جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اثری از الهیات نظری مبتنی بر سه موضوع است: اینکه نسخه ای از ماتریالیسم کمکی است نه مانعی در الهیات فلسفی. که خدا توسعه می دهد; و اینکه این تحول در کل به معنای کنار گذاشتن قدرت است. پیتر فارست استدلال می کند که خداباوری کنوتیک حاصل ممکن است درست باشد. او ادعا می کند که فرضیه او در مورد خدا بهتر از فرضیه های رقیب شناخته شده، از جمله بی خدایی است، و اگر فرضیه ناشناخته بهتری وجود نداشته باشد، به اندازه کافی خوب است که بتوان آن را باور کرد. در مقدمه، او دفاعی از نوع گمانه زنی متافیزیکی ارائه می دهد که تز او بر آن استوار است. او در جای دیگری از کتاب از «ماتریالیسم معتدل» خود دفاع می‌کند، مفهوم «خدای اولیه» را توضیح می‌دهد و چگونگی تغییر خدا را مورد بحث قرار می‌دهد. در گزارش حاصل، فارست خدای بی محبت و دوست داشتنی فیلسوفان را با خدای سنت ابراهیمی آشتی می دهد. او به شیوه ای شبه گنوسی تقصیر بدی ها را به گردن خدای اولیه می اندازد و استدلال می کند که پس از محبت شدن خدا، قدرت مداخله الهی توسط نظم طبیعی محدود می شود. در دو فصل پایانی، او این خداباوری کنوتیک را به ویژه در آموزه های مسیحی، به ویژه تثلیث و تجسم، به کار می برد.