جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کفرورزی یکی از پلیدترین صفاتی است، که در قرآن بسیار مورد نکوهش و سرزنش قرار گرفته است. کفر به معنای انکار توحید، اعتقادات دینی و کرامت های انسانی، بزرگترین مانع برای حیات حقیقی انسان، معرفت توحید و شکل گیری مدینه فاضله بر اساس آن، که آغاز گر فرهنگ اسلامی است، می‌با‌شد و نقش کلیدی در سعادت و شقاوت انسان و جوامع انسانی دارد. قرآن کفر را به معنای پوشاندن حق، انکار الله، انکار قرآن، انکار پیامبران (علیهم السلام) یا معجزات آنها، به کار برده است. همچنین از دیدگاه کلام الله مجید، کسی که پیامبران (علیهم السلام) را تکذیب کند و با نسبت دادن دروغ، کاهن، سحر، سفیه و نادان، آنها را به سخره بگیرد، نیز کافر است. آموزه های قرآنی، کفرِ قبل از اتمام حجت الهی را نشانه جهل و کج فکری بشر و کافر شدن بعد از آن را که با آگاهی همراه است، به دلیل گناهان می‌داند. بر اساس این مبنا، مرتکب گناه به تدریج و در طی فرآیندی به دیار کفر، که کویر یأس و ناامیدی ها و جایگاه دوزخی ها است، قدم نهاده و اگر توفیق توبه نیابد، خود را از رحمت و مغفرت ایزدی و سعادت ابدی، به صورت مطلق محروم می‌نماید. نتیجه حاصل از پایان نامه، نشانگر آن است، که انسان به سعادت و خوشبختی نمی‌رسد، مگر اینکه بر اثر کفرورزی، با خداوند و فطرت الهیِ نهفته در ذات خویش، مخالفت کند و بر اساس همان فطرت، که هماهنگ و موافق با قرآن، عقل و آفرینش اوست، زندگی کند، در این صورت است، که انسان می‌تواند در حوزه فردی و اجتماعی به کمال نهایی و سعادت ابدی که هدف خلقت است، دست یابد. این پژوهش با استناد به آیات قرآنی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، به این سوال، که فرآیند کفرورزی از منظر قرآن چگونه صورت می‌پذیرد، پاسخ می‌دهد. واژگان کلیدی: انکار توحید، بعثت پیامبر (ص)، کفر، فرآیند کفرورزی