جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در طول دهه گذشته، حوزه نقدی که به بررسی جستجوی عیسی تاریخی می پردازد، شاهد شروع کار گسترده ای بوده است که بر عهد جدید در پرتو زمینه امپراتوری روم تمرکز دارد. آدام وین استدلال می کند که انجیل مرقس به عنوان دفاعی در برابر تبلیغات امپراتوری روم نوشته شده است. او دیدگاه محافظه‌کارانه‌ای در مورد «ایمان» به‌عنوان یک تعهد دارد که تضاد بین تعهد به مسیح و قیصر را برای مسیحی نشان می‌دهد. در حالی که او برای ایجاد این موتیف وقت می گذارد، به خوبی از او حمایت می شود. او در فصل اول خود، به زیبایی، تئوری های غالب در مورد هدف مارکان را جدا می کند. در حالی که وین ارتباط خود را با این نظریه حفظ می‌کند که مارک «به سادگی»... «حفظ تاریخ بوده است، اما دلایلی را بیان می‌کند که چرا نظریه‌های قبلی تفسیر هدف مارک به طور کلی بی‌تفاوت هستند. از همان ابتدا، او به تعصب خود نسبت به مسیح شناسی مارک خیانت می کند. برای او، مارک یک مسیح شناسی روشن دارد، و تنها اندکی معیار اصلاحی را ارائه می دهد. علاوه بر این، او از این نکته دفاع می کند که مارک برای جامعه مسیحی نوشته شده است و مورد خود را بر اساس نیروهای سیاسی-اجتماعی که جامعه را مورد حمله قرار داده اند، می سازد. با این حال، در انجام این کار، او برنامه اقتصادی ضد امپریالیستی هورسلی را رد می کند و در عین حال سایر نکات را استثنا می کند. او خاطرنشان می‌کند که هورسلی به درستی مارک را بیشتر از خوانندگان غربی مدرن در منظر سیاسی می‌بیند، اما متهم می‌کند که برای سرکوب هرگونه وابستگی مذهبی نویسنده انجیل به افراط می‌رود. در فصل 2 وین روش خود را برای آماده شدن برای استدلال خود توضیح می دهد. او برای این نتیجه گیری نهایی، زمان زیادی را صرف می کند و زمان لازم را برای رسیدگی به تاریخ و مکان نگارش مارک دارد. نویسنده با استناد به نویسندگان اولیه کلیسا مانند پاپیاس، ایرنائوس و کلمنت اسکندریه از سنت اولیه مسیحیت استفاده زیادی می کند. در حالی که وین به راحتی از سنت مسیحی برای تاریخ گذاری و قرار دادن انجیل مرقس استفاده می کند، او به سادگی از استفاده از همان منبع برای مقصود مرقس، که ثبت موعظه پطرس است، خودداری می کند. او استادانه برخورد می‌کند و به اولین مفسران انجیل مرقس احترام کامل می‌گذارد و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا نقطه شروع تاریخ و مکان باشند. نویسنده نتیجه می گیرد که تاریخ گذاری مارک مربوط به پس از معبد است. وین در حالی که صراحتاً انکار نمی کند که مسیح پیشگویی معبد را داده است، نتیجه می گیرد که گنجاندن مارک پس از واقعیت است، و بنابراین به تاریخ پست 70 برای ترکیب مارک اشاره می کند. اعتقاد او این است که مارک اعتبار نوشته‌اش را با گنجاندن یک پیش‌گویی هنوز محقق نشده به خطر نمی‌اندازد، با این حال، او در مورد گنجاندن پیش‌گویی‌های مربوط به پاروسیا در این استدلال، پاسخی مشابه نمی‌دهد. در بررسی فضای جامعه مارک، او از همین روش استفاده می کند - با بررسی صحیح چندین نظر، نقاط برتر و پایین آنها و