فرد صوفی نشانه هایی داشت که او را از یک غیرصوفی متمایز می‌ساخت. بعضی از این نشانه ها همانند شیوۀ لباس پوشیدن، نماینده و مشخصۀ گروه ایشان بود و برخی دیگر از ن
... نشانه ها، جنبۀ «رفتاری» داشت؛ همانند رسومی که در ارتباط با صرف طعام بود.
جستار حاضر درصدد پاسخ دادن به سؤالاتی از این دست است که: «آداب صرف طعام در میان صوفیان چه بود که به ایشان تشخص صوفیانه میبخشید؟» و «چه پیشینه‌ای سازندۀ این رفتارها می گردید؟»؛ «آیا تمامی این رفتارها، به درون محوطه‌های خانقاهی محدود می شده یا خارج از آن نیز امری بایسته بوده است؟» و سرانجام اینکه «میزان پایبندی صوفیان به این آداب چگونه بوده است؟»
نوشتار پیشرو، نگرشی به رسوم و رفتارهای صوفیان دربارۀ طعام، و نقد آنها، در نخستین دوره های پیدایش تصوف است؛ یعنی زمانی که رسوم مرتبط با تصوف، در مرحلۀ شکل گیری، قوام و تعریف آداب خاص خود هستند.
بیشتر