جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دانش، عشق و خلسه در الهیات توماس گالوس اولین مطالعه کامل توماس گالوس (متوفی 1246) را به زبان انگلیسی ارائه می‌کند و نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی در الهیات متمایز اوست. بوید تیلور کولمن استدلال می‌کند که گالوس دو «وجه بین‌المللی» را در آگاهی انسان متمایز می‌کند، اما هرگز از هم جدا نمی‌کند و به طور صمیمی به هم مرتبط می‌کند: عقلانی و عاطفی، که هر دو شکل‌هایی از شناخت هستند. کولمن نشان می‌دهد که گالوس این دو روش شناختی را به‌صورتی وابسته به هم در کنار یکدیگر می‌پندارد، و اینکه گالوس با تخصیص انسان‌شناختی گالوس از مفهوم سلسله‌مراتبی دیونوسی، ویژگی خاصی به این دوجانبه داده است. از آنجایی که گالوس روح را بر اساس مدل سلسله مراتب فرشته ای «سلسله مراتبی» می داند، رابطه عقل-عاطفه اساساً توسط پویایی سلسله مراتب دیونیزی اداره می شود که دارای دو خط سیر همزمان است: صعودی و نزولی. دو ویژگی مهم در این زمینه قابل توجه است: در صعود، اولاً پایین‌تر در بالاترین قرار می‌گیرد. در نزول، ثانیاً، بالاتر، با توجه به ماهیت پایین، با پایین تر ارتباط برقرار می کند. وقتی گالوس در بالاترین نقطه صعود، شناخت عاطفی بالاتری را بالاتر از شناخت عقلانی قرار می‌دهد، بر این اساس، این شکل عاطفی بالاتر هم بر شکل عقلانی پایین‌تر ساخته می‌شود و هم آن را تعالی می‌دهد. در همان زمان، این شناخت عاطفی دوباره به روح فرود می‌آید و هم ظرفیت عقلانی مناسب آن را غنی می‌کند و هم حرکت صعودی را در عشق تجدید می‌کند. بنابراین، برای گالوس، در روح سلسله مراتبی، یک متقابل پویا بین عقل و عاطفه پدیدار می شود، که او آن را به عنوان یک حرکت «مارپیچی» تعبیر می کند، که به وسیله آن روح بی وقفه در شناخت و دوست داشتن خدا به فراسوی خود کشیده می شود.