جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

وثاقت‌گرایی،از جمله رویکردهای معرفت‌شناختی است که برای تحلیل دو مفهوم‌ معرفت و توجیه به کار رفته است.یکی از معروف‌ترین نظریه‌های توجیه،در قالب‌ رویکرد وثاقت‌گرایی،متعلق به آلوین گلدمن است.بر اساس نظریه‌ی گلدمن،باور موجه،باوری است که محصول فرایند(فرایندهای)شناختی قابل اعتمادی شناختی قابل اعتمادی باشد.اما حالتی را می‌توان تصور نمود که اگرچه باوری محصول یک فرایند واقعا قابل اعتماد است،ولی شخص،دلایلی در دست دارد که بنا بر آن‌ها فرایند مذکور،قابل اعتماد نیست.رأی نهایی گلدمن درباره‌ی باور موجه،شامل شرطی اضافی برای اصلاح این‌ نقیصه است.نظریه‌ی وثاقت‌گرایی در تبیین دستاوردهای معرفتی به عنوان‌ خروجی‌های شناختی و تقلیل یک مفهوم دستوری نظیر توجیه به این فرایندها، وجهه‌ای طبیعت‌گرایانه دارد.همچنین،این نظریه در توسل به مفهوم صدق در تعریف فرایند قابل اعتماد و تعبیر باور موجه به عنوان باوری درست ساخت،از جمله‌ نظریه‌های برون‌گرا محسوب می‌شود.نظریه‌ی توجیه گلدمن،دارای دو معضل به‌ نام‌های مسأله‌ی کلیت و مسأله‌ی دامنه است.نقدهای فولی و فلدمن در قالب این‌ مسائل،باعث به چالش کشیدن نظریه‌ی توجیه گلدمن و ارائه‌ی طرح‌های دیگری از این نظریه می‌شود.