جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در 6 سالگی شیشه ای از صدف های رنگارنگ را زیر سینک آشپزخانه مادربزرگم کشف کردم. وقتی پرسیدم از کجا آمده اند، جوابی نداد. در عوض، او با انگلیسی شکسته به من گفت: "از مادرت بپرس." پاسخ مادرم به همان سوال این بود: "اوه، من آنها را در کمپ درست کردم." "آیا جالب بود؟" مشتاقانه پرسیدم. او پاسخ داد: "واقعا نه." پاسخ او مرا متحیر کرد. صدف ها زیبا بودند و کمپ تا جایی که من می دانستم مکانی سرگرم کننده بود که بچه ها گل ختمی را کباب می کردند و دور آتش آواز می خواندند. با این حال واکنش مادرم خوشحال کننده به نظر نمی رسید. من از این تبادل کوتاه گیج شدم، اما همچنین احساس کردم که نباید سؤال بیشتری بپرسم. با گذشت زمان، «اردوگاه» اشاره ای مبهم و رمزآلود به زمانی در گذشته، گذشته والدینم، دوستانشان، والدین بزرگم و بستگانم باقی ماند. ما هرگز مستقیماً در مورد آن بحث نکردیم. در دوران دبیرستان بود که من اهمیت این کلمه را درک کردم، آن اردوگاه به اردوگاه کار اجباری آمریکایی در جنگ جهانی دوم اشاره داشت، نه یک اردوگاه تابستانی. مدت‌ها بعد فهمیدم که سکوت پیرامون بحث‌ها درباره این دوره آسیب‌زا از زندگی والدینم، پدیده‌ای بود که نه تنها برای خانواده‌ام، بلکه برای اکثر خانواده‌های ژاپنی آمریکایی پس از جنگ مشخص بود.