جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: هدف از این مقاله حمایت از یک پایان نامه واحد است ، یعنی اینکه در خطبه های زبان محلی استاد اکهارت (1260-1328 / 9) آگاهی بسیار بالایی از مشکل حضور در محل کار وجود دارد: ناهماهنگی زبان ، ماهیت مشکل ساز معنا ، بیهودگی تفکر مفهومی. برای اثبات پیش بینی قرون وسطایی از این ایده پست مدرن حضور ، A. نشان می دهد که "خدای فراتر از خدا" اکهارت تنها نمونه دیگری از "معنای متعالی" نیست. اکهارت واقعاً در تلاش است سنت متافیزیکی را رها کند. سرانجام این که خدای اکهارت لزوماً به معنای پایان بازی نیست ، بلکه آغاز چیزی "آزاد و بدون محدودیت" است.

ترجمه ماشینی: این مقاله منابع متعدد در آثار نیچه به اسلام و فرهنگهای اسلامی را بررسی کرده و آنها را در زمینه کلی اندیشه وی قرار می دهد. ستایش نیچه از اسلام به عنوان "دین Ja -sagende semitische Religion" ["بله - گفتن دین سامی"]، تحسین او از حافظ ، قدردانی از اسپانیای مسلمان ، اعتقاد او به شخصیت اساساً تأیید کننده زندگی اسلام ، نه تنها از میل به یافتن دیگری خوش طعم برای یهودیه سرچشمه می گیرد. - مدرنیته مسیحی - اروپایی ، اما همچنین در مورد این که نیچه واقعاً در مورد فرهنگهایی که به راحتی در حمله به مدرنیته اروپایی به کار گرفته بود ، اطلاع داشت. نظرات منفی نیچه در مورد اسلام - رد کلی او از اسلام با سایر ادیان به عنوان سیستم های فکری دستکاری کننده ، توصیف زننده او از پیامبر به عنوان ... ، در نیچه نه تنها ابهامات مشابهی را که در مورد مسیح یا یهودیت نسبت به اسلام پیدا می کنیم ، بلکه اراده ای را نیز در نیچه نشان می دهد. استفاده از هویت های متعدد اسلام در مقاطع مختلف در کار خود برای اهداف مختلف. ، فقط یک سوال آخر: اگر ما از جوانی ایمان داشتیم، که تمام نجات از کسی غیر از عیسی است، جاری شود، شاید از محمد بیرون برود ، آیا مطمئن نیستیم که ما از برکات یکسانی برخوردار بودیم؟ نامه به الیزابت نیچه ، 11 ژوئن 1865

ترجمه ماشینی: تعداد شگفت انگیزی از مطالعات غربی یا ترجمه های متفکر و عارف صوفی ابن العربی (1240-1115) به نوعی به واعظ آلمانی میستر اکهارت (1227-1327) اشاره می کند. استحکام و اعتقاد به چنین ارجاعاتی متفاوت است - در حالی که برخی صرفاً اکهارت را به طور گذرا ذکر می کنند ، برخی دیگر (مانند RW Austin) از "شباهت های چشمگیر" صحبت می کنند ، در حالی که ریچارد نتتون ، در اثر خود در سال 1989 ، الله متعالی ، تا آنجا پیش می رود که ابن عربی را «مایستر اکهارت سنت اسلامی» می نامد. فصوص الحکم ["حاشیه های حکمت"]، ترجمه.رالف آستین(نیوجرسی: روزنامه پاولیست، 1980) ،ص.16.نسخه عربی مورد استفاده A.E. Affifi است (بیروت: دارالکتوب العربی ، 1946). همه شماره صفحات اصلی به صورت برجسته است. ایان ریچارد نتون ، الله متعالی: مطالعات در ساختار و نشانه شناسی فلسفه ، الهیات و کیهان شناسی اسلامی (روتلج ، 1989) ص.293

