جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب جستارهایی در اعتبارسنجی و فهم روایات طبی به اهتمام دکتر یحیی میرحسینی استاد دانشگاه در رشته علوم حدیث و با سرپرستی علمی دکتر احمد پاکتچی استاد دانشگاه امام صادق(ع) در سه فصل و ۴۱۷ صفحه گردآوری شده است. این کتاب، در فصل نخست به مروری بر خاستگاه و جایگاه تاریخی روایات طبی پرداخته و از هفت مقاله تشکیل شده است. در فصل دوم به کاوش در اعتبار و اصالت منابع روایات طبی می‌پردازد و دارای چهار مقاله است و فصل سوم آن به مبانی فهم و معیارهای نقد روایات طبی اختصاص دارد و از ۷ مقاله تشکیل شده است. این کتاب شامل مجموعه ی مقالاتی است که به نحو هدفمند در زمینه ی پژوهش‌های علوم حدیث در روایات طبی گزینش شده و با مقدمه ی دکتر محمود خدادوست، مشاور وزیر و مدیر کل دفتر طب ایرانی، در طرح احیای میراث مکتوب معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، منتشر شده است. این کتاب که با نظارت دکتر احمد پاکتچی، به رشته ی تحریر درآمده است، در مقدمه‌ای تفصیلی به قلم این استاد حوزه ی قرآن و حدیث، موضوعاتی چون نگاه روشمند به احادیث طبی، آسیب‌شناسی احادیث طبی، مسأله ی اخبار آحاد و فقه‌الحدیث احادیث طبی را دربر می‌گیرد و به مباحثی همچون روش‌شناسی نقد اسنادی و نقد متنی احادیث طب و مسائلی مانند مبانی حجیت روایات و تسامح در ادله ی سنن می‌پردازد. نگارندگان مقالات را طیف گسترده‌ای از اساتید حدیث‌پژوه حوزه و دانشگاه تشکیل می‌دهند که کتاب را دارای ویژگی‌های ممتازی از نظر پژوهشی ساخته و برخی از مقالاتی که پیشتر چاپ شده بود نیز با بازنویسی مختصر و گاه با ترجمه و یا نگارش مجدد با ذکر منبع اصلی، در اثر آورده شده است. کتاب در تابستان ۱۳۹۶ در مراسمی با حضورآیت‌‌الله جمال‌الدین دین‌پرور، رئیس بنیاد نهج‌البلاغه، حجت‌الاسلام دکتر محمدعلی مهدوی راد، عضو هیات علمی دانشگاه تهران، حجت‌الاسلام دکتر مهدوی کنی، رییس وقت دانشگاه امام صادق (علیه السلام)، دکتر احد قراملکی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران، دکتر حسینعلی قبادی، رئیس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و جمعی از استادان حوزوی و دانشگاهی رونمایی گردید.

يکی از عرصه هايی که سنت به مفهوم عام و سنت نبوی به مفهوم خاص آن بدان اهتمام ورزيده، عرصه طب و بهداشت تن و روان است. در اين مقاله تلاش بر اين است كه به سوالاتی كه در زمينه اعتبار اين روايات مطرح است، پاسخ داده شود؛ نظير: روايات طبی با توجه به منبع و سند آنها در چه درجه ای از اعتبار قرار دارند؟ با فرض اعتبار منبع و صحت سند روايات طبی، معيار اعتبار آنها چيست؟ به عبارت روشن تر آيا اين دست از روايات را بايد بسان روايات فقهی از روی تعبد پذيرفت يا آن که مبنای پذيرش آنها اثبات پذيری بر اساس دستاوردهای قطعی علم است؟ آيا اساسا عرصه هايی همچون طب و بهداشت در قلمرو دين و رسالت پيامبر اکرم (ص) می گنجد يا نه؟ آيا با توجه به روايات طبی می توان قلمرو دين را تعريف کرد.