جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چگونگی رابطه علم و دين از ديدگاه مفسران اسـلامی را مـی تـوان در تفسـير آيـات كيهانی قرآن كريم و رويارويی آن با علوم تجربی جستجو كرد. دراين ميان المنـار و الميزان به عنوان مهمترين تفاسير معاصـر، رويكردهـای متفـاوتی دربـاره ايـن مسـئله دارند. محمد رشيد رضا بر اين باور است كه يكی از جنبه های اعجـاز قـرآن كـريم، اعجاز علمی آن است. اين پيش فرض، او را بـرآن داشـته تـا در رويـارويی بـا علـوم تجربی، بيشتر در صدد اعلام همنوايی ميان گزاره های دينی ويافته های تجربی برآيد و از چالش جدی با اين علوم پرهيز كند. در برابر، علامـه طباطبـايي روشـمندتر بـا علوم تجربی برخورد می كنـد و بـرای ايـن مهـم، معيارهـايی ازجملـه لـزوم پشـتيبانی فرضيه های علمی با براهين يقينی دارد. اين معيارها موجب شـده گـاه بـه مفـاد علـوم تجربی توجهی نكند و گاه با اين علوم حتی معرفت دينی را تأويل كند. با اينهمه بـه سبب ابهام در جنبه های معرفت شـناختی مسـئله، رويكـرد هـيچ كـدام از دوتفسـير از كارآمدی لازم برای ترسيم الگويی جامع برخوردار نيستند.