ایجاد کندی در نتیجه گیری نویسنده. نتیجه گیری او بر اساس تاریخ، منطق، و بیش از شواهد کافی برای حمایت از تصمیم او است. فصل سوم متوجه می شود که وین کمی بیشتر به سمت فرضیه خود حرکت می کند. پس از بررسی «پسر خدا» و «مسیح» در آغاز، او نتیجه می‌گیرد که آغاز مرقس به «دنیای امید مسیحایی یهودی» اشاره دارد که در مسیح «با فرقه امپراتوری رومی» گرد هم آمده است. با دست زدن به این موضوع در حالی که به مسیح‌شناسی مارکس می‌رود، او در مقابل این نکته اشاره می‌کند که استفاده مارک از «پسر خدا» چیزی بیش از تفکر یهودی را نشان می‌دهد، بلکه باید در پرتو جهان امپراتوری روم نیز دیده شود. او بخش قابل توجهی از این فصل را صرف کاوش در مسیحیت مارکس می کند، به ویژه در پرتو چندین نظریه که مارک را در چارچوب امپراتوری قرار می دهد. او فصلی را که درباره شاگردی و معاد شناسی در مرقس بحث می کند، به پایان می رساند. بخش او در مورد شاگردی مختصر است، به خوبی انجام شده است، اما به سادگی آنقدر کوتاه است که نمی‌توان به مقدمات کلی او توجه کرد، و خواننده را به این فکر می‌اندازد که آیا او چیزی را از قلم انداخته است. بخش آخرت‌شناسی او، اگرچه مختصر است، اما بر آنچه قبلاً نوشته است استوار است. با این حال، او در اختصار چند نکته کلیدی را بیان می کند که به طور کامل مورد بحث قرار نگرفته است. او آخرت‌شناسی مارک را چیزی می‌بیند که هنوز تعریف نشده است، و اجازه می‌دهد که سبک نوشتاری مارک برای یک آخرت‌شناسی با پایان باز باشد. وین خاطرنشان می‌کند: «این دستورالعمل آخرت‌شناختی را می‌توان به عنوان یک پاسخ شبانی به اضطراب و سردرگمی معاد شناختی که جامعه مارک با آن مواجه است خواند. مارک برای آرام کردن ترس از پایان جهان، از نفرت ویرانی به عنوان نشانه نهایی می نویسد، نه تخریب معبد. وین نتیجه می گیرد که به دلیل ابهام مارکس، اجازه می دهد خلق و خوی آخرت شناختی فروکش کند. در فصل چهارم، او آیین امپراتوری روم وسپاسیان را بررسی می‌کند که با سیتز ام لبن مارکس به پایان می‌رسد. این فصلی است که هر آنچه نویسنده تا کنون بررسی کرده است را در بر می گیرد و آن را در بافت تاریخی قرار می دهد تا در فصل آخر وین بتواند تفسیر خود را از مارک را محکم تثبیت کند. نتیجه گیری وین از مارک سیتز ام لبن صرفاً - چه نویسنده آن را ببیند یا نه - به تاریخ بستگی دارد. مسلماً، وضعیت جامعه مرقس ممکن است به تاریخ گذاری انجیل کمک کند. با این حال، اگر بعداً مشخص شود که مارک زودتر از تاریخ پیشنهادی نویسنده و مورد نیاز نوشته شده است، نظریه او سقوط می کند. با این حال، نکته خوب این است که نویسنده متوجه می‌شود که برای اینکه نظریه‌اش کار کند، پایه متزلزل او باید ثابت بماند. Winn یک کتابشناسی بزرگ، پاورقی های عالی، و فهرستی از منابع، کتاب مقدس و غیره ارائه کرده است. نظرات داور وین استادانه یک «هدف» را برای مارک ارائه کرده است که مربوط به جوامع اولیه مسیحی در تاریخ و زمانی است که باید سروده شود. اگر وین بخواهد استفاده خود از ویژگی های منحصر به فرد مارک را برای حمایت از فرضیه کلی خود کاهش