جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سوالاتی نظیر اینکه عمل اخلاقی چیست؟ چرا باید اخلاقی عمل کنیم؟ چرا گاهی اوقات نمی توانیم اخلاقی عمل کنیم؟ در مرکز فرا اخلاق قرار دارند. فلاسفه به صورت سنتی کوشیده اند با تحلیل هایی صرفا نظری پاسخ هایی برای این سوالات فراهم کنند. با این همه، در سال های اخیر ادعا شده است که پژوهش های تجربی در حوزه روان شناسی در پاسخ به این سوالات نقشی تاثیرگذار دارند. در دوره‌ی روانشناسی اخلاق ، امیر صائمی ابتدا مهم ترین پرسش های فرا اخلاق را مرور می کند و سپس درباره نقش پژوهش های تازه تجربی در حوزه روان شناسی در پاسخ به این پرسش ها کنکاش می نماید. گفتنی است مخاطب اصلی این کلاس دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد فلسفه می باشند.

در کتاب گفتگویی درباره دین طبیعی، هیوم بر مبنای مشاهده شر در عالم تلاش می‌کند نشان دهد وجود شر خللی ترمیم‌ناپذیر در استدلال‌های طبیعی به سود خداوند ایجاد می‌کند. موضوع این نوشته این اعتراض عمده هیوم است. در این مقاله، مشخصاً می‌خواهیم بررسی کنیم که خداباوری، که در پاسخ به مسئله شر از ایده خداباوری شکاکانه دفاع می‌کند، آیا هنوز می‌تواند دم از برهان غایت‌شناسانه (یا نظم) به سود خدا بزند. بر اساس اعتراض عمده هیوم، پاسخ به پرسش فوق منفی است؛ یک خداباور شکاک نمی‌تواند از برهان غایت‌شناسانه به سود خدا بهره برد. مسئله این است که پاسخ خداناباور به برهان غایت‌شناسانه کاملاً شبیه است به پاسخ خداباور شکاک به مسئلۀ شر. اگر پاسخ خداباور شکاک به مسئلۀ شر پذیرفتنی باشد، پس لابد پاسخ خداناباور به برهان غایت‌شناسانه هم پذیرفتنی است. استدلال می‌کنیم که لااقل در بادی امر به نظر می‌رسد که اعتراض هیوم را می‌توان به صورت ادعای دو نوع تقارن میان نظم و شر بیان کرد. تقارن اول را «دلایل ناپیدای نظم» نامیده‌ایم و تقارن دوم را «جهل به دلایل خداوند». استدلال می‌کنیم که اگرچه تقارن اول برقرار نیست، تقارن دوم می‌تواند نتیجه استدلال غایت‌شناسانه را تا حد قابل ملاحظه‌ای تضعیف کند، با این همه ممکن است خداباور از نتیجۀ تضعیف‌شده‌ هم چندان ناخرسند نباشد.