جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شان و جايگاه اخلاقی حيوانات از جمله مهم ترين مسائل در حوزه اخلاق كاربردی است. گروهي از متفكران همچون دكارت، آگوستين، آكويناس، و لاك با طرح برخی تفاوت های ادعايی معتقدند كه شانی از شئون اخلاقی برای حيوانات متصور نيست. از اين رو، هيچ وظيفه يا مسوليتی در برابر حيوانات متوجه انسان ها نيست. دسته ای ديگر، از جمله بنتام، ميل و سينگر، با به چالش كشيدن آن ادعاها معتقدند حيوانات نيز كمابيش از شانی اخلاقی برخوردارند. از اين رو بدرفتاری با حيوانات نارواست. مولفان در اين مقاله می كوشند با بررسی متون صوفيه، تفاوت های انسان و حيوان را از منظر صوفيه ترسيم كنند و با مقايسه آن با ديدگاه های مطرح شده در فلسفه مغرب زمين، دركی از مبنای وظيفه انسان در برابر حيوانات را در تصوف به دست دهند. همچنين نوعی وظيفه مندی يا خوش رفتاری در برابر حيوانات در تصوف مطرح است، اما مبانی آن با مبانی مطرح شده از سوی فيلسوفان معاصر به كلی متفاوت است. مبانی خوش رفتاری با حيوانات در تصوف عبارتند از «شفقت» و «عشق».