جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «النهجه المرضیه فی شرح الالفیه » اثر جلال الدین عبدالرحمن السیوطی یکی از کتاب های نحوی است که در حوزه برای آموزش علم نحو استفاده میشود. این کتاب یکی از شرح هایی اس ت که بر کتاب الفیه فی النحو محمدبن عبدا لله ابن مال ک نوشته شده است. نویسنده در مقاله حاضر به طور مبسوط روش سیوطی در نگارش کتاب مذکور را وا کاوی کرده است. از این رو، در تبیین هر کدام از روش ها، نمونه هایی از کتاب بیان م یکند. در انتها نیز نکاتی برای تدریس و فرا گیری بهینه کتاب ارائه میدهد.

نظریه نحوی هنوز به انسجام لازم میان صورت های زبانی و نقش های آن ها نرسیده است. این انسجام به ویژه آنجا که دستور زبان انگلیسی مدنظر است بسیار پراهمیت می باشد. عدم وجود چنین انسجام و همبستگی مانعی بر سر راه پیشبرد اهداف تحلیلی در سطوح اصلی، از جمله ارایه توصیفی دقیق از اجزای کلام، به شمار می رود. عدم موفقیت در «بازچینی سبکی» مشکل اساسی دیگری است که از این بی انسجامی و گسستگی ناشی می گردد. در این مقاله، نگارنده بر این باور است که چینش های غیراصلی سازه ها را که حاصل فرایندهایی همچون خروج کانون ساز، مبتداسازی آغازین، مبتداسازی زمینه میانی، وارونگی مکانی و مجهول سازی می باشند می توان در صورت در نظر گرفتن سطحی از ساختار موضوعی توجیه نمود که قبل از انجام فرایند ادغام نحوی توسط مدیریت ساخت اطلاعی تعیین می گردد.

مقاله حاضر نتیجه پژوهشی است که در مورد پیامدهای اجتماعی و اقتصادی جا به جایی و ادغام روستاها در منطقه زلزله زده رودبار و منجیل انجام شده است. پس از وقوع زلزله مذکور، در خرداد ماه 1369 و در جریان بازسازی مناطق آسیب دیده از زلزله، حدود 170 روستا جا به جا شدند. از این تعداد 46 روستا افزون بر جا به جایی در معرض ادغام با روستا (های) دیگر قرار گرفتند. مطالعه حاضر با نگاهی به رویکردهای نظری موجود در مورد موضوع پژوهش تلاش کرده است تا در چهارچوب استراتژی معطوف به توسعه به بررسی دگرگونی ها و پیامدهای ادغام روستاها در منطقه ای زلزله زده رودبار و منجیل بپردازد. شیوه انجام دادن این مطالعه کیفی بوده و داده های پژوهش با بهره گیری از چند روش، شامل داده های اسنادی، پرسشنامه، مصاحبه عمیق و مشاهده میدانی، گردآوری شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که جا به جایی و ادغام روستاها از نظر فیزیکی سبب افزایش توانایی روستاهای مذکور در برابر آسیب های طبیعی اجتماعی و برخورداری آنان از برخی امکانات زیربنایی شده است، اما، در کنار آن، جابه جایی و ادغام دگرگونی هایی را رقم زده که از نظر اجتماعی و اقتصادی، حداقل در کوتاه مدت، آسیب پذیری را برای ساکنان این روستاها به وجود آورده است.

ژیل فوکونیه و مارک ترنر، موضوع استعاره مفهومی را موردی خاص از یک عرصه عام تر و وسیع تر دانسته اند؛ این عرصه وسیع تر، تحلیل ساز کار دستگاه ذهن به وقت مواجهه با دامنه های مفهومی است. ایشان برای توصیف این فرایند، از اصطلاح «فضای ذهنی» یا «مفهومی» استفاده می کنند. آنان معتقدند که برای درک بسیاری از پیچیدگی های اندیشه آدمی، الگوی یک یا دو دامنه ای کفایت نمی کند، بلکه باید در تشریح اندیشه تصویری انسان، یک الگوی شبکه ای (یا چندین فضایی) فراهم آورد. یک الگوی شبکه ای، از فضاهای ورودی و فضای ادغام شده و فضای فراگیر تشکیل می شود. در این مقاله، هدف آن است که نشان دهیم چگونه این الگو می تواند تحلیل استعاره مفهومی را دقت بخشد و خواننده را در تحلیل عناصر خیال شعری یاری رساند. همچنین بررسی خواهیم کرد که الگوی شبکه ای برای تحلیل استعاره های مفهومی فارسی، خاصه در شعر، تا چه انداره کارآمد است.