جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اولین مطالعه جامع و عمیق و جامع جنبش نئوکانتی روسیه به هر زبانی است که فرض انزوای نئوکانتییسم را در آلمان به چالش می کشد. پژوهش حاضر نشان می‌دهد که نئوکانتیانیسم با نشان دادن ظهور یک جنبش موازی در روسیه امپراتوری که از ظهور آن در اواخر قرن نوزدهم تا انحلال تدریجی آن پس از انقلاب بلشویکی را در بر می‌گیرد، بعد بین‌المللی داشت. نویسنده تصویری سیستماتیک از توسعه نئوکانتیانیسم روسی ارائه می دهد که با ظهور آن به عنوان یک فلسفه علم شروع می شود. با این حال، با جریان دانشجویان جوانی بود که پس از یک دوره تحصیل در دانشگاه های آلمان به روسیه امپراتوری بازگشتند که این جنبش شتاب گرفت. اغلب، این فیلسوفان جوان مشتاق و مشتاق، آغشته به نئوکانتییسم نهادهای میزبان مربوطه، اما متفاوت خود، به خانه بازگشتند. در نتیجه، برخوردهایی در مورد رویکرد صحیح به مسائل فلسفی و نیز درک فلسفه کانت و میراث او برای اندیشه معاصر اجتناب ناپذیر بود. در پایان، وعده گسترده یک نئوکانتیانیسم غربگرا نتوانست در برابر فشارهایی که از همه طرف با آن مواجه بود مقاومت کند.

ترجمه ماشینی: اوایل دهه 1990 شاهد افزایش چشمگیر خوش بینی در فلسفه در روسیه بود که با بازگشت پیروزمندانه فلسفه دینی روسیه، تأسیس مجلات جدید فلسفه مستقل و معرفی آزادی آکادمیک پس از حدود 75 سال حکومت شوروی مشخص شد. با این حال، در اواسط دهه 2000، شور و شوق دهه 1990 در مورد وضعیت فلسفه در روسیه جای خود را به بدبینی گسترده داده بود، به طوری که فیلسوفان روسیه مرتباً وجود این رشته را انکار می کردند. پایان فلسفه روسیه وضعیت آشفته فلسفه را در روسیه در دهه های پس از شوروی توصیف و ارزیابی می کند، زیرا متفکران روسیه خود را بین دو تعریف ناسازگار از فلسفه می بینند: یک مدل قرن نوزدهمی از فلسفه روسی که اساساً روسی است و یک مفهوم جهانی. فلسفه به عنوان یک حرفه بدون وابستگی های جغرافیایی یا فرقه ای. بنابراین، همانطور که نسل جدیدی از محققان، در کنار همکاران غربی خود، به دنبال احیای فلسفه به عنوان یک رشته جهانی و حرفه ای هستند، فضای فکری روسیه در قرن بیست و یکم با اشتغال به آنچه ممکن است پایان ناسیونالیست باشد، قابل شناسایی شده است. روایت در فلسفه روسی

ترجمه ماشینی: پایان فلسفه روسیه وضعیت آشفته اندیشه فلسفی روسیه را در دهه های پس از شوروی توصیف و ارزیابی می کند. این کتاب پیشنهاد می‌کند که برای احیای فلسفه به‌عنوان یک رشته حرفه‌ای و جهانی در روسیه، ممکن است لازم باشد که فلسفه روسی ابتدا سنت‌های مسیحایی قرن نوزدهم را کنار بگذارد.

ماریتن همچون بردیایف اعتقاد داشت که ابعاد قدسی و دنیوی تاریخ به هم پیچیده ­اند و پیوند نزدیک این دو بُعد در روابط گاه دوستانه و گاه پرتنش «شهر خدا» و «قلمرو ناسوت» خود را نشان می­دهد . با وجود این، ماریتن در تضاد با دیدگاههای مدرنیستی از وجودِ جداگانه‌ی ابعاد قدسی و دنیوی تاریخ و جدایی آن دو قلمرو سخن می­گوید. با توجه به این مسئله، فلسفه‌ی تاریخ او با فلسفه‌ی تاریخ بردیایف یا مونیه متفاوت می­شود.