جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تربیت دینی چیزی نیست که بتوان تاثیر آن را در آدمی نادیده گرفت. اکثر انسان ها از سنین کودکی با این تربیت رو بروی می‌شوند. حال خانه به عنوان بستر تربیتی انسان قطعا با روش های درست تربیت دینی می تواند شکل دیگری از مربی را از خود نشان دهد. علاوه بر این خانه مایه آرامش معرفی و در تربیت دینی روش ذکر به عنوان روش منتخب برگزیده شد. ذکری که خداوند آن را راهی برای آرامش قلب های انسان ها مطرح می کند.ذکر در خانه همان یاد خداوند را در خانه موجود می کند. حال این که این ذکر در خانه چگونه می تواند نمود پیدا کند حرف دیگری از تحقیق است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی همبستگی و با رویه های کتابخانه ای و میدانی، خانه ذاکر ( خانه ای که ذکر خداوند را می کند) را همان خانه ای می داند که مایه آرامش هست. حال این خانه خود باید صفات دیگری نیز داشته باشد که بتوان آن را خانه ذاکر دانست. خانه ای که بتواند غفلت حاکم بر خانه های امروز را کنار بزند. غفلت از یاد خداوندی که امروزه در کمترخانه ای می توان حضور آن را به راحتی و حتی به سختی حس کرد. خانه ذاکر در ابتدا ی راه باید ذاکر باشد به معاد و نعمات خداوند. خانه ای که به درستی نعمات الهی را بازگو می کند و نشان می‌دهد. و خانه ای که مرگ و زنده شدن رابا صدای خوش روایت می کند. در ادامه راه خانه ذاکر باید شاکر نیز باشد. و نماز شکر بخواند ، خانه شاکر باید اسراف نکند پس خانه باید قانع باشد و قناعت کند، به شکرانه این همه نعمت خانه شاکر باید خادم نیز باشد ؛ خدمت به خلق خداوند را به جا آورد. و بعد از این ها آن هنگام فرا می رسد که خانه باید تقوا پیشه کند. یعنی خانه متقی باشد. هم خودش را نگه دارد و هم از گوهره وجود ساکنانش محافظت کند.این گونه می شود که ظهور یاد خداوند در خانه و همراهی آن در جای جای خانه حس حضور خداوند را در آدمی زنده می کند و انسان را به آرامشی می رساند که ماندگار تر و پایدار تر است. ذکر خداوند مایه آرامش قلب انسان است و اگر این ذکر در خانه درست روایت شود خانه ای می سازد که مایه آرامش آدمی خواهد بود.