دهد، به راحتی می توان دریافت که مارک از سنت اولیه مسیحیت در مورد عیسی ناصری برای دفاع از جامعه در برابر تبلیغات امپراتوری در زمانی که جامعه ضعیف بود استفاده کرد. وین مانند چندین بار از گرفتن یک پاسخ قطعی امتناع می ورزد و در عوض نتیجه بحثی را که اخیراً برای آن مطرح کرده است در پرتو استدلال دیگری مطرح می کند، گاهی اوقات با حقایق متضاد. سپس خواننده باید کتابشناسی عالی وین را برای سایر حقایق دنبال کند و آزاد است به نتیجه گیری خود برسد. وین تلاش زیادی برای حفظ پایان نامه خود انجام داده است، اما به چه قیمتی؟ اما نویسنده با تبدیل انجیل مرقس به رد کامل تبلیغات امپراتوری روم، هر گونه امیدی برای یافتن عیسی تاریخی یا هر امیدی برای یافتن هر چیزی تاریخی در انجیل را از بین برده و هر یک از الهیات را که می‌توان در آن یافت انکار کرد. اگر به طور کامل گرفته شود، وین در همان دام هورسلی می افتد (به بالا مراجعه کنید)، به این ترتیب که مارک به جای وابستگی مذهبی، یک وابستگی سیاسی به خود می گیرد. هنگامی که او به یک نکته الهیات غیرقابل انکار می رسد - مأموریت جهانی برای گسترش انجیل - او تسلیم ویرایشگران می شود، کاری که به ندرت در زمینه های دیگر انجام می دهد. اگر قرار باشد کل نظریه پذیرفته شود، مارک باید یک عیسی خیالی را خلق کند که شاید تقریباً بر اساس یکی از عیسی ناصری باشد. اگر استدلال اولویت مارکان درست باشد، پس نه متی و نه لوقا هیچ امیدی به ارائه عیسی تاریخی ندارند. ارتباط او از ویژگی های مارک با فانتزی وسپاسیان به خوبی انجام شده است، به جز پریسکوپ های مربوط به ماهی ها و نان ها. در اینجا، او جهشی کورکورانه از ایمان انجام می دهد تا این دو را متحد کند و این کار را در زمینی بسیار متزلزل انجام می دهد. با این حال، به اعتبار او، او مخالفان غایب را به نتیجه گیری های خود اعلام می کند، و تناقضات با دیدگاه خود و گزارش کتاب مقدس را تصدیق می کند، بلکه به سوالی که توسط یک گنجاندن پس از واقع ایجاد می شود.

ترجمه ماشینی: برخورد تلفورد با الهیات انجیل مرقس از یک الگوی مورد انتظار پیروی می کند - مقدمه، الهیات، جایگاه در قانون، ارتباط برای امروز - اما به نظر می رسد به طور کامل از مجموعه کتاب هایی که این یکی بخشی از آن است غافل است. سبک و قالب تلفورد عالی است. او دائماً در پیشرفت خطی از یک فکر به فکر دیگر حرکت می کند، استدلال های خود را می سازد و سپس قبل از انتقال به موضوع بعدی، خواننده را به کجا رسانده است. او در حفظ تمرکز و انسجام بسیار بهتر از بسیاری از نوشته های دیگر این مجموعه کار کرده است. و به همین دلیل او دو ستاره و نه یک ستاره می گیرد. به نظر می رسد پروفسور تلفورد آنچه را که کی یرکرگارد در مورد علمای کتاب مقدس زمان خود نوشته است مثال می زند - این که اکثر تحقیقات تلاشی است برای ندانستن و درک نزدیکتر از NT، بلکه در عوض ایجاد بالشتک بیشتر و بیشتر بین آن و خود. به نظر می‌رسد تلفورد همه استدلال‌های درستی را درباره ترکیب، الهیات و جایگاه مارک در قانون ارائه می‌کند و با این حال به نظر می‌رسد تا پیامی که مارک