جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از مهم ترین زمینه های اشتراک جمهوری اسلامی ایران و بلاروس که موجب گسترش سطح روابط دو کشور شده این است که هر دو کشور در حوزه سیاست خارجی، استقلال در جهت گیری ها را سرلوحه کار خود قرار داده اند. برخلاف شماری از جمهوری های سابق اتحاد جماهیر شوروی که پس از استقلال راهبرد همسویی و وابستگی به غرب را اساس سیاست خود قرار دادند، بلاروس استقلال در جهت گیری ها را در دستور کار خود قرار داد. همان طور که اتخاذ سیاست مستقلانه توسط جمهوری اسلامی ایران به مذاق غربی ها خوش نیامد و فشارهای گوناگونی را به کشورمان وارد آوردند، دیدگاه استقلال طلبانه رئیس جمهور و مقامات بلاروس نیز موجب بروز چالش سیاسی این کشور با اتحادیه اروپا و آمریکا شده است.غرب برای تسلیم کردن جمهوری بلاروس و دوری این کشور از سیاست های استقلال طلبانه، سیاست هایی از جمله اتهامات نقض حقوق بشر، فشارهای بین المللی، تحریم مقامات و از سال 2011 نیز تحریم برخی از شرکت های بلاروسی از جمله شرکت بل نفت خیم را در دستور کار خود قرار داده است. زمینه اشتراک نظر در مورد استقلال در سیاست خارجی سبب نزدیکی بیشتر هر دو کشور شده است. بلاروس در جریان تصویب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد علیه کشورمان، به این قطعنامه رای منفی داد و تحریم نفتی جمهوری اسلامی ایران توسط اتحادیه اروپا را نیز محکوم کرد. این مقاله به بررسی روابط ایران و بلاروس می پردازد.