جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ما آرمان مدارا را در پاسخ به تعارض استناد می کنیم، اما پاسخ به تعارض با دعوت به تساهل به چه معناست؟ آیا مدارا راهی برای حل تعارض است یا وسیله ای برای حفظ آنها؟ آیا درگیری‌ها را به تنش‌های مولد تبدیل می‌کند یا روابط زیربنایی قدرت را تداوم می‌بخشد؟ مدارا تا چه اندازه دخالت خود را با قدرت پنهان می کند و به عنوان نوعی سیاست زدایی عمل می کند؟ وندی براون و راینر فورست در مورد استفاده و سوء استفاده از تساهل بحث می کنند، تبادلی که تفاوت های اساسی در عملکرد انتقادی آنها را با وجود تعدادی از شباهت های سیاسی برجسته می کند. هر دو محقق به مقدمات هنجاری، محدودیت ها و مفاهیم سیاسی مفاهیم مختلف مدارا می پردازند. براون با تمرکز بر پیوندهای ذاتی آنها با استعمار و امپریالیسم، نقد شجره نامه ای از گفتمان های معاصر در مورد تساهل در جوامع لیبرال غربی ارائه می دهد و فورست تاریخ فکری تساهل را بازسازی می کند که تلاش می کند فضیلت سیاسی خود را در جوامع دموکراتیک بازخرید کند. براون و فورست از دیدگاه‌ها و سنت‌های متفاوتی کار می‌کنند، با این حال، هر کدام نسبت به انقیاد و انکار موجود در گفتمان‌های مدارا، در میان موضوعات دیگر، محتاط هستند. نتیجه گفتگوی غنی از تأملات انتقادی و مفهومی درباره قدرت، عدالت، گفتمان، عقلانیت و هویت است.

ترجمه ماشینی: "آیا این معنی دارد که خود را دموکرات بنامیم؟ و اگر چنین است، چگونه این کلمه را تفسیر می کنید؟" در پاسخ به این سوال، هشت متفکر نماد شکن پتانسیل غنی دموکراسی را به همراه ضعف های انتقادی آن اثبات می کنند و این عمل را برای تطبیق مجدد با آن درک می کنند. واقعیت های جدید سیاسی و فرهنگی جورجیو آگامبن تاریخ پرتنش قانون اساسی و همزیستی آنها با دولت های مختلف را دنبال می کند. آلن بدیو عملکرد دموکراتیک کنونی را در مقابل کمونیسم دموکراتیک قرار می دهد. دانیل بن سعید به نهادینه شدن دموکراسی می اندیشد، در حالی که وندی براون در مورد دموکراتیزه شدن جامعه تحت نولیبرالیسم بحث می کند. ژان لوک نانسی تفاوت بین دموکراسی را به‌عنوان شکلی از حکومت و به‌عنوان هدف انسانی می‌سنجید و ژاک رانسیر ماهیت برابری‌خواهانه آن را برجسته می‌کند. کریستین راس روابط سلسله مراتبی را در درون پراتیک دموکراتیک شناسایی می کند و اسلاوی ژیژک تمایز بین کسانی را که مایل به مالکیت دولت هستند و کسانی که می خواهند بدون آن انجام دهند پیچیده می کند. این مقالات به طور منحصر به فردی از آنچه از سنت چپ پس از سقوط کمونیسم شوروی باقی مانده است، دفاع می کند. آنها با عوامل بازدارنده برای مشارکت فعال دموکراتیک روبرو می شوند که باعث کاهش مشارکت رای دهندگان در کشورهای غربی شده است و با استناد و احیای سنت مشارکت شهروندان به بی تفاوتی انتخاباتی می پردازند. این مجموعه که پرشور نوشته شده و از لحاظ نظری غنی است، به تمام جنبه های بحث سیاسی و دموکراتیک مدرن صحبت می کند.

نویسندگان کتاب آیا نقد سکولار است؟ یک‌راست به سراغ مفاهیمی می‌روند که از مبانی بدیهی‌انگاشته‌شده‌ی رویکرد انتقادی محسوب می‌شوند. آن‌ها ماشه‌ی نقد را به‌سوی خود نقد می‌چکانند و مستقیم آن را هدف قرار می‌دهند. این منتقدان با وفاداری بی‌حدوحصر خود به رویکرد انتقادی، لوازم و تعلقاتی را وامی‌کاوند که به انسان منتقد مدرن امکان منتقدبودن می‌دهد. بدین‌ترتیب، نویسندگان این مجموعه به این یگانه سنگر تفکر انتقادی نیز رحم نمی‌کنند و به جست‌وجوی تناقضات و خاستگاه‌های نقد می‌روند، نقدی که سنگ‌بنای خود را سکولاریزم و رهایی از امر متعالی می‌پندارد. آیا نقد سکولار است؟ مجموعه‌ی ۶ یادداشتِ به‌هم‌پیوسته از طلال اسد، صبا محمود، جودیت باتلر و وندی براون است. این متون از خلال ماجرای کاریکاتورهای دانمارکی، که در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ منتشر شدند، به بررسی جایگاه نقد در جوامع غربی و ارتباط سازنده‌ی آن با مفاهیمی چون سکولاریزم و دین‌داری، آزادی بیان و سرکوب، و نیز کنش‌ورزی انسان معاصر می‌پردازند.///