جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: متکلمان و شرکت کنندگان تحصیل کرده الهیات در بحث های اخلاق زیستی در سال های اخیر در حالت تدافعی قرار گرفته اند. تسلط دیدگاه‌های دینی و صداهای الهیاتی که نمایانگر ظهور و استقرار «اخلاق زیستی» در اواخر دهه‌های 1960 و 1970 بود، به‌طور پیوسته از بین رفته است، زیرا فیلسوفان، حقوقدانان و دیگران نقش و تأثیر خود را در بهترین حالت نسبی کرده‌اند یا آن را کاملاً کنار گذاشته‌اند. در بدترین حالت. عرفی شدن اخلاق زیستی، که به دلایل مختلف رخ داده است، برخی از نویسندگان برجسته را بر آن داشته تا در مورد آنچه از دست رفته است تأمل کنند. به عنوان مثال، دانیل کالاهان می نویسد: «... وضعیت حقیقت نهایی دیدگاه های دینی هر چه باشد، آنها راهی برای نگریستن به جهان و درک زندگی خود ارائه کرده اند که باروری و منحصر به فردی دارد که با فلسفه، قانون یا سیاسی مطابقت ندارد. آنهایی از ما که ایمان دینی خود را از دست داده‌اند، ممکن است خوشحال باشیم که آنچه را که به‌عنوان واقعیت چیزها در نظر می‌گیریم، کشف کرده‌ایم، اما همچنان می‌توانیم تشخیص دهیم که چیزی با ارزش را نیز از دست داده‌ایم: ایمان، بینش. ، بینش و تجربه اقوام و سنت‌هایی که کم‌تر از ما بی‌ایمانان برای درک چیزها تلاش می‌کردند. اینکه آن کالاها بخشی از لباسی هستند که دیگر نمی‌خواهیم بپوشیم، از دست دادن آنها چیزی جز ضرر نیست. ؛ و آن چیز ناچیز نیست» ([2]، ص 2).