شیوه ای مناسب برای رفتار و رویکردهای مناسب نسبت به خودمان و جهانی که در آن به سر می بریم و نیز نسبت به سایر مردم به دست آوریم.