جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن کریم، پس از نزول، تاثیر فراوانی بر ادبیات و فرهنگ ادبی عرب داشته است و میزان این تاثیر، معیاری برای ارزیابی متون محسوب می شود. این تاثیر از دو جنبه قابل بررسی است: 1. مفاهیم که موجب غنای معنا می شود 2. شکل و ساختار که موجب زیبایی متون می شود، و بی گمان به دلیل همراهی مداوم علی (ع) با پیامبر (ص)، اثر حقیقی قرآن در کلام عربی بر زبان و کلام علی (ع) بوده و آنچه از مجموع کلام ایشان در نهج البلاغه به ما رسیده، از بارزترین تجلیات قرآن در ادب عربی هم در مفهوم و هم در ساختار است و این امر موجب شده که علی (ع) امام و پیشوای فصیحان و سرور بلیغان و کلامش (نهج البلاغه) پایین تر از کلام خالق و برتر از کلام مخلوق باشد.در این مقاله با مقایسه نمونه هایی از آیات قرآن و کلام علی (ع) تاثیر آیات قرآن از جنبه ساختاری به ویژه در گزینش مفردات و ساختار جملات بررسی شده است.

زن در نهج‌البلاغه ترسیم طرحی یک بعدی از چهره کامل زن در قرآن است. فضای این طرح را جوّی آکنده از فتنه‌های زمانه و دسیسه‌های سیاسی در بر گرفته‌ است. زنان در نهج‌البلاغه با عباراتی چون عقرب، شر، ناقص‌الایمان، ناقص‌الحظ و ناقص‌العقل وصف شده‌اند و متأسفانه اکثر شارحان نهج‌البلاغه نیز در جهت اثبات این مطلب بر آمده‌اند که زنان در مقام عبودیت، عروج و تکامل، دریافت‌های ذهنی و انتزاعات عقلی و... از مردان ناقص‌ترند. این جستار با روش فنی ـ تحلیلی مسئله نقصان ایمان، نقصان بهره و نقصان عقل زن که در خطبه 80 نهج‌البلاغه مطرح شده ‌است را با رویکرد جامعه‌شناسی زبان بررسی می‌کند تا بینشی روشن نسبت به کلام علی(ع) از این منظر حاصل گردد.