ترجمه ماشینی:
در کتاب خدا، زمان و دانش، ویلیام هاسکر به بررسی مسائل عمده مربوط به علم خداوند نسبت به آینده در رابطه با زمان و آزادی انسان می پردازد: پیش آگاهی
... الهی، دانش میانی و بی زمانی الهی. اگرچه هاسکر بر مباحثی تمرکز می کند که در سی سال اخیر در درون فلسفه تحلیلی صورت گرفته است، اما هاسکر نیز موضوعات را در چارچوب تاریخ تأملات فلسفی و کلامی در مورد این موضوعات قرار می دهد.
هاسکر از دیدگاه آزادی خواهانه با ارائه یک سری استدلال ها علیه امکان دانش متوسط شروع می کند. وی سپس تمام روشهای عمدهای را که به وسیله آنها از سازگاری پیشدانش و آزادی دفاع شده است، در نظر میگیرد و رد میکند: این ادعا که حقایق مربوط به باورهای گذشته خداوند، حقایق نرم (یا رابطهای) در مورد گذشته است، این ادعا که ما قدرت خلاف واقع بر گذشته، و این باور که ما قدرت ایجاد یا حتی ایجاد وقایع گذشته را داریم. سپس هاسکر مفهوم خدا را بهعنوان ابدی بیزمان بررسی میکند و آن را موقتاً قابل فهم مییابد. با این وجود، او ادعا می کند که آموزه بی زمانی الهی جدا از متافیزیک آگوستینی-نوافلاطونی که منبع تاریخی آن بود، انگیزه کافی ندارد. او با استدلال بر دیدگاهی که بر اساس آن آینده باز است و مشیت الهی مستلزم ریسک پذیری است، به پایان می رسد.
خدا، زمان و دانش به طور شفاف و جذاب نوشته شده است سهم قابل توجهی در بحث معاصر در مورد آزادی و پیش آگاهی است. بحث و جدل در میان فیلسوفان دین، متافیزیکدانان، و متکلمان ایجاد خواهد کرد.
بیشتر