جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مشکل نجات، یعنی رهایی از گناهان، مسئله ای است که از روشنفکران مسلمان انتظار حل آن می رود. پاسخ ابن تیمیه به این مشکل، برخی از رفتارهای مسلمانان معاصر و رویدادهای جهان اسلام امروز را نشان می دهد. با تکیه بر روش اسنادی-کتابخانه ای و با رویکردی توصیفی- تحلیلی، استدلال می کنیم که برای ابن تیمیه، رستگاری به یکی از این دو شکل قابل تصور است: الف) تنها پیروان اسلام به رستگاری می رسند و پیروان ادیان دیگر به رستگاری می رسند. نجات فقط در صورتی که به اسلام بپیوندند. از اینجا می‌توان نتیجه گرفت که ابن تیمیه معتقد به «انحصارگرایی دینی» است، که با توجه به مبانی اسلام و اندیشه‌های ابن تیمیه، می‌توان آن را مخالف تعصب و خشونت مذهبی و سازگار با مدارا و نیز آموختن از ادیان دیگر نشان داد. توصیه ای استرنمارک (2006، 73) برای رهبران انحصارگرای متعصب. (2) با توجه به عواملی که منجر به بدبختی می شود، مانند کفر، بدعت، و شرک، دایره نجات ابن تیمیه حتی همه مسلمانان را در بر نمی گیرد - نجات او محدود است. فقط به یک فرقه اسلامی. این تفسیری است از دیدگاه ابن تیمیه که توسط سلفی‌های تکفیری اتخاذ شده است، که در این مقاله به آن به عنوان «انحصارگرایی فرقه‌ای» اشاره خواهیم کرد.

مطابق نظر سهروردی، واقعیت‌های گوناگون، چیزی غیر از نور نیستند که از لحاظ شدت و ضعف با یکدیگر تفاوت دارند. هستی‌شناسی سهروردی مبتنی بر نظام نور و مراتب آن است. وی معتقد است عوالم، مراتب گوناگون دارد که بالاترین آنها نورالأنوار است. نورالأنوار بالاترین مرتبه هستی می‌باشد و اوست که سرچشمه نورانیت بوده و همه هستی از او سرچشمه می‌گیرد. او بهترین برهان برای اثبات نورالأنوار را برهان صدیقین می‌داند. در بحث صفات، معتقد است نورالأنوار، نه دارای صفات ظلمانی و نه دارای صفات نورانی است. درعین‌حال وی برای نورالأنوار اضافات فراوانی قائل است؛ مانند اضافه رزاقیت، اضافه مبدأیت، اضافه عالمیت و... و درنهایت می‌گوید همه این اضافات به یک اضافه برمی‌گردد و آن اضافه مبدأیت است. افزون‌براین شیخ اشراق صفات سلبی بسیاری را باور دارد؛ ازجمله اینکه نورالأنوار جسم نیست، غاسق نیست، ممکن نیست، ذوجهت نیست و... که درنهایت همه این صفات سلبی را به یک صفت سلبی یعنی امکان برمی‌گرداند. تمامی این صفات اضافی و سلبی، جزء صفات اعتباری است و هیچ‌یک امور عینی مستقل زاید بر ذات نیستند و هیچ نحوه ترکیبی را در ذات الهی لازم نمی‌آورند.

رساله کون و فساد از گروه رساله‌هاي مربوط به طبيعت است که ارسطو آن را در حدود سالهاي 347 تا 335 قبل از ميلاد تأليف کرده است. اين رساله مشتمل بر دو کتاب ميباشد: در کتاب اول ارسطو کون و فساد را خصوصيت اساسي اجسام تحت‌القمر معرفي کرده است. استحاله، نمو و ذبول، مماسه، فعل و انفعال و اختلاط، از ديگر خصوصيات اجسام تحت‌القمر هستند که کاملاً از نگاه ارسطو از يکديگر متمايز ميباشند. ارسطو کون و فساد مطلق را رد ميکند و نظريه امپدوکلس که کون و فساد را با استحاله يکي گرفته است نيز مورد انتقاد قرار ميدهد. کتاب دوم عمدتاً به بررسي عميق چهار عنصر اوليه (آب، خاک، هوا و آتش)، ماهيت آنها و نحوه تبدل متقابل آنها اختصاص دارد. ارسطو معتقد است که عناصر نخستين بصورت مستدير از يکديگر بوجود مي‌آيند و هيچکدام بر ديگري مقدم نيست. ابن‌سينا موجودات عالم را به چهار دسته عقول يا ملائکه، نفوس ملکي و اجرام فلکي، و اجسام عالم کون و فساد تقسيم کرده است. او امتياز وجودي بين مجردات و موجوداتي که توأم با ماده‌اند و در حال کون و فسادند را با امتياز نجومي بين افلاک و عالم تحت‌القمر منطبق ساخته که در اين موضوع از ارسطو پيروي کرده است. در نوشتار حاضر موضوع کون و فساد در اجسام از نگاه ارسطو و ابن‌سينا مورد تحليل قرار ميگيرد و ميزان تأثيرپذيري ابن‌سينا از ارسطو و نيز ابداعت شيخ‌الرئيس در اين زمينه مورد بررسي قرار ميگيرد.

