جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مطالعه توماس آکویناس به طور کلی بر مسائل الهیاتی در کار او متمرکز است و جنبه های خاصی از آنچه را که می توان «زندگی معنوی» او نامید نادیده گرفت. اگرچه استثنائاتی از این قاعده وجود دارد، اما موضوعات متعددی در نوشته‌های توماس آکویناس وجود دارد که به حق خود داده نشده است. با توجه به این واقعیت، این پایان نامه به دنبال ارائه یک بررسی گسترده از دو جزء از آثار توماس آکویناس است که کمتر مورد توجه قرار می گیرد: نقش تمرین های معنوی در نگارش او، و شکل انعکاس - درک فرد از و رابطه با آن. خود - او توصیه می کند. به عنوان راهی برای نزدیک شدن به این مسائل، من از کار دو فیلسوف تاریخی، پیر هادو و میشل فوکو، با استفاده از پرسش‌های روش‌شناختی که در نوشته‌های خود درباره جهان کلاسیک به کار می‌برند، استفاده می‌کنم. هادو و فوکو هر دو استدلال کردند که در مورد روشی که فلسفه در جهان عتیقه انجام شد چیز متفاوتی وجود داشت، چیزی که با تغییر فلسفه در دوره مدرن از بین رفت. کار هادوت به‌ویژه بر استفاده از تمرین‌های معنوی در شکل‌گیری فرد متمرکز است - یعنی اینکه چگونه یک فرد به شکل ایده‌آلی که باید باشد تبدیل می‌شود. از سوی دیگر، فوکو بر شکل جایگزین بازتابی که در آثار فیلسوفان کلاسیک یافت می‌شود، تمرکز کرد و از آن برای مقایسه و نقد اشکال معاصر بازتابی که در دنیای مدرن یافت می‌شود، استفاده کرد. با این حال، هر دوی این متفکران هرگز دوره قرون وسطی را در مطالعه خود گنجانده اند، یا حداقل به شکلی گسترده و معنادار در نظر گرفته نشده اند. با این حال، سؤالات آنها به ویژه به کار توماس آکویناس مربوط می شود، زیرا او هم درمان گسترده ای از تمرینات معنوی ارائه می دهد و هم نوعی از انعکاس را که از بسیاری جهات شبیه به اشکال کلاسیک است. به عنوان راهی برای برجسته کردن این دو موضوع در توماس آکویناس، ابتدا مروری بر کار پیر هادو و میشل فوکو در رابطه با این موضوعات ارائه می‌دهم. سپس به بحث در مورد وضعیت کنونی پژوهش در زمینه «معنویت» در توماس آکویناس می پردازم و راه هایی را پیشنهاد می کنم که این پایان نامه می تواند وضعیت فعلی را بهبود بخشد. در فصل‌های بعدی، من بحثی را درباره مفهوم فضیلت که در توماس آکویناس یافت می‌شود، و رابطه آن با تمرین‌های معنوی و انعکاس، آغاز می‌کنم، که شرح آن در توماس مبنای دو فصل بعدی را تشکیل می‌دهد. در نهایت، با مراجعه به دو اثر متفاوت توماس، به کاربرد عمیق این پرسش‌های روش‌شناختی می‌پردازم. ابتدا به De perfectione spiritualis vitae او می پردازم، اثری کوتاه و به ندرت خوانده شده که در آن توماس اعمالی را که همراه با شکل گیری یک فرد در امور خیریه است، توضیح می دهد. دوم، من به Summa Theologiae و فضایل اصلی روی می‌آورم و توجه را به حضور تمرین‌های معنوی در اثری که معمولاً صرفاً نمایشی تلقی می‌شود، جلب می‌کنم.