جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ولایت ائمه اطهارعلیهم السلام از جمله باورهای اساسی شیعیان است. «ولایت» اقسامی دارد که یکی از اقسام آن «ولایت تکوینی» است. مراد از ولایت تکوینی، قدرت تصرف در کائنات و هستی است که ولیّ در اثر وصول به قرب الهی و به اذن و ارادۀ الهی واجد آن می‌‌شود. نوشتار حاضر ضمن اثبات ولایت تکوینی ائمهعلیهم السلام، در صدد نقد شبهات ناصر القفاری در این باره است. روش گردآوری، کتاب‌خانه‌‌ای و روش پژوهش و اندیشه‌‌ورزی نیز تحلیلی و انتقادی است. با بررسی آیات و روایات اثبات شد که ولایت تکوینی ائمه اطهارعلیهم السلام امری مسلّم و برحق است و با توجه به این‌که چنین ولایتی به اذن و ارادۀ خداست و بالاستقلال نیست، با توحید و ولایت خداوند ناسازگاری ندارد. بیشتر شبهات القفاری نیز ناشی از عدم توجه به این نکته بوده است.

حدیث أصحابی کالنجوم بیان‎گر تشبیه صحابه پیامبر به ستارگان، و متضمن هدایت یافتن مسلمانان در صورت اقتدا و پیروی از آنان است. در برخی از منابع اهل سنت از این حدیث برای موضوعاتی همانند: اثبات مرجعیت صحابه، تزکیه و پاک انگاشتن همه صحابه، الگو بودن همه صحابه، عدالت همه آنان، جواز تقلید از صحابه و ... استفاده شده است. با بررسی اسناد این حدیث روشن می‌شود که نه تنها صدور آن مورد اطمینان نمی‌باشد بلکه بسیاری از علما و رجالیون اهل سنت آن را روایتی جعلی و بی ارزش می‌دانند، علاوه بر این مدلول آن نیز غیر قابل پذیرش بوده و با آیات قرآن و دیگر روایات وارده از رسول الله6 درباره برخی از صحابه تعارض دارد. البته روایات دیگری شبیه به این روایت وجود دارد که پیامبر اکرم6 اهل بیت خود را به ستارگان تشبیه کرده و آنان را عامل هدایت امت معرفی کرده‎اند، که به نظر می‌رسد حدیث أصحابی کالنجوم برای تقابل با این روایات جعل شده است.

در سخنان حضرت فاطمه زهرا ع به ضرورت خداشناسی، توجه خاص شده است و عوامل آن را دو امر_ حس کمال-خواهی و وجوب شکر منعم_ می‌داند. حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) مراجعه به درون خویش و استفاده از عقل را، راه‌های خداشناسی معرفی می‌کند. برای اثبات وجود خداوند، با بررسی دقیق سخنان حضرت زهرا (سلام الله علیها) می‌توان به براهین امکان، وجوب، حدوث، حرکت و نظم دست یافت.از سخنان ایشان وحدانیت ذاتی، صفاتی، افعالی و عبادی خداوند به خوبی اثبات می‌شود. ایشان بیان می‌دارد که اعتقاد به عدم چنین وحدانیتی شرک نظری است و آن را مذمت می‌کند. و در مقام عمل فقط خدا را سزاوار پرستش دانسته و پرستش غیر او را شِرک عملی می‌داند