جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : برای استراسبورگ شامل مجموعه‌ای از مقالات و مصاحبه‌های فیلسوف و نظریه‌پرداز ادبی فرانسوی ژاک دریدا (1930-2004) درباره شهر استراسبورگ و دوستی‌های فلسفی است که او در طی یک دوره چهل ساله در آنجا ایجاد کرد. مقاله آغازین مجموعه، "نام مکان: استراسبورگ" که درست چند ماه قبل از مرگش نوشته شده است، با جزئیات بسیار و با عباراتی بسیار تکان دهنده، وابستگی عمیق دریدا به این شهر فرانسوی در مرز بین فرانسه و آلمان را بازگو می کند. . با این حال، بیش از یک روایت شخصی، بازجویی عمیقی از رابطه بین فلسفه و مکان، فلسفه و زبان، و فلسفه و دوستی است. به این ترتیب، مجموعه‌ای از پرسش‌های فلسفی، سیاسی و اخلاقی را مطرح می‌کند که ممکن است همگی تحت حمایت چیزی قرار گیرند که دریدا زمانی آن را «ملیت‌ها و ناسیونالیسم فلسفی» می‌نامید. سه متن دیگری که در اینجا گنجانده شده است، مصاحبه‌ها/مکالمات طولانی بین دریدا و دو همکار اصلی او در استراسبورگ، ژان لوک نانسی و فیلیپ لاکو-لابارته است. این مصاحبه ها هم از نظر مضامینی که بر آنها تمرکز می کنند (زبان، سیاست، دوستی، مرگ، زندگی پس از مرگ و غیره) و هم برای آنچه که در مورد روابط دریدا با نانسی و لاکو-لابارت فاش می کنند، اهمیت دارند. مملو از بینش دقیق در مورد آثار یکدیگر و سرشار از حکایات شخصی و طنز، آنها شاهد دوستی فکری چندین دهه این سه متفکر مهم معاصر هستند. بنابراین، این مجموعه به عنوان یادآور و گواهی بر رابطه دریدا با استراسبورگ و دو متفکری است که از نزدیک با آن شهر در ارتباط هستند.

ترجمه ماشینی: ساختارشکنی و پراگماتیسم دو مورد از تأثیرات فکری عمده در صحنه نظری معاصر را تشکیل می دهند. تأثیراتی که در آثار ژاک دریدا و ریچارد رورتی به چشم می خورد. هم پراگماتیسم رورتی که پیامدهای تحولات پس از جنگ را در فلسفه آنگلو-آمریکایی ترسیم می‌کند و هم ساختارشکنی دریدی که تأثیر واج‌شناختی و هایدگری را بر سنت قاره‌ای گسترش می‌دهد و با مشکل مواجه می‌کند، تاکنون عموماً به‌عنوان بازی‌های زبانی فلسفی متقابل تلقی می‌شدند. هدف این جلد این است که ساختارشکنی و پراگماتیسم را به رویارویی انتقادی با یکدیگر از طریق برپایی مناظره بین دریدا و رورتی، که خود بر اساس بحث‌هایی که در کالج بین‌المللی فلسفه پاریس در سال 1993 انجام شد، وارد کند. زمینه این بحث فراهم شده است. در مقالات مقدماتی سیمون کریچلی و ارنستو لاکلائو منتشر شد و بقیه جلد پاسخ های دریدا و رورتی به کار یکدیگر را ثبت می کند. Chantal Mouffe در مقدمه ای مفید، مروری بر خطرات این بحث ارائه می دهد.

این اثر دریدا مجموعه ای از نه سخنرانی در اکول نرمال در فاصله سالهای 1976 تا 1977 است . موضوع نظریه و عمل در این کتاب بیش از همه مرتبط است با مباحثی از مارکسیسم و به ویژه تفسیر اثر گذار لویی آلتوسر. پرسش های بسیار دریدار از آلتوسر و دیگر متفکران در این کتاب معطوف به بر هم زدن تمایز نظر و عمل است.

کتاب "کناره های فلسفه" تا قسمت عمده‌ای حول ایده انسجام استعاری اندیشه فلسفی به عنوان تکرار فیزیک شکل می‌گیرد، به تعبیری متافیزیک به نحو استعاری از فیزیک استفاده می‌کند تا به خود انسجام ببخشد. اگر چه که متافیزیک می‌بایست خود را چیزی مبتنی بر مفاهیم در نظر بگیرد یا دقیق‌تر صرفا باید در حد ایده‌ها مرکزیت بیابد اما همواره از استعاره‌های فیزیکی بهره می‌برد تا استمرار حضور خود را تضمین کند. دریدا در ادامه با تفاوتی که ما بین اسطوره و مفهوم قائل می‌شود این ایده را ابراز می‌کند که متافیزیک اسطوره‌شناسی سفید پوستان است، یعنی اسطوره‌هایی که توسط مردان سفید پوست عمل آمده است همان فرهنگی که عقلانی و با غیاب اسطوره از اندیشه‌اش تعریف می‌شود. در اینجا دریدا برای ساختار شکنی ، در صدد رفتن به ناخودآگاه فلسفه است یعنی فضایی که انسجام ما قبل فهم فلسفه در آن‌جا رخ می‌دهد. (البته باید توجه داشت که این افکار دریدا در بطن اندیشه پست‌مدرن مطرح می‌شود و نقدهای بسیاری نیز بر اندیشه پست‌مدرن توسط برخی متفکران و فلاسفه بزرگ صورت گرفته است.)