جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: نوع جدیدی از موقعیت معرفت‌شناختی را توسعه می‌دهد که فضیلت را بر نظریه‌های معرفت‌شناختی استانداردتر برجسته می‌کند. داشتن شناخت کافی از جهان نه تنها امری بقا بلکه یک الزام است. این الزام به «خوب دانستن» همان چیزی است که فلاسفه آن را «مسئولیت معرفتی» نامیده‌اند. در این مطالعه ابتکاری و التقاطی، Lorraine Code امکانات ذاتی این مفهوم را به عنوان مبنایی برای درک تلاش های انسان برای شناخت و درک جهان و برای تشخیص ماهیت فضیلت فکری بررسی می کند. کد با تمرکز بر این ایده که دانستن فرآیندی خلاقانه است که توسط الزامات مسئولیت معرفتی هدایت می شود، دیدگاه تازه ای در مورد نظریه دانش ارائه می دهد. از این منظر جدید، کد پرسش‌هایی درباره دانش مطرح می‌کند که تمرکز متفاوتی با آن‌هایی دارد که به طور سنتی در دو نظریه معرفت‌شناختی پیشرو، یعنی بنیادگرایی و انسجام‌گرایی مطرح می‌شوند. در حالی که این رویکردها را رد نمی کند، این موقعیت جدید از تمرکز اولیه بر روی محصولات معین دور می شود و به سمت بررسی فرآیندهای همیشه در حال تغییر حرکت می کند. او با این استدلال که دانش هرگز به‌عنوان یک انتزاع بی‌اساس وجود ندارد، بلکه از طریق گفت‌وگو بین «دانش‌مندان» معتبری که در زمینه‌های اجتماعی و تاریخی خاص قرار دارند، پدیدار می‌شود، او به طور گسترده از نمونه‌هایی از تجربیات اجتماعی زیست‌شده استفاده می‌کند تا روش‌هایی را که انسان‌ها از دیرباز در آن تلاش کرده‌اند تشخیص دهند. و به مسئولیت های معرفتی خود برسند. این نسخه از مسئولیت معرفتی شامل پیشگفتار جدیدی از کد لورن است.

در این پژوهش کوشیده شده است با تمرکز بر آثار پیتر کلاین، نظریه‌ی نامتناهی‌گرایان درباره‌ی ساختار توجیه و مشکلات ‌پیش روی آن توصیف گردد. کلاین می‌اندیشد مسئله تسلسل، مسئولیت معرفتی انسان را به چالش می‌کشد بنابراین یک نظریه درست درباره ساختار توجیه باید بکوشد مسئولانه به آن پاسخ دهد. چون تنها سه پاسخ می‌توان به مسئله تسلسل داد و کلاین دو پاسخ دیگر را مسئولانه نمی‌داند، او به این نتیجه می‌رسد که نامتناهی‌گرایی پاسخ درست به مسئله تسلسل و نظریه درست درباره ساختار توجیه است. او می‌اندیشد اگر می‌خواهیم مسئولانه به مسئله تسلسل پاسخ دهیم باید از دلخواهی و دور پرهیز کنیم یعنی باید در امتداد یک زنجیره نامتناهی و غیرتکراری از دلایل، برای باور خود دلیل بیاوریم. توجیه در نتیجه پاسخ مسئولانه به مسئله تسلسل و استدلال در امتداد یک زنجیره نامتناهی و غیرتکراری از دلایل، پدیدار می‌شود و برای موجّه شدن یک باور، باید به اندازه کافی در امتداد این زنجیره گزاره برای آن دلیل آورد. انسانی که مسئولانه به مسئله تسلسل پاسخ می‌دهد، به درجه‌ای از معرفت می‌رسد که برتر از معرفتِ بدون دلیلی است که نتیجه یک فرایند اتکاپذیر است و کلاین آن را معرفت بزرگ‌سالان می‌نامد. مبناگرایی و انسجام‌گرایی نمی‌توانند نظریه درستی درباره این نوع معرفت باشند چون نمی‌توانند مسئولانه به مسئله تسلسل پاسخ دهند.