جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : دعوت به توبه در پیام مسیحیت اولیه نقش اساسی دارد. در حالی که این غیرقابل انکار است، معنای دقیق مفهوم توبه برای مسیحیان اولیه به ندرت برای بزرگان، فراتر از مطالعات در مورد ظهور نظم و انضباط توبه، مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش، تنوع فراوان معانی و کاربردهای مفهوم توبه با تمرکز ویژه بر نوشته‌های چند متکلم زاهد قرن پنجم تا هفتم مورد بررسی قرار گرفته است. این متکلمان برخی از پایدارترین و دقیق‌ترین تفصیل‌ها را درباره مفهوم توبه در اواخر دوران باستان ارائه می‌کنند: اس‌اس مارک راهب، بارسانوفیوس و جان غزه، و جان کلیماکوس. آنها عمدتاً توبه را ایده ای مثبت و جامع می بینند که در چارچوب کل زندگی مسیحی است، نه صرفاً یک یا چند بخش از آن. در حالی که درک غالب مدرن از توبه به عنوان یک لحظه اندوه در مورد اعمال ناشایست گذشته، یا به عنوان معادل با انضباط توبه، تا حدی وجود دارد، چنین تعاریفی به هیچ وجه مفهوم را برای آنها خسته نمی کند. مسیر توبه به صورت امتداد از یک چهره اولیه که در غسل تعمید تکمیل شد، از طریق زنده ماندن از هدیه غسل ​​تعمید با حفظ احکام انجیل، به اوج خود می رسد، که به ایده توبه شفاعتی برای دیگران، پس از تشبیه معصوم مسیح به اوج می رسد. رنج برای دنیا در حالی که این نقش فراگیر برای توبه در زندگی مسیحی در کارهای زاهدانه آشکارتر است، اینها به تنهایی مورد بررسی قرار نمی گیرند، و همچنین به مفهوم توبه در کتاب مقدس، کلیسای اولیه، متون آخرالزمانی و مطالب متعارف توجه شده است. این امر نه تنها اجازه می دهد تا دیدگاه های زاهدان در زمینه بزرگتر آنها بسط داده شود، بلکه امکان ارزیابی مجدد کلی از مکان توبه که اغلب نادیده گرفته شده است، در الهیات اولیه مسیحیت را نیز ممکن می سازد.