باید بدهد بسیار دور است. گویی تلفورد در حال ساخت یک پازل عظیم است اما پس از تکمیل، به تصویری که خلق کرده اهمیتی نمی دهد. هدف اصلی تلفورد این است که انجیل مارک برای مبارزه با آنچه که نویسنده آن را مسیح‌شناسی اشتباه می‌دانست با جایگزین کردن آن با مسیح‌شناسی پسر خدا نوشته شده است. استفاده از موتیف مخفی، مناظره با مخالفان یهودی و ناتوانی شاگردان، همگی قرار است به این مرکز عالی اشاره کنند. با این حال، من ساخت و ساز تلفورد را در بهترین حالت خسته کننده می دانم. با فرض اینکه نقد ادبی و روش‌های تصحیح (از جمله ابزارهای دیگر) حقیقت تاریخی را ممکن می‌سازد، او فرضیاتی را مطرح می‌کند که حفظ آن‌ها برای من دشوار است. به عنوان مثال، اطمینانی که او در مشاهده بسیاری از مارک از طریق دریچه مسیحیت خود قائل است، زمانی که او تقریباً هیچ تلاشی برای توضیح برتری خود برای فرض نه تنها وجود Q - منبع فرضی که او می پذیرد فرضی است - انجام نمی دهد، کم می شود. همچنین محتوای دقیق آن تا حدی که بتوان آن را با محصول نهایی مارک مقایسه کرد. علاوه بر این، اصرار او بر «عیسی تاریخی» در مقابل و علیه ارائه انجیل، به عنوان یک خودخواهی پنهان است که هر کسی چنین مزخرفات اسطوره ای را باور کند. در واقعیت، سخت نیست که بفهمیم چرا تلفورد به عیسی علاقه چندانی ندارد - تاریخی یا غیر آن. تخصص او در ریشه های مسیحی است و او با کل این کتاب طوری رفتار می کند که انگار در حال نوشتن تاریخ کلیسای اولیه است. کاملاً آشکار است که تلفورد تمایل زیادی به دیدن یک مسیحیت یهودی/غیر یهودی رقیب (بی شک یادآور نظریه بائر) است، بلکه به برخورد تقریباً هر جنبش اولیه مسیحیت با جنبش دیگر دارد. برخورد او با مارک در قانون کمتر از یک نگاه کامل به هر کتاب در NT (بدون علاقه واقعی به مقایسه آن با مارک) و نحوه رقابت همه آنها با یکدیگر است. تلفورد در این کتاب در حال انجام مسیحیت Origins است! در نهایت، رفتار او در مورد ارتباط مارک برای امروز خنده دار است. در کارکنان یک کلیسا، نظر او را کاملا بی فایده می دانم. در واقع، او اصلاً به کلیسا اشاره نمی کند، و معتقد است که از آنجایی که مارک در چنین محیطی بیگانه نوشته شده است، تأثیر چندانی بر دنیای امروز ندارد. با رفتن به دنیای سکولار، او کاری جز پرسیدن و عدم پاسخگویی ندارد. آیا مارک زنان را تبلیغ می کند یا تحقیر می کند؟ خوب، ما نمی دانیم. آیا مارک یهودستیزی را ترویج می کند؟ خوب، چه کسی باید بگوید؟ آیا مارک مقاومت بدون خشونت را ترویج می کند؟ گفتنش خیلی سخته واضح است که تلفورد به هیچ وجه علاقه ای به پیام مارک ندارد، جدا از آنچه که می تواند در مورد طرحواره سازی مسیحیت اولیه به او بگوید. در پایان روشن است که بینش آکادمی در مورد اسناد کلیسا کمک چندانی به خود کلیسا نمی کند، زمانی که آکادمی نسبت به پیام کلیسا بی تفاوت (یا خصمانه) است. همانطور که واضح است، من این کتاب را پیشنهاد نمی کنم و فقط آن را برای داشتن مجموعه ای کامل از مجموعه الهیات عهد جدید نگه می دارم که در غیر این صورت در مجموع تا کنون بسیار خوب ثابت شده است.