ترجمه ماشینی: یک ویژگی سینمایی در این صحنه آغازین از رمان سلمان رشدی وجود دارد-می توان تصور کرد که این فیلم با اصطلاحات کنایه آمیز و ملایم به تصویر کشیده شده است: شکل یک مهاجر بازگشتی ، در زانو در برابر چشم انداز سرخ شده از کوه. ، صدای تپش خشمگین در حالی که سرش در نماز خم می شود ، و سپس همان شکل بالا می آید ، پر از غرور جدیدی. به نظر می رسد که رشدی در یک تصویر واحد ، هرگونه احتیاطی را که نسبت به دین به طور کلی-و به ویژه اسلام-احساس می کند ، در بر می گیرد: ایمان به عنوان چیزی اساساً کودکانه و ساده لوحانه ، عادتی برای رشد ، مترادف تقریباً ناسیونالیسم و ​​سرمایه داری ، اسطوره ای که گاهی برای از بین بردن نیاز به ضربه محکم و محکمی روی بینی دارد. به نظر می رسد که کافران ، فارغ از این که خداناباور هستند یا از بدو تولد شکاک هستند ، در اکثر آثار رشدی سرگردان هستند: در آخرین آه مور ، هیچ جایی برای خدا در شاهکار آرورا و لب های مادرش یافت نمی شود. او فریاد می زند ، "انحرافی از لا الهی لا اله" ("هیچ دنیایی جز جهان وجود ندارد") ؛ سه خواهر شرم آور همگی خدای جامعه ای را که از آن کناره گیری کرده اند رد می کنند ، همانطور که چانگ چاوالا در آیه های شیطانی ، که پدر خود را "خدایی تر از هر خدا" می داند ، تا زمانی که پیرمرد خود م belمن می شود به ناگهانی شدن لحظه تبدیل عاد عزیز ، چیزی کم و بیش سارترایی دارد-سارتر ، به یاد می آوریم ، در کودکی اعتقاد به خدا را متوقف کرد ، پس از خودداری از احساس گناه در مورد سوزاندن قطعه ای از فرش خانواده: "مشغول پوشش بودم. من ناگهان خدا را دیدم. من نگاهش را در سرم و روی دستانم احساس کردم... از چنین بی تدبیری خشمگین عصبانی شدم و به عنوان پدر بزرگم زمزمه کردم و ناسزا گفتم: 'Sacré nom de Dieu de nom de Dieu de nom de Dieu. ' او دیگر هرگز به من نگاه نکرد. "در مقاله ای ، رشدی بیان می کند که چگونه او در پانزده سالگی ، در میانه درس لاتین ، ایمان خود را با ناگهانی از دست داد. به نظر می رسد که مصرف ساندویچ ژامبون بلافاصله پس از این لحظه خلقت ، م theید این امر است. "درستی موقعیت جدید [او]." از دست دادن ناگهانی ایمان ، آشکارا افشاء نشدن از راه پائولین به دمشق ، Aufklärungen غیر منتظره ، جایی که قهرمان به طور ناگهانی از طریق شمایل درک شده از دین و خرافات-وجود چنین روحهای روشنگری را در رشدی می بیند. این رمان تمایل دارد حضور نه یک اسلام بلکه چند اسلام را در آثار او مبهم کند ، چند صدایی از اسلام های مختلف که بسیاری از مفسران از آن غافل شده اند. اسلام های مختلف رشدی با توجه به روحیه و احساس آن لحظه ظاهر می شوند ؛ نسخه های مختلف اهداف مختلف را در زمان های مختلف ارائه می دهند.گاهی اسلام ، همراه با تاریخ و سرمایه داری ، تنها به عنوان یک متافیزیک خشن دیگر ، مسئول جنگ و تعصب در مقیاس بزرگ ذکر می شود. در لحظات آرام تر ، رشدی مشتاق است تا بر عناصر معتدل و دموکراتیک تر در اسلام تأکید کند ، به ویژه هنگامی که مفسران مانند V. S. Naipaul بیش از حد نسبت به آن انتقاد می کنند. تغییرات جغرافیایی و ایدئولوژیکی مشاهده می شود - به نظر می رسد که اسلام مور و هند مغول در لحظات مختلف تخیل رشددی را به خود جلب می کند. اگر اسلام پاکستانی ، به عنوان یک دین دولتی ، تحریک آمیز و تهدیدآمیز تلقی می شود ، رشدی مشتاق است که به ما (به ویژه در دفاع از خود) سنت دیرینه انتقادی را یادآوری کند ...