جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: یوجین ناگاساوا نسخه جدید و قوی تری از خداباوری هستی کامل ارائه می دهد، یعنی تصور خدا به عنوان بزرگترین موجود ممکن. اگرچه خداباوری کامل، رایج‌ترین شکل توحید در سنت یهودی-مسیحی-اسلامی است، حقیقت آن قرن‌ها مورد مناقشه فیلسوفان و متکلمان بوده است. ناگاساوا با بسط آنچه «مفهوم حداکثری خدا» می‌نامد، دفاعی جدید و متحول کننده از خداباوری کامل ارائه می‌کند. خداباوران موجود کامل معمولاً معتقدند که خدا موجودی دانای مطلق، قادر مطلق و همه چیز خیرخواه است. به گفته ناگاساوا، خدا را باید بیشتر به عنوان موجودی درک کرد که دارای حداکثر مجموعه ثابت از دانش، قدرت و خیرخواهی است. ناگاساوا استدلال می‌کند که وقتی مفهوم حداکثری را بپذیریم، می‌توانیم خداباوری کامل را بر دو مبنای ایجاد کنیم. نخست، می‌توانیم تقریباً تمام استدلال‌های موجود علیه خداباوری کامل بودن را به طور همزمان رد کنیم. دوم، می‌توانیم نسخه‌ای بدیع و تقویت‌شده از استدلال هستی‌شناختی وجهی برای خداباوری بودن کامل بسازیم. ناگاساوا نتیجه می گیرد که مفهوم حداکثر به ما دفاع یکپارچه ای از خداباوری هستی کامل می دهد که بسیار مؤثر و اقتصادی است.

در ادیان توحیدی، خدا با اوصافی نظیر «قادر/عالم/خیرخواه مطلق»، توصیف می‏شود. در این بین، اختلافاتی در معناشناسی این اوصاف ظهور کرده است. در این نوشتار سعی خواهد شد تا با توجّه به تصوّر سنّتی «خدا»، شیوه‏ای برای معناشناسی اوصاف مذکور ارائه گردد. در این شیوه از معناشناسی، تصوّر «خدا» به عنوان موجود مطلق، تحلیل می‏شود به «خدا» به عنوان موجود کامل حداکثری. پس از آن، در تبیین مفهوم «مطلقاً برخوردار» از «قدرت/علم/خیرخواهی»، با تمسّک به تصوّر موجود کامل حداکثری روشن می‏شود که خدا، باید این اوصاف را به نحوی داشته باشد که امکان تصوّر برتری موجودی دیگر نسبت به خدا منتفی باشد. این در صورتی ممکن است که خدا، این اوصاف را به صورت ضرورت بالذات یا بسیط و یا تغییرناپذیر دارا باشد. در نتیجه، در معناشناسی اوصاف خدا، باید شرط ضرورت بالذات یا بساطت و یا تغییر ناپذیری را مدّ نظر قرار داد؛ به طوری که هر گونه معناشناسی دیگری جز این، با تصوّر خدا ناسازگار است.