جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر بر موضوع جایگاه زبان سکوت در تربیت متمرکز است، و هدف آن این است که ابتدا معنای سکوت در تربیت دینی مشخص شود و سپس با تکیه بر قرآن و سنت جایگاه سکوت را در آن مشخص کند. برای دستیابی به این هدف از روش اجتهادی- استنباطی- تفسیری استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که سکوت معادل واژه صَمت و إنصات، به معنای خاموشی خردمندانه و درونی شدن گفت‌ وگو است. و در روایات دین اسلام سکوت با عناصری چون عقل‌ورزی، تفقه، حکمت، علم، عبادت و حلم رابطه مستقیمی دارد. در هندسه تربیت دینی نیز اغلب سکوت به عنوان یک روش معرفی شده است اما گاهی نیز به عنوان یک گزاره تجویزی (اصل) نیز در نظر گرفته می‌شود. در نهایت این نتیجه به دست آمد که در نظام تعلیم و تربیت کنونی به دلیل انتقال حجم وسیع اطلاعات و داده‌ها زمانی برای تفکر و تأمل وجود ندارد و راه برطرف کردن این خلأ تجربه سکوت است.