هانري لوئيس برگسون در کتاب «دو سرچشمه اخلاق و دين» نشان مي دهد که براي اخلاق و دين، دو سرچشمه وجود دارد و به تبع آن دو نوع اخلاق و دين وجود دارد: 1. اخلاق بسته که دين مربوط به آن «ايستا» است، 2. اخلاق گشوده که دين آن «پويا» است. اخلاق بسته و دين ايستا مربوط به انسجام اجتماعي اند و اخلاق گشوده و دين پويا با خلاقيت و پيشرفت ارتباط دارد. اخلاق گشوده کلي و فراگير است و هدفش صلح و صفاست. وي سرچشمه اخلاق گشوده را «عواطف خلاق» مي نامد. اما اخلاق بسته بر چيزي استوار است که برگسون آن را «کارکرد يا نقش وهم انگيز» مي نامد، نقش خاصي است که توهم هاي خودخواسته را پديد مي آورد و اين معنا را القا مي کند که ناظري بر اعمال ما وجود دارد و انگاره هاي ايزدان را ابداع مي کند. دين ايستا همراه و همنشين عقل است، اما دين پويا همراه و همنشين شهود و تحول خلاق است. در بينش برگسون، توسعه ماشيني مي تواند با شهود عرفاني هم جهت شود و در صورتي که بتواند جهت حقيقي خود را پيدا کند و خدماتش متناسب با قدرتش صورت گيرد و بشريت بتواند به واسطه آن توفيق ايستادگي و نظاره کردن بر آسمان را بازيابد، مي تواند عرفان را ياري کند. در اين مقاله به شيوه پيوند ميان تحول خلاق با دين پويا و اخلاق گشوده و شيوه توافق ميان عرفان و اخلاق با ماشين در عصر مدرن توجه شده است.

یکی از روش‌های بسیار مفید و مؤثر تربیت، نزد مربیان تعلیم و تربیت و اندیشمندان مسلمان، محبت و مهرورزی است. ابن‌مسکویه و ابن‌حزم دو اندیشمند هم‌عصر قرن چهارم هجری، در فلسفه تعلیم و تربیت خود با نگاهی روان‌شناختی ماهیت، انواع، مراتب و مؤلفه‌های مربوط به محبت را تحلیل کرده‌اند. در اندیشه اخلاقی ابن‌مسکویه، اصل محبت عنوان عامی برای بیان استعداد ذاتی بشر در ارتباط و همبستگی معرفی شده است. دوستی، رنگ اجتماعی دارد و از فروع عدالت و برتر از آن شمرده می‌شود. هر دو اندیشمند با اینکه قائل به مراتب و انواع گوناگون محبت و حالات نفسانی محب هستند اما تفاوت‌هایی نیز در این بحث دارند؛ از جمله اینکه ابن‌مسکویه از برترین مرتبۀ محبت با عنوان «عشق» یاد کرده که مخصوص خداوند و حاصل افاضه و القای الاهی است. اما ابن‌حزم برترین محبت را اگرچه با عنوان «عشق» یاد کرده که با مرگ فنا می‌پذیرد، اما آن را «این‌سویی» و از نوع محبت محبت‌کنندگان در راه خدای متعال می‌داند. به عبارت دیگر، عشق نزد ابن‌مسکویه «آن‌سویی» است، اما نزد ابن‌حزم «این‌سویی».

یکی از چالش های اخلاقی در زیست شناسی، فناوری شبیه سازی است. به باور برخی پدیده شبیه سازی که در آن با دست ورزی های آزمایشگاهی یک نسخه مشابه از فرد زنده به دست می دهد، عملی نفرت انگیز است و برخی دیگر معتقدند که این پدیده آثار درمانی و منافع اجتماعی فراوانی داشته و به بقای حیات بیماران نیازمند کمک می کند.ادیان مختلف خاصه پیروان دین اسلام با نوع خاصی از شبیه سازی (شبیه سازی انسانی) مخالفت داشته و دلایل خود را نیز با استناد به آیات قرآن و احادیث بیان نموده اند.تحلیل فرآیند شبیه سازی، دلایل موافقان و مخالفان این پدیده و فواید حاصل از آن با نگاهی به کرامت انسان و حفظ حقوق اخلاقی و انسانی در این مقاله بررسی می شود.