جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: برای وحدت همه کمک های مهم و جدیدی برای پیشبرد گفت و گو و مسیر وحدت بین شرق و غرب ارائه می دهد. در این مثال عالی از الهیات جهان شناسی، نویسنده از منابع فلسفه معاصر در تلاش برای روشن کردن نور جدیدی بر بحث های چند صد ساله که شکاف بین کلیساهای مسیحی را تداوم می بخشد، استفاده می کند.

ترجمه ماشینی: تأمل مستمر مارتین هایدگر در مورد اندیشه یونانی به طور فزاینده ای به عنوان ویژگی تعیین کننده رشد فلسفی او شناخته شده است. در عین حال، این نشست مهم فلسفی در مورد اصالت رادیکال دیدگاه هایدگر در مورد یونانی ها و جایگاه آنها در تفکر مبتکرانه او، مناقشات و اختلاف نظرهای قابل توجهی ایجاد کرده است. در کتاب هایدگر و یونانیان، گروهی بین‌المللی از فیلسوفان برجسته موضوعاتی را که در اثر مواجهه و تعامل هایدگر با یونانیان مطرح می‌شود، روشن می‌کنند. مقالات دقیق و ظریفی که در اینجا گرد هم آمده اند، چگونگی درک مفاهیم اصلی فلسفی مانند پدیدارشناسی، اگزیستانسیالیسم، هرمنوتیک و اخلاق را امروز روشن می کنند. برای خوانندگان در تمام سطوح، این جلد دعوتی است برای ادامه گفتگوی مهم با تفکر یونانی که توسط هایدگر آغاز و برانگیخته شد.

ترجمه ماشینی: با توجه به تجدید حیات اندیشه معادشناسی در الهیات معاصر و ارتباط مداوم پدیدارشناسی در فلسفه، این کتاب متفکران برجسته ای مانند لاکوست، رومانو، کرنی و هارت را گرد هم می آورد تا راه هایی را که این دو رشته به ظاهر نامرتبط یکدیگر را روشن می کنند، بررسی کنند. از طریق یک سری تحلیل‌های پدیدارشناختی مفاهیم کلیدی آخرت‌شناسی و خوانش‌های دقیق در برخی از چهره‌های کلیدی هر دو رشته، این متن نشان می‌دهد که پدیدارشناسی و آخرت‌شناسی اساساً به هم مرتبط هستند و هیچ‌یک بدون دیگری نمی‌توانند به طور کامل درک شوند: بدون آخرت‌شناسی، پدیدارشناسی جنبه های اخلاقی و زمانی را که امروز آن را مشخص می کند توسعه نمی داد. بدون پدیدارشناسی، آخرت شناسی در حاشیه گفتمان جدی الهیاتی باقی می ماند. در این مسیر، مضامین متنوعی مانند زمان، مرگ، پاروسیا و تماس دوباره بررسی و تعریف می شوند.

ترجمه ماشینی: تجسم ناخودآگاه وضعیت بدن را در تئوری و عمل روانکاوی مورد توجه قرار می دهد و فروید و لاکان را با فلسفه قاره ای به گفتگو می آورد تا ناهمگونی زندگی تجسم یافته را کشف کند. با انجام این کار، بدن دیگر صرفاً موضوع تحقیق علمی نیست، بلکه بدنی زنده است، منبعی از شهود و تأثیرگذاری بیش از حد، و حیوانی خام متمایز از مادیت صرف. مشارکت کنندگان در این جلد از فیلسوفان، دانشمندان روانکاوان و پزشکان تشکیل شده اند که کاوش های میان رشته ای آنها مفاهیم روانکاوانه سنتی مانند تروما، شفا، میل، ذهنیت و ناخودآگاه را دوباره فرموله می کند. در مجموع، آنها به این نتیجه می رسند که پدیدارشناسی تجسم، نظریه و عمل روانکاوی را از مدل های بازنمایی گرایانه دور می کند و به سمت رویکردی تجسمی به زندگی روانی می برد. تحت چنین افق جسمانی، تروما به صورت زخم ها و زخم ها، درمان به عنوان لمس، ذهنیت به عنوان محدودیت بدنی، و ناخودآگاه "واقعی" به عنوان باقیمانده بیش از حد گوشت ظاهر می شود. تجسم‌های ناخودآگاه به رویدادهایی اشاره می‌کنند که در آن امر نامعلوم در میان دال‌ها، نامرئی در مرئی و غیبت در حضور ظاهر می‌شود. در مجموع: جایی که گوشت تبدیل به کلمه می شود و کلمه گوشت خود را حفظ می کند. تجسم ناخودآگاه به دنبال برانگیختن این رویکرد تجسمی به منظور شکستن تابوهای ضمنی نسبت به بدن در روانشناسی و روانکاوی است. این کار میان رشته ای برای روانکاوان و روان درمانگران روانکاوی و همچنین محققان فلسفه و روانشناسان بالینی بسیار جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: بعد از خدا کی یا چی میاد؟ در پی خدا، همانطور که پنجاه سال گذشته فلسفه نشان داده است، خدا دوباره برمی گردد، در غیر این صورت: آخرین خدای هایدگر، خدای بی نهایت لویناس، دریدا و کاپوتو tout autre، خدای بدون وجود ماریون، خدای کرنی که ممکن است باشد. مقاله‌های این جلد با اشتراک مشکل مشترک دیگری بودن دیگری، پاسخ‌های در نظر گرفته شده به کار اخیر ریچارد کرنی را نشان می‌دهند. جان پانتلیمون مانوساکیس دارای مدرک دکترا است. در فلسفه از کالج بوستون. او نویسنده Theos Philosophumenos (به یونانی، آتن 2004) و یکی از ویراستاران هایدگر و یونانیان (با درو هایلند) است. او کتاب افنتالته هایدگر را نیز ترجمه کرده است.

ترجمه ماشینی: در حالی که فلسفه بر این باور است که تجربه خدا بدون حواس غیرممکن است، الهیات ادعا می کند که چنین تجربه ای ممکن است، هرچند بالقوه بت پرستانه. در این کتاب خلاقانه جذاب، جان پانتلیمون مانوساکیس با پیشنهاد زیبایی شناختی که امکان تجربه حسی از خدا را فراهم می کند که تابع مقولات یا مفاهیم تحمیلی نیست، به بن بست پایان می دهد. مانوساکیس از سنت‌های الهیات کلیسای شرق، از جمله منابع پدری و مذهبی، استفاده می‌کند تا زیبایی‌شناسی الهیاتی را بر اساس نگاه وارونه نمادها، زبان تقویت‌شده سرودها و تماس متقابل بنا کند. مانوساکیس بررسی می‌کند که چگونه تفسیر رابطه‌ای از هستی، دیدگاهی کامل‌تر و معنادارتر از پدیدارشناسی تجربه دینی فراتر از متافیزیک و هستی‌شناسی ایجاد می